พลาด2 นิยาย บท 126

“ไอ้เวียร์มันได้ลูกแฝด!” ฉันตกใจ หันควับไปมองตามเสียงทันที อะไรวะ อยู่ ๆ ก็ตะโกนขึ้นมา ใจหายใจคว่ำหมด

แล้วฉันก็ขมวดคิ้วใส่อย่างรำคาญ ก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือในมือต่อ ปล่อยให้เขานั่งกอดรันรันเล่นโทรศัพท์ไป เพราะปกติก็ไม่สนใจกันอยู่แล้ว ตัวติดกันแจ ไทม์ไปไหน ต้องมีแมวไปด้วย

“รันรันได้ยินป่ะ ไอ้เวียร์มันมีลูกแฝด!” จงใจให้รันรันได้ยิน หรือจงใจให้กูได้ยิน

‘เมี้ยว~’

“อิจฉามันว่ะรันรัน... อยากได้แฝดกับเขาบ้าง... เนอะ” คำว่า ‘เนอะ’ นี่เว้นช่วงจังนะ รู้ว่าอยากมีลูก กูก็พยายามอยู่นี่ไง คนนะเว้ย ท้องกันง่าย ๆ ซะที่ไหน

“อะไรนะ รันรันจะหาเมียใหม่ให้พ่อปั๊มลูก?”

‘ฟุ๊บ!’

“โอ้ย! แม่แมว” ฉันปาหนังสือในมือใส่หัวเขาทันที ล้อเล่นอะไรไม่ล้อ มาล้อเล่นเรื่องนี้ เดี๋ยวได้ตายฟรีหรอก มือกูยิ่งไวอยู่

“บอกรันรันหาทำไม มีอยู่แล้วนี่”

“มีที่ไหน... แม่แมวสั่งงดสองอาทิตย์แบบนี้ ไทม์จะเอาเวลาไหนทำลูกคะ”

เขาปล่อยรันรันลงพื้น แล้วเดินมานั่งกอดฉันที่โซฟา

“ทำตัวเอง ผลกรรมของนายไง ที่ชอบควงสาวไปทั่ว สองอาทิตย์คือสองอาทิตย์!” เขาไม่ตอบ... แต่โน้มมาหาฉันช้า ๆ จนจมูกโด่ง ๆ เริ่มซุกไซร้เข้ามา ตามซอกคอ

“อื้อ~ ไทม์”

“ก็อยาก เมียสวย ทนไม่ไหวแล้ว นะคะ นะคะคนดี”

“ไม่” เขากอดฉันแน่น จนฉันล้มลงไปนอนที่โซฟา ก่อนที่มือใหญ่จะรวบข้อมือฉันขึ้น แล้วพรมจูบตามซอกคอช้า ๆ และประกบริมฝีปากนุ่ม ๆ นั้นลงมา บดจูบ

อื้อ~ จะรอดไหม จะรอดไหม! ฉันโดนผัวข่มขืนไม่ได้

“อื้อ~ ไทม์ พอ…”

“ทำไมคะ ยอมนะ ไม่อยากใช้กำลัง” ฉันตกใจเบิกตากว้าง นี่เขากล้าใช้กำลังกับฉันเหรอ?

“นายจะทำอะไรฉัน นี่เมียนะอิไทม์!” และมือใหญ่ ๆ เขา ก็รวบข้อมือฉันด้วยมือเพียงข้างเดียว ก่อนที่เขากระตุกเนคไทคตัวเองออกจากคอเสื้อ แล้วรีบสอดมันผูกไว้

“ไทม์! นี่ที่ทำงาน!”

“แล้วไง... ใครกล้าเข้ามาล่ะคะ” พอเขามัดข้อมือฉันได้ ก็รีบลุกขึ้นจากโซฟาทันที ก่อนที่ฉันจะมองตามหลังเขาช้า ๆ จนเขาไปหยุดกดโทรศัพท์ภายในที่โต๊ะทำงาน

(ค่ะผู้บริหาร มีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ)

“ผมไม่รับแขกสามชั่วโมง ห้ามใครเข้ามา...”

สะ… สามชั่วโมง!

(รับทราบค่ะ) พอสายตัดไป เขาก็นั่งพิงโต๊ะทำงาน ก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้ฉัน

กูตายแน่เลย เมื่อคืนเขาก็อดมาแล้ว ไทม์คนนี้ใส่เต็มที่แน่นอน!

“แม่แมวพร้อมไหมเอ่ย…” พร้อมกับผี! ไม่เอา กูเข็ดแล้ว สองสามชั่วโมง มันทำฉันตายได้นะ!

“ไม่ ไทม์ปล่อยเดี๋ยวนี้!”

“ไม่ปล่อยค่ะ... ป่ะ… รันรันไปอยู่ห้องน้ำนะ” เขาอุ้มรันรันขึ้น ก่อนจะเดินไปเปิดประตูหลังห้อง แล้วปล่อยเข้าไป

ก่อนที่จะก้าวยาว ๆ กลับมาหาฉันที่โซฟา แล้วยืนกดอกมองเรือนร่างฉันช้า ๆ ที่กำลังนอนดิ้นพล่าน ให้เนคไทเขาที่มัดนั้น หลุดออกไป

“ชอบทุกส่วนของเมียเลยค่ะ”

“อิไทม์ อิหื่น!”

