พลาด2 ไทม์ | ซื้อคอนโดให้ไอ้แมว!
ผมรีบออกรถทันที จนมาถึงโรงพยาบาลสัตว์ และเห็นสัตวแพทย์สาวที่โคตรจะน่ารักยืนหน้าบึ้งอยู่
พอผมจอดรถเทียบ น้ำปั่นก็เปิดประตูรถขึ้นมา
“รันรัน ไหมแม่ดูฟันหน่อย” ขึ้นนั่งปุ๊บ ไม่มองหน้าผมเลย อุ้มไอ้แมวนั่งตักแล้วจับมันยิงฟันทันที
ผมจึงใช้โอกาสนี้ โน้มไปหอมแก้มเธอ
‘ฟอด~’
‘เพียะ’ ครับ! มือเล็ก ๆ ฟาดมาที่แขนผม! แล้วเธอก็หันมาโวยวายใส่ทันที
“ไอ้บ้า… ฉวยโอกาส
‘เมี้ยว~’ แต่ไอ้แมวมันหันมาร้องแหกปากใส่ผมด้วย! บุญคุณไม่รู้จักรึไงวะ กูอุตส่าห์อดทนเลี้ยงมึงมาทั้งวันนะ
“ค่าเหนื่อย เป็นไง… ฉันเลี้ยงดีไหม?” น้ำปั่นจับไอ้แมวหมุนตัว ตรวจบ้าบออะไรอีกไม่รู้
“ใช้ได้ นายก็เลี้ยงได้นี่ ชอบแมวเหมือนกันล่ะสิ” ชอบ? เออ ชอบเตะมัน!
ผมไม่ตอบ… รีบออกรถ กะจะพาแม่แมว กับไอ้แมวไปหาอะไรกิน จนน้ำปั่นหันมาถามอีกรอบ
“ถามไม่ตอบ ชอบแมวใช่ไหม” กดดันให้ผมโกหกเองนะ
“ชอบดิ น่ารัก” น้ำปั่นหันไปหอมไอ้แมวทันที เวร… มันตัวผู้หรือตัวเมียวะ กูอิจฉา
“รันรันตัวผู้หรือตัวเมีย?”
“ผู้”
‘เมี้ยว~’ เมี้ยวพ่อง! มึงเยาะเย้ยกู!
น้ำปั่นบังคับผมขับรถไปไหนอีกรู้ไหม? ไปคาเฟ่แมว! บ้าเอ้ย ตอนนี้ผมหันไปไหนก็มีแต่ แมว แมว และแมว
กูต้องทนไปอีกนานแค่ไหนวะ!
“ไทม์ ตอนนี้แม่ฉันไม่ให้รันรันเข้าบ้านเลย ฉันฝากนายเลี้ยงก่อนได้ไหม” ได้อยู่แล้ว หะ หะ! อะไรนะ
ผมหันไปมองน้ำปั่นที่นั่งยิ้มหวาน สลับกับไอ้แมวในกระเป๋าทันที เชี่ย... ผมควรปฏิเสธดีไหม! แต่น้ำปั่นดูรักมันมาก แถมเธอยังไว้ใจผมให้เลี้ยงไอ้แมวต่ออีก หรือมันเป็นสัญญาณที่ดี ที่ความสัมพันธ์เราจะขยับขึ้น!
เอ่อ… แล้วชีวิตกูล่ะ จะเป็นยังไงต่อ!
“ได้สิ” ครับ! ผมตอบรับไปเรียบร้อย เพราะหันมามองอีกที ก็เห็นน้ำปั่นทำตาปริบ ๆ ใส่
กูใจอ่อน กูยอม...
พอกินข้าว กินขนมเสร็จเธอก็ชวนผมไปซื้ออุปกรณ์เลี้ยงแมว ผมไม่เคยคิดเลย... ว่าจะมีโมเม้นนี้เกิดขึ้นในชีวิต!
เพราะที่ผ่านมามีแต่งาน และผู้หญิง คราวนี้มีแมวเพิ่มมา ปัญหามันไม่มีหรอกถ้าผมชอบมัน แต่ผมไม่ชอบมันเลยให้ตาย! มองยังไงก็เกลียดแม่ง!
ซื้อของเสร็จผมก็กลับมาส่งเธอที่โรงพยาบาล น้ำปั่นกอดฟัดไอ้แมวไม่หยุด ทำอย่างกับว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอมันอีก
“รันรัน ไปอยู่กับลุงนะลูก”
“ลุงอะไร มาอยู่กับพ่อนะลูก” ผมเอื้อมมือไปลูบหัวมันอย่างเอ็นดู
ทั้งที่กูขนลุก!
“ฉันไปละ ไว้ค่อยเจอกันนะรันรัน” น้ำปั่นกำลังหันไปเปิดประตู แต่ผมดึงแขนเธอไว้ก่อน
“ขอกำลังใจให้พ่อแมวหน่อยไม่ได้รึไง” ผมชี้ไปที่แก้มขาว ๆ ที่อยากจะหอมแล้วหอมอีกนั้น จนน้ำปั่นกลับมานั่งปกติ แล้วพยักหน้าให้เบา ๆ
เป็นครั้งแรกที่เธออนุญาต! ผมรีบโน้มเข้าไปใกล้ ๆ แล้วหอมแก้มเธอฟอดใหญ่
‘ฟอด~’ ชื่นใจโคตร…
จนน้ำปั่นรีบเปิดประตูลงจากรถ ทิ้งผมให้นั่งยิ้มและมองตามหลังเธอ พอหันกลับมาเจอไอ้แมวเท่านั้นล่ะ แม่ง! ทำผมหุบยิ้มแทบไม่ทัน
‘เมี้ยว~’ เออ กูรู้แล้ว!
