พลาด2 ไทม์ | อดีตพ่อแม่... และปัจจุบันของเรา
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ…” ผมก้าวถอยหลังออกมาหนึ่งก้าว แต่น้ำปั่น… เธอดันก้าวตามมาด้วย!
อดทน อดทน อดทน!
“ป่าวค่ะ ทำงานก่อนนะ” ผมพยายามหลบเธอ จะเดินไปที่โต๊ะทำงาน แต่เธอก็ก้าวมาขวางผมไว้อีก!
“ไม่เห็นเหมือนนายคนเดิมเลย... เป็นอะไร หรือฉันไม่อร่อยเท่าคนอื่น?”
โคตรอร่อยเลยล่ะ! ผมนี่อยากจัดยันเช้า แต่ทำไงได้ ผมทำไม่ลงจริง ๆ ผมเคยระบายอารมณ์กับผู้หญิงคนอื่นมาเยอะ แต่กับผู้หญิงที่ผมรัก ผมอยากทะนุถนอมเธอไว้ ผมกลัวเธอเจ็บ กลัวเธอรู้สึกไม่ดี ผมกลัวไปหมดเลย
“ยังไม่ถึงเวลาค่ะ แต่งงานก่อนนะคะ” ผมโอบแก้มน้ำปั่นเบา ๆ แล้วรีบเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานทันที
และน้ำปั่นก็เดินมานั่งตักผมอีก!
ตาย... กูไม่เคยอดทน และรู้สึกทรมาน เท่านี้มาก่อน แถมตอนนี้เธอเริ่มกอดคอ แล้วจ้องผมตาเป็นประกายอีก
จนคอผมมันแห้งขึ้นมาชั่วขณะ... อยากจะจับเธอนอนลงบนโต๊ะทำงาน แล้วจัดหนักให้สาสม
แต่กูทำไม่ได้! ได้แต่โอบเอวเธอไว้ และโน้มเข้าไปหอมแก้มเธอ
‘ฟอด~ ฟอด~’ ผมหอมแก้มป่อง ๆ ขาว ๆ นั้นซ้ายขวา ก่อนจะมองตรงไปยังแฟ้มเอกสารบนโต๊ะ จนไอ้แมวมันกระโดดขึ้นมา เหยียบขาผมขึ้นไปนอนอีก
เออ ทั้งแม่ทั้งลูกเลยโว้ย!
“แปลก… ทำไมกับผู้หญิงคนอื่นทำได้ล่ะ” นั่นไง จะหาเรื่องกูรึป่าวเนี่ย
“ก็ผู้หญิงคนอื่น ไม่สำคัญเท่าคนนี้ไงคะ... คนนี้สำคัญที่สุดแล้ว” จะรอดไหมกู! ตอนนี้ผมไม่กล้าสบตาเธอเลย ได้แต่มองตรงไปที่โต๊ะทำงาน มองไอ้แมวที่หลับอยู่นิ่ง ๆ จนน้ำปั่นโอบแก้มผมให้หันไปมองเธอ
โอ้ย…
“ไม่ต้องให้ฉันสำคัญขนาดนั้นก็ได้นี่น่า นาทีนี้ฉันอยากเป็นผู้หญิงธรรมดาของนาย”
อื้ม นาทีนี้ผมก็ร้อนไปหมดทั้งตัว ร้อนจนเหงื่อมันผุดขึ้นมาเป็นเม็ด ๆ หนำซ้ำไอ้น้องชายมันยังตื่นขึ้นมาทำร้ายผมอีก มันแข็งผงาดจนทำผมปวด ‘ตุบ ๆ’ อยากจะวิ่งไปปลดปล่อยในห้องน้ำให้รู้แล้วรู้รอด!
จนผมหันไปมองเธอช้า ๆ ก่อนจะโอบเอวบาง ๆ รั้งเข้าหา แล้วจุมพิตที่ริมฝีปากเธอ... แต่ลิ้นอุ่นกลับสอดมาทักทาย จนผมเริ่มทนไม่ไหว โอบแก้มนุ่มจูบตอบเธอ
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
แอด... แม่!