“หื่นกับเมียไง ไม่ได้เหรอ... แม่แมวขา เพื่อน ๆ มีลูกสองลูกสาม แล้วไทม์ล่ะคะ”

รอก่อนไม่ได้รึไง บ้าเอ้ย! ถ้าฉันบอกไป ก็ไม่ลุ้นอีก ทำไงดี ทำไงดี? ทำไงให้เขาหยุดบ้ากามก่อนตอนนี้!

“ก็ค่อยมีไง รอก่อน ทำไมรอไม่ได้แล้วล่ะ!” เขาหัวเราะเบา ๆ แล้วค่อย ๆ นั่งลงข้างฉัน

“ไอ้นาวิน ไอ้เวียร์มันข่มไทม์ไม่หยุดเลย... ใครจะยอมล่ะ”

“กรี๊ด… ไทม์!” เขาปลดกระดุมกลางเสื้อตึง ๆ ของฉันทันที จนร่องอกขาว ๆ มันโผล่พ้นขึ้นมาตรงหน้า

“ชู่ว... เดี๋ยวเลขาก็ตกใจหรอกค่ะ” คือกูไม่อยาก ไม่อยากอะไรทั้งนั้น เข้าใจไหม...

แต่มันไม่ได้เป็นตามที่หวังไว้ มือใหญ่ ๆ ไม่ได้หยุดแค่กระดุมเม็ดเดียว เขาปลดมันช้า ๆ ทีละเม็ด ทีละเม็ด เหมือนกำลังเล่นเกมส์อะไรบางอย่าง จนกระดุมบนหน้าอกฉัน ถูกปลดพันธนาการ หายไปในพริบตา

ก่อนที่บราเซียลูกไม้สีดำ ที่ตกแต่งด้วยระบายบาง จะถูกเขาสัมผัสช้า ๆ แล้วไล่สายตามองมันอย่างเสน่หา... จนฉันเผลอหลับตาลง

“ทะ… ไทม์ ค่อยทำนะ”

ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ... ตอนนี้เขาเริ่มขยับมือไปข้างหลัง ก่อนจะเริ่มปลดตะขอบราฉัน จนมันหลุดด้วยมือเพียงข้างเดียว

“อ๊ะ~ ทะ… ไทม์” ใจฉันเหมือนหล่นวูบไปที่ตาตุ่ม เมื่อลิ้นอุ่น ๆ เริ่มซุกซน... ตวัดวนซ้ายขวา

“คะ... ยังไง” ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมา แล้วจ้องฉันที่เม้มปากส่ายหน้ารัว

ไม่ไหว แบบนี้ ไม่ไหวแน่

“โอ๊ะ โอ้ย~ ไทม์ พอ พอ… นะ” ฉันดิ้นพล่าน เมื่อถูกทรมานด้วยลิ้นเขา จนริมฝีปากคู่สวยที่ประกบเข้า ค่อย ๆ เอ่ยถามฉันเบา ๆ ด้วยเสียงกระเส่าเกินห้ามใจ

“เสียวเหรอคะ”

เสียวสิ เสียวใจจะขาดแล้ว~ ซี๊ด… แม่เจ้า แม่เจ้า ลิ้นเขาโคตรเลย!

“อ๊ะ~ อ๊าส์ ไทม์ ๆ ปั่น ปั่น...” ฉันเหงื่อท่วมตัวส่ายหน้ารัว เหมือนใจจะขาด จนเขาขบเบา ๆ ตามยอดอกซ้ำ ๆ กระตุ้นฉันให้เอ่ยคำที่ต้องการออกมา...

“ปั่นทำไมคะ บอกมาสิ”

โอ้ย~ หยุดรัวลิ้นก่อนได้ไหม จะไม่ไหวแล้ว... ฉันเด้งอกตึง แอ่นรับลิ้นเขาอย่างหยุดไม่ได้ จนนิ้วซนเริ่มรุกล้ำเข้าทำร้าย เขาค่อย ๆ ล้วงเข้าไปใต้กระโปรง

“ปั่นทำไมคะ ที่รัก” คุณพระ ฉันต้านทานเสียงเซ็กซี่ที่กระซิบถามแทบไม่ไหว จนตัวเองเด้งเอวขึ้น ให้เขาถอดเพนตี้น่ารำคาญนั้นออกไป ให้เขาเข้าสอดใส่จัดการซะ!

จนเจ้าของนิ้วซนที่รุกล้ำเข้ามา เขาอมยิ้มแล้วขยับลงไปช้า ๆ แล้วจับขาฉันแยกออกจากกัน

“ซะ... ซี๊ด~” และลิ้นนุ่ม ๆ ก็ตวัดลงตามร่องสวาท จนฉันกัดปาก ถดตัวขึ้นอย่างทรมาน ครั้งแล้วครั้งเล่า

เพราะเขาทั้งดูดทั้งบดเบา ๆ จนขาสองข้างฉันเริ่มเกี่ยวเขา ดันเข้าหาตัว