พลาด2 นิยาย บท 56

“แหะ ๆ” ฉันได้แต่ยิ้มแหง ๆ จนแม่เดินกุมขมับไปทิ้งตัวนั่งที่โซฟา

“โอ้ย... ฉันจะเป็นลม! อ้าว... ตาเอสไปไหนแล้ว!” แล้วพ่อฉัน... ก็เดินยิ้มออกมาจากห้องครัว

“ฮ่า ๆ อะไรหมวย ฉันไปกินน้ำมา” เชื่อมาก! พ่อทิ้งฉันไว้กลางทางตลอด!

“ทั้งพ่อทั้งลูก นี่ไออุ่น... ส่วนดี ๆ ของพ่อกับแม่ ทำไมไออุ่นไม่เอามาบ้าง!” ฉันทำหน้ามุ่ย จนพ่อเดินไปบีบไหล่แม่เบา ๆ

“เอาน่า หมวยอย่าคิดมาก ว่าที่ลูกเขยก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล แถมยังทำงานเก่งด้วย” ใช่พ่อ ใช่ ๆ พ่อช่วยพูดเลย โทษฐานที่ปล่อยให้หนูรับชะตากรรมอยู่คนเดียว!

“นี่! ฉันไม่ได้เครียดที่จะได้เวียร์เป็นลูกเขย! แต่ฉันเครียดนิสัยไออุ่นต่างหาก ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ ไม่ได้เรื่อง! แล้วยังไงไออุ่น... บริษัทเครื่องสำอางแม่จะรอดไหม! อุส่าห์มีลูกชายอีกคนให้บริหารผับ จะได้ให้ลูกสาวบริหารเครื่องสำอาง ที่ไหนได้! น้องชายได้ทำทุกอย่าง”

“ค่ะ งั้นอุ่นขออนุญาตเถียง อุ่นไม่เข้าใจ ว่าทำไมแม่ต้องไปตั้งโรงงานที่เกาหลี ทั้งที่ค่าครองชีพ และค่าแรงขั้นต่ำแพงกว่าไทยมาก อีกอย่างกลุ่มเป้าหมาย ฐานลูกค้าหลัก ๆ ของแม่ก็คนไทย 80% ทำไมแม่ไม่เฉลี่ยดูล่ะคะ... ว่าค่าแรงขั้นต่ำที่แม่จ้างคนเกาหลี กับค่านำเข้าวัตถุดิบอันไหนมันคุ้มกว่ากัน อุ่นคิดนะแม่... ไม่ใช่ไม่คิด คิดมาตลอด ถึงอุ่นจะป้ำ ๆ เป๋อ ๆ ไม่ใช่อุ่นไม่ตั้งใจศึกษางานแม่นะคะ อุ่นโตแล้วค่ะ โตพอที่จะทำงาน ถ้าแม่ไม่ให้บริษัท อุ่นก็ไม่ซีเรียส อุ่นสร้างใหม่เองก็ได้ เชอะ!”

ทุกคนมองฉันอึ้ง ๆ คงคิดไม่ถึง... ว่าคนอย่างฉันจะพูดอะไรที่มันมีสาระ! จนแม่ฉัน... ถามขึ้นมาอีก

“แล้วไออุ่นจะเอาตังค์ที่ไหนสร้างบริษัทใหม่?”

“เดี๋ยวอุ่นก็รวยกว่าแม่แล้วค่ะ เพราะแฟนอุ่นรวยมาก” ป้าณีเวียหัวเราะลั่น พ่อฉันก็ด้วย มีแต่เขาที่เอามือมาจับหัวฉันเบา ๆ

“อุ่นพูดเล่นค่ะ อุ่นมีเงินเก็บ... อุ่นจะค่อยเป็นค่อยไป ตามกำลัง อุ่นจะทำให้แม่เห็น ว่าผู้หญิงป้ำ ๆ เป๋อ ๆ แบบอุ่นเนี่ย! มีแบรนด์เครื่องสำอางของตัวเองได้ และที่สำคัญมันจะดังกว่าของแม่ด้วย”

แม่ฉันลุกขึ้นยืนทันที ก่อนจะเดินมาหาฉันแล้วหัวเราะลั่น!

“ฮ่า ๆ ทำได้เหรอ... ไม่เชื่อ ๆ”

“อุ่นไม่พูดแล้วค่ะ พูดไปก็เท่านั้น” ฉันทำหน้าจริงจัง ถึงในใจจะกลัวฝ่ามืออรหันต์แม่ก็เถอะ!

จนแม่ฉันเดินกลับไปนั่งข้าง ๆ พ่อ แล้วกวักมือเรียกเราให้ตามไป

“สรุป... ตามนั้น นี่คือบทลงโทษ แม่จะไม่ยกบริษัทให้ไออุ่น ไออุ่นจะสร้างเองก็ตามใจ เรื่องมีแฟนแม่ไม่ห้าม ตามใจ จะทำอะไรก็ตามใจ เพราะที่ผ่านมาไม่ฟังอะไรแม่อยู่แล้ว” เหมือนประชดนะเนี่ย

พอแม่พูดจบ ป้าณีเวียก็ยิ้มกว้างออกมาทันที...

“งั้นฉันขอลูกสาวแก มาเป็นสะใภ้ฉันนะ สินสอดทองหมั้น แกเรียกได้เต็มที่” แม่มองฉันแว๊บนึงแล้วหันไปคุยกับป้าณีเวียต่อ

“สินสอดทองหมั้นอะไร ถ้าแกรับความมึนของลูกฉันได้ ฉันก็ยืนดียกให้ ฟรี!” จะชมฉันหน่อยก็ไม่ได้ ทั้งป้ำ ๆ เป๋อ ๆ ทั้งมึน มีหมด!

“ฮ่า ๆ งั้นตกลงตามนี้ แกจะว่างไปดูฤกษ์กับฉันเมื่อไหร่ล่ะ” ป้าณีเวียยิ้มกว้าง มีแต่แม่ฉันนี่ล่ะที่นั่งถอนหายใจ

“ได้ตลอด เฮ้อ! แต่ฉันเป็นห่วงลูกชายแกมาก ที่ได้ลูกฉันเป็นแฟนเนี่ย เวียร์... คิดดีแล้วใช่ไหมลูก?” แม่!

“ครับป้าแตง ประคับประคองกันไป ผมพอจะทนได้ครับ” ทนได้? ทั้งแม่และแฟนเลยนะ พ่อล่ะ... พ่อ!

“ไม่ไหวส่งคืนได้นะเวียร์ ลุงเข้าใจ” พ่อ!

ฉันหันมองทุกคนแล้วน้ำตาจะไหล รักกูมากเลย

ฉันนั่งเงียบ พูดไม่ออก จนมุมอยู่คนเดียว จนผู้ใหญ่เขาคุยกันเสร็จ และก็แยกย้ายกัน เหลือแค่ฉันที่นั่งนิ่ง เพราะโดนจัดเต็มอยู่คนเดียว!

“ฉันเชื่อว่าเธอทำได้” เขาจับหัวฉัน โยกไปโยกมา เขาบอกว่าเขาเชื่อ แต่ฉันเนี่ย! ไม่เชื่อตัวเอง ที่พูดไปเพราะอารมณ์ล้วน ๆ น้ำตาจะไหล กูพูดอะไรออกไปวะ เหมือนทุบหม้อข้าวตัวเอง!

จบเรื่อง... ฉันก็ตัดสินใจออกมาอยู่คอนโด เพราะจะได้ทำอะไรสะดวกขึ้น เฮ้ย ๆ ไม่ใช่! เพราะฉันอยากโตและรับผิดชอบตัวเองมากกว่านี้ต่างหาก ซึ่งพ่อแม่ฉันก็เข้าใจ แถมบอกอีกว่า ‘ดีเหมือนกันไม่ต้องเปลืองข้าวที่บ้าน’

ดูพ่อแม่กูพูดสิ รักกูมาก...

แต่ช่างเถอะ ฉันไม่สนใจแล้ว เพราะฉันกำลังจะเป็นสะใภ้ ZER รวย รวย และรวย!

แน่นอนทางสะดวกขนาดนี้ เราต้องอยู่กินกันก่อน! เอ่อ... ให้เรียกง่าย ๆ ก็ ทดลองอยู่ก่อนแต่ง จะได้รู้ว่ามีอะไรที่เราเข้ากันไม่ได้บ้าง จากนั้นก็ค่อย ๆ ปรับมันทีละนิด

เฮ้อ! ซึ่งมันก็ต้องปรับทั้งหมดนั่นล่ะ! ดูเหมือนเราจะเข้ากันไม่ได้สักอย่าง!

“เลิกงานกลับมา ฉันขอเวลาส่วนตัวในห้องทำงานสองชั่วโมง” และตอนนี้ เราก็กำลังแบ่งเวลา แบ่งพื้นที่ส่วนตัวกันที่คอนโดฉัน เพราะเราปรึกษากันมาตลอดทาง ว่าหลังจากแต่งงานจะอยู่ที่ไหนกันดี ซึ่งฉันก็เสนอคอนโดฉันนี่ล่ะ ไป ๆ มา ๆ กับตึก ZER ซึ่งเขาก็โอเค ตามใจฉัน

ว่าแต่… เขาจะขอเวลาส่วนตัวสองชั่วโมง ไปทำอะไรวะ?

“เวลาสองชั่วโมงนั้น… เอาไปแอบดูหนังโป๊ใช่ไหม?” ฉันกระซิบเขาเบา ๆ แล้วจัดเนคไทให้