ผมกลับมาถึงบ้านก็เห็นทุกคนนั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา จนทิชาน้องสาวผมหันควับมาทันที เมื่อผมวางกระเป๋าแมวลงพื้น
“พี่ไทม์ตัวอะไร?” ทิชาลุกจากเก้าอี้ เดินมานั่งยอง ๆ ดู ตามด้วยแม่บ้านที่ถืออุปกรณ์แมว และกล่องคอนโดบ้าอะไรไม่รู้มาวางข้าง ๆ
“แมวเหรอตาไทม์ น้องแพ้ขนแมวนะ” แม่ผมเห็นท่าไม่ดี รีบเดินมาดึงมือทิชาลุกขึ้นทันที
เออว่ะ น้องผมแพ้ขนแมว!
“ฮัดชิ้ว… ฮัดชิ้ว… แม่คะ พี่ไทม์เลี้ยงได้ค่ะ แค่จามเอง ฮัดชิ้ว…” จมูกทิชาเริ่มแดงแล้ว แม่ง! ปัญหามา กูจะทำยังไงดี!
ผมรีบถือกระเป๋าแมวขึ้นห้อง แล้วปล่อยมันออกมา… ก่อนที่จะเรียกมันให้ไปดูห้องน้ำ และเดินกลับมาทิ้งตัวนอนบนเตียงเซ็ง ๆ กูคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงกับไอ้แมวดี
จนมันกระโดดขึ้นมาบนเตียงผม แล้วเอาเท้าตัวเองมากดขาผมสองข้าง
ทำอะไรวะ! ผมตกใจเกือบถีบมัน แต่ที่ไอ้แมวมันทำก็ดีเหมือนกัน เออ… ไม่ต้องไปอาบอบนวดแล้วกู มีแมวนวดให้
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
แอด...
“ตาไทม์...” แม่ผมเปิดประตูเขามาถึงกลับยืนนิ่ง เมื่อเห็นไอ้แมวกำลังนวดอยู่
“น่ารักไหมครับ” ผมเอานิ้วจิ้มหัวไอ้แมวเบา ๆ
“น่ารัก แต่ลูกเลี้ยงในบ้านไม่ได้ไทม์ ทิชาแพ้ขนแมว พ่อพาไปโรงพยาบาลแล้ว จามไม่หยุดเลย”
อ้าว! ผมลุกขึ้นนั่งทันที จนไอ้แมวมันหยุดนวด ขึ้นมานอนบนตักแทน
ได้ทีเอาใหญ่นะไอ้แมว!
“ทำไงดีล่ะ ผมรับปากน้ำปั่นไว้แล้ว... แม่อย่าใจร้ายสิครับ”
ถ้าน้องไม่แพ้ขนแมว พรุ่งนี้อย่าให้แม่เห็นนะตาไทม์ บ้านเราเลี้ยงสัตว์ไม่ได้” พูดเสร็จก็ปิดประตูใส่หน้าผม บรรลัยแล้วไอ้แมว
กูซื้อคอนโดให้แม่ง…
เออ คอนโด! ทำไมกูไม่คิดเรื่องคอนโดตั้งแต่แรกวะ!
เรื่องราคาไม่สนใจ กูรวย กูจะไปอยู่เอง
ถ้ากูไม่ฝันไปอ่ะนะ
Darling | Calling เฮ้ย! แม่ไอ้แมวโทรมาอีกแล้ว ผมแทบไม่ต้องโทรไปตื้อเลย
“ครับที่รัก”
(ตลก! มีอะไรจะถาม นายหลับลึกรึป่าว?)
“มานอนด้วยกันสิ จะได้รู้ว่าหลับลึกรึป่าว”
เปิดเฟซไทม์ได้ไหม คิดถึงรันรัน) กรี๊ด... กูกรี๊ดแม่ง ครั้งแรก... ที่ได้ยินอะไรแบบนี้แล้วดีใจมาก! ผมรีบรับเฟซไทม์ทันที จนหน้าสวย ๆ
(รันรัน...) ถามหาไอ้แมวเลย! ผมรีบกลับกล้องให้น้ำปั่นดูไอ้แมวที่นอนอยู่บนตัก
“อยากนอนหนุนตักกันบ้างไหมแม่แมว” น้ำปั่นเบะปากใส่ผมทันที
จนผมรีบกลับกล้องมาส่องหน้าตัวเอง หึ... เลิกสนใจแมวได้แล้ว สนใจกูเถอะครับ!
“น้ำปั่น... ไทม์คิดถึงน้ำปั่นนะคะ” เธอเอามือปิดกล้องแป๊บนึง แล้วเปิดมันกลอกตาใส่ผม
พลาด2 ไทม์ | ซื้อคอนโดให้ไอ้แมว!
อ่าน ไทม์ | ซื้อคอนโดให้ไอ้แมว! นิยาย พลาด2 โดย โนเนจัง พลาด2 เป็นแบบเต็มอ่าน ไทม์ | ซื้อคอนโดให้ไอ้แมว! และบทถัดไปได้ฟรีทางออนไลน์ที่นี่
หมายเหตุ: เว็บไซต์ novelones.com รองรับการอ่านฟรีและดาวน์โหลด PDF สำหรับนิยาย พลาด2
ไทม์ | ซื้อคอนโดให้ไอ้แมว!