เชี่ย! ผมรีบถอนจูบออกมาทันที ก่อนที่น้ำปั่นจะกระโดดลงจากตักผมแล้วขยับไปยืนอีกฝั่ง
“ตาไทม์!” แม่ผมตกใจเบิกตากว้าง จนเธอยกมือไหว้..แล้วก้มหน้ามองนิ้วตัวเอง
แม่ผมรับไหว้เสร็จ ก็เดินเข้ามาในห้องทันที ตามด้วยพ่อ และพ่อแม่น้ำปั่น!
ผมชาไปทั้งตัว เมื่อเจอสายตาของป้าหวาน ที่มองผมกับน้ำปั่นสลับกัน จนผมรีบยกมือไหว้ทันที
“น้ำปั่น! ทำไมเป็นผู้หญิงแบบนี้” ผมลุกขึ้นเดินไปจับมือน้ำปั่น จนเธอเงยหน้าขึ้นมองผม และจับมือผมออกไป?
“ขอโทษที่ทำตัวแบบนี้ค่ะ แม่อย่าห้ามปั่นเลย ปั่นโตแล้ว ถ้าปั่นเลือกผิด ก็ให้ปั่นเรียนรู้มันเองดีกว่า”
ป้าหวานเม้มปากแน่น ก่อนจะถอนหายใจออกมาเสียงดัง เดินเข้ามาใกล้ ๆ น้ำปั่น...
และง้างมือขึ้น...จนน้ำปั่นหลับตาปี๋!
แต่มือนั้นกลับหยุดชะงัก เมื่อลุงนายเดินมาจับไว้ทัน
“หวาน… อย่าทำลูก ขอล่ะ หวานจะดุจะว่ายังไงก็ได้ ผมขอ... อย่างเดียว อย่าตีลูกผม” น้ำปั่นวิ่งไปกอดพ่อตัวเองทันที ทำป้าหวานถึงกลับยืนนิ่ง แล้วหันกลับไปมองลุงนายกับน้ำปั่นทั้งน้ำตา
พ่อแม่ผมนั่งเอามือกุมขมับ และพ่อผมดูเครียดมาก
“น้ำปั่น! แม่สอนยังไง ทำไมทำตัวแบบนี้ เป็นถึงหมอ... แทนที่จะไปทำงาน นี่มานั่งเฝ้าผู้ชาย รู้บ้างไหม ว่าพ่อแม่ทะนุถนอมน้ำปั่นมาขนาดไหน ทำไมถึงทำตัวง่ายขนาดนี้!”
ผมไม่กล้าพูดอะไรเลยตอนนี้ ผมไม่อยากให้มันแย่ไปกว่าเดิมอีก เพราะผมไม่ได้ทำอะไรเธอเลย
“ฮือ ๆ แม่อ่ะ ปั่นโตแล้วนะ ทำงานเลี้ยงตัวเองได้แล้ว ทำไมปั่นจะเลือกเองไม่ได้ ทุก ๆ อย่างในชีวิตปั่น แม่ต้องเลือกให้ใช่ไหมคะ แม่ถึงจะพอใจ”
“แม่จะไม่ว่าเลยนะ ถ้าปั่นไม่เลือกคนเจ้าชู้มาเป็นแฟน! อย่าคิดว่ามันท้าทาย และสนุกนะ ไอ้ของที่มีอยู่กับตัวมันเสียแล้วเสียเลย ทำไมไม่เก็บไว้ให้ดี!”
ผมเดินไปยืนข้าง ๆ น้ำปั่นทันที ก่อนที่จะยกมือไหว้ขอโทษป้าหวานกับลุงนาย
“ผมผิดเอง ป้าหวานอย่าว่าน้ำปั่นเลยครับ ผมผิดที่ตามจีบเธอ ผิดที่ตื้อ...” ผมพูดไม่ทันจบ น้ำปั่นรีบยกมือปรามผมก่อน
“พอ… ไม่ต้องพูด นายทำเพื่อฉันมามากแล้ว ขอฉันทำเพื่อนายบ้างเถอะ” พ่อแม่เรามองหน้ากันทันที จนน้ำปั่นก้าวออกมาหนึ่งก้าวเดินไปหาป้าหวาน
“น้ำปั่น เมื่อคืนไปนอนกับไทม์มาใช่ไหม” ป้าหวานถามขึ้นน้ำตาคลอ จนเธอตอบว่า...
“ค่ะ”
“น้ำปั่น!” ป้าหวานง้างมือขึ้นอีกครั้ง แต่เมื่อหันมาเจอลุงนาย ก็รีบเอามือขาว ๆ นั้นลงอย่างหัวเสีย
จนน้ำปั่นสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดบางอย่างออกมา
“ปั่นไม่ได้ไว้ใจไทม์ร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกค่ะ แต่แม่รู้ไหมคะ… ว่าปั่นทำอะไรบ้าง ปั่นทั้งอ่อยไทม์ ทั้งยั่วไทม์... หาอะไรมากระตุ้นให้เขาสติแตก และเผยทาสแท้ตัวเองออกมา ทั้งที่มันเสี่ยง ทั้งที่มีโอกาสเสียตัว... แต่ปั่นยอม เพราะปั่นเลือกเอง เลือกผู้ชายคนนี้ ถ้าปั่นเจ็บ หรือพลาดจริง ๆ ปั่นก็ทำตัวเอง... รู้ไหมคะมันเสี่ยง แต่มันก็คุ้ม”
‘เพียะ~’
ทุกคนหันไปมองป้าหวานเป็นตาเดียว เมื่อป้าหวานตบน้ำปั่นจนแก้มขาว ๆ ของเธอ เป็นรอยแดง ผมทนไม่ไหวรีบเดินไปขวางทันที แต่น้ำปั่นกลับผลักผมออกมา
และลุงนายก็เดินออกไปจากห้องทำงานผม ท่านไม่พูด ไม่ห้ามอะไรทั้งนั้น บรรยากาศตึงเครียดมาก
ป้าหวานมองมือตัวเองที่ฟาดไปเต็มแรง จนพ่อแม่ผมรีบลุกขึ้น เดินมายืนข้าง ๆ
“หวานพอเถอะ บ้านเราจะรับผิดชอบทุกอย่าง ใจเย็น ๆ ก่อน” พ่อผมพูดขึ้นมาเรียบ ๆ พร้อมกับแม่ที่บีบมือป้าหวานให้อารมณ์เย็นลง
“ฮือ ๆ ลูกหวาน เหมือนหวานไม่มีผิด... ใจง่าย บ้าผู้ชาย ทำไมไม่เหมือนพ่อล่ะน้ำปั่น ทำตัวเหมือนแม่ทำไม! เสียไปแล้ว เอาคืนมาไม่ได้รู้ไหม!”
น้ำปั่นตกใจสะดุ้ง และมองแม่ตัวเองทั้งน้ำตา
“ฮือ ๆ ปั่นไม่ได้เสียอะไรทั้งนั้น เพราะไทม์ไม่ได้ทำอะไรปั่นเลย เขาไม่ทำ ยังไงก็ไม่ทำ ปั่นจะแก้ผ้าต่อหน้า อ่อยเขาแค่ไหน ยั่วมากขนาดไหน เขาก็ไม่ทำปั่น แม่ได้ยินไหม!”
ป้าหวานยกมือทาบอก มองผมสลับกับน้ำปั่นทันที จนน้ำปั่นกลืนก้อนสะอื้นลงคอแล้วพูดต่อ
ๆ เขาเลิกกับผู้หญิงทุกคนแล้วค่ะ เขาหยุดแล้ว พี่นาวาบอกปั่นเอง ว่าวันนั้นพี่นาวาเห็นเองกับตา แม่ถามพี่นาวาดูได้ ฮือ ๆ และที่ผ่านมาเขาให้เกียรติปั่นมาตลอด ไม่เคยทำร้ายปั่นเลย ทั้งที่เขามีโอกาสทำ ทั้งที่ปั่นยอมเขา
ป้าหวานตกใจหันมามองผม พร้อม ๆ กับแม่ที่เดินเข้ามากอดผมแน่น
“ตาไทม์ของแม่...” ผมจำได้ดีคำสอนของแม่ ไม่เคยลืม และทำมาตลอด
“ก็แม่บอกเองนิครับ… ว่าเรามีชีวิตเดียว อยากจะเที่ยวก็เที่ยวไปเลย สนุกได้ เล่น ๆ ได้... แต่ถ้ารักใครแล้ว ต้องหยุด
น้ำปั่นมองหน้าผม... และปล่อยน้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม
“ฮือ ๆ เขาทำได้ค่ะป้าเมย์ เขาทำได้ ฮือ ๆ” เมื่อน้ำปั่นหันมาบอกแม่ผม ป้าหวานก็มองน้ำปั่นอึ้ง
“หวาน ถึงพี่จะเลวกับหวานมาก่อน แต่ไม่ใช่ว่าลูกพี่จะเป็น อดีตปล่อยวางเถอะ... หวานเคยพูดนิ ว่าจะให้ลูกเราแต่งงานกัน บอกตรง ๆ ถ้าลูกพี่ไม่ดี… พี่ก็ไม่กล้าให้แต่งกับลูกหวานหรอก หวานอย่าลืมสิว่าไทม์เขามีแม่ดี เมย์เขาสอนลูกชายตัวเองดีมาก... เพื่อไม่ให้ไทม์เป็นเหมือนพี่
แม่ถอนกอดออกมา แล้วหันไปพยักหน้ายืนยันทั้งน้ำตา…
“ใช่… น้ำหวาน ขนาดเลว ๆ อย่างพี่ทียังเปลี่ยนได้เลย น้ำหวานเธอให้โอกาสลูกฉันได้ไหม ฉันเองก็เจ็บเพราะพี่ทีไม่น้อย ฉันไม่ยอมเหมือนกัน
พ่อถึงกลับสะดุ้ง จนแม่ผมเดินไปหาป้าหวาน แล้วจับมือป้าหวานไปนั่งที่โซฟา ผมและทุกคนจึงเดินไปนั่งตาม
หวังว่าเธอจะเข้าใจฉันนะ ฉันกลัวจริง ๆ ถ้าลูกชายเธอเปลี่ยนได้ และเป็นอย่างที่น้ำปั่นพูดจริง ฉันก็อยากให้เวลามันเป็นเครื่องพิสูจน์
เวลา... แสดงว่าป้าหวานให้โอกาสผมพิสูจน์ตัวเองแล้วใช่ไหม!
พอป้าหวานพูดจบ พ่อผมก็ลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้เซฟ ก่อนจะหยิบกล่องบางอย่าง แล้วเดินกลับมาวางบนโต๊ะตรงหน้าเรา
ครับ กล่องปืน...
พ่อเปิดกล่องออก แล้วหยิบปืนออกมายื่นให้น้ำปั่น ที่ตอนนี้กำลังนั่งตกใจ เบิกตากว้าง
“รับไปสิน้ำปั่น...” ป้าหวานมองหน้าน้ำปั่นทันที จนเธอพยักหน้าเบา ๆ แล้วยื่นมือไปรับปืนกระบอกนั้นจากพ่อผม
ผมเห็นเธอกลืนน้ำลายลงอย่างฝืดคอ และมองไปที่ปืนในมือที่สั่น ๆ ของตัวเอง
พลาด2 ไทม์ | อดีตพ่อแม่... และปัจจุบันของเรา โดย โนเนจัง
นวนิยาย พลาด2 ได้อัปเดตเป็น ไทม์ | อดีตพ่อแม่... และปัจจุบันของเรา
พลาด2 เป็นซีรีส์ที่ดีที่สุดและน่าสนใจที่สุดของผู้แต่ง โนเนจัง ใน ไทม์ | อดีตพ่อแม่... และปัจจุบันของเรา นักแสดงนำหญิงดูเหมือนจะตกอยู่ในห้วงแห่งความสิ้นหวังและใจสลายมือเปล่า แต่ไม่คาดคิดเหตุการณ์ใหญ่ก็เกิดขึ้น โปรดอ่าน ไทม์ | อดีตพ่อแม่... และปัจจุบันของเรา และอัปเดตบทต่อไปของซีรีส์นี้ที่ novelones.com
คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง ไทม์ | อดีตพ่อแม่... และปัจจุบันของเรา:
พลาด2 ไทม์ | อดีตพ่อแม่... และปัจจุบันของเรา
ไทม์ | อดีตพ่อแม่... และปัจจุบันของเรา พลาด2