พลาด2 นิยาย บท 65

‘ตึ้ง~ ตึ้ง~’

มือถือผมดังบนโต๊ะทำงาน จนไอ้แมวที่นอนอยู่สะดุ้ง และมองหน้าผม

‘เมี้ยว~’ เออ! กูขอโทษ เดี๋ยวกูปิดเสียงให้!

“นอนต่อดิไอ้แมว ปิดเสียงแล้ว!” ผมเอ็ดมันเบา ๆ อยากให้มันหลับ ๆ ไปซะ เพราะมันตื่นเมื่อไหร่ผมไม่เป็นอันทำงาน มันนั่งตบปากกาผมเป็นว่าเล่น

ไอ้แมวทรพี

พอมันหลับ ผมก็หยิบมือถือมาเปิดดู

แจ้งเตือนจากไลน์กลุ่มนี่หว่า... ไอ้นาวินส่งอะไรมาวะ

[London Man]

Nawinzinn: send picture (รูปอัลตร้าซาวด์)

เชี่ย! ไอ้นาวิน!

Nava: Welcome!

Zer Via: เดี๋ยวกูตามไป

กูเบื่อพวกมีเมีย แม่ง… ปั๊มลูกแข่งกันออกหน้าออกตา เห็นแล้วหมั่นไส้ ผมจึงถ่ายรูปไอ้แมวส่งไปให้พวกมัน

Time: send picture (รูปไอ้แมวหลับบนโต๊ะ)

Time: ยินดีด้วยไอ้นาวิน กูก็มี ชื่อน้องทรพี

Nawinzinn: แมวน้องกูไปอยู่กับมึงได้ไง มึงไม่ชอบแมวไม่ใช่เหรอวะ!

Nava: …

Zer Via: สงสารแมว

Time: พวกมึงเลิกกีดกันกู น้ำปั่นเอาแมวสุดที่รักมาให้กูเลี้ยง คิดเอาว่ากูมีซัมติงอะไรกัน

Nava: กูตัดเพื่อนมึงนะ

Nawinzinn: ไอ้...

Time: อย่าหัวร้อน ขนาดมึงยังได้น้องไอ้เวียร์เลย ใจเขาใจเราดิวะ กูคนดีนะ รักจริงหวังแต่ง

Zer Via: นั่นไอ้นาวิน แต่ถ้ามึงจีบซินน์ กูยิ่งกว่ากีดกัน เผาบ้าน เผาโรงแรมแม่ง

Nava: แล้วผู้หญิงของมึง?

Time: กูเลิกหมดแล้ว กูสัญญา… กูจะเคลียร์ให้หมด จะมีแค่น้องพวกมึง

Nawinzinn: กู ไม่ เชื่อ!

Nava: บาย

ทำไมชีวิตกูมันรันทดแบบนี้วะ แค่หล่อ แค่รวย สาวมันเลยเยอะ จะให้ทำไงล่ะ อีกอย่างกูก็เป็นคนปฏิเสธคนยากด้วย

‘ครืน ครืน~’ น้องแพร (ท็อป 1) เวร พูดถึงก็โทรมาพอดี คนนี้อ่อนแอ เจ้าน้ำตา จะเลิกผมก็สงสารอีก เฮ้อ… แต่ยังไงก็ต้องตัด ตัดให้หมด! เพราะเพื่อนมีเมียมีลูกกันหมดแล้ว แต่ผมมีแค่ไอ้แมว หันไปมองทีไรก็เกลียดมัน

“ฮัลโหล” ผมตัดสินใจรับเสียงเรียบ ๆ และมองไปที่ไอ้แมว มันเป็นแค่สัตว์เลี้ยง… ผมรู้! แต่ทำไมผมรู้สึกกลัวมันไปฟ้องน้ำปั่นจังวะ

(พี่ไทม์... ไม่ได้เจอกันเลย คิดถึงค่ะ)

“อ๋อพี่ไม่ค่อยว่างครับ ช่วงนี้พี่งานยุ่ง งั้นเจอกันหน่อยไหม พี่มีเรื่องจะคุยกับเรา” ปลายสายเงียบไปสักพัก

(ได้ค่ะ ไปหาที่โรงแรมได้ไหมคะ เปิดห้องรอ…)

“ไม่ครับ ขอเป็นร้านปกติ ร้านที่พาสัตว์เข้าได้ พี่มีแมวไปด้วย”

(แมว? พี่ไทม์เลี้ยงแมวเหรอคะ แปลก)

“ครับ... เดี๋ยวพี่ส่งชื่อร้านไปในไลน์ อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกัน”

(พี่ไทม์แปลก ๆ พูดห้วน ๆ มะ… มีอะไรรึป่าวคะ) เธอถามผมเสียงสั่น ๆ

“อืม คงต้องคุยต่อหน้า น้องแพรสะดวกไหม”

(ค่ะ ก็ได้ อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกันค่ะ) ตามด้วยเสียงสูดน้ำมูก

วางสายผมก็จัดการจับไอ้แมวใส่กระเป๋า แล้วส่งชื่อร้านให้น้องแพรทางไลน์ และรีบขับรถไปที่ร้านทันที

ขอให้ทุกอย่างมันราบรื่นละกัน ผมอาจจะผิดที่ทำร้ายเธอ แต่มันจำเป็น เธอเข้าหาผมก่อน และผม… ก็อยากให้เธอเดินออกไปเอง เฮ้อ ผมจะทำได้แบบนั้นรึป่าวไม่รู้

ร้าน xx

ผมนั่งจิบกาแฟรอน้องแพร กับไอ้แมวที่นอนหลับอยู่บนโต๊ะ จนเธอเดินยิ้มเข้ามา ให้ตาย… ผมยิ้มไม่ออกเลย รู้สึกสงสาร พยายามรวบรวมความกล้าที่มี มองหน้าเธอ

“สวัสดีน้องแพร”

“ค่ะ คิดถึง” เธอเลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างผม และทำท่าจะกอดผม แต่ผมรีบขยับเก้าอี้ออกห่าง จนเธอตกใจ

“พะ… พี่ไทม์” ผมมองไอ้แมวที่หลับอยู่ แล้วนึกถึงแม่มัน จนความรู้สึกผมมันสั่ง… ให้พูดอะไรบางอย่างออกมาเอง

“พี่… คิดว่าเราต้องจบกันถาวรแล้วล่ะ” น้องแพรถึงกลับนั่งนิ่ง และน้ำตาหยดเพาะลงมา

“พี่ไทม์... ไม่เอาค่ะ ทำไมคะ แพรทำอะไรผิด แพรไม่ดีตรงไหน ที่ผ่านมาแพรอยู่ของแพร ไม่เคยก้าวก่ายพี่ไทม์เลย พี่ไทม์มีใครกี่คนแพรไม่ว่าเลย ไม่เลิกได้ไหม… ฮือ ๆ”

ผมจึงรีบขึ้นห้อง และปล่อยไอ้แมวเหมือนเคย ครับ… ผมอยู่กับมันตลอดเวลา ผับบาร์ก็ไม่ได้ไป สาว ๆ ก็ไม่ได้เจอ ไอ้แมวมันสกัดทุกทาง ขนาดจะออกจากห้องยังตามผมเลย

‘เมี้ยว~’

“เออ ไม่ได้ไปไหน กูไปกินข้าว!”

‘เมี้ยว~’ มันวิ่งมานั่งข้างเท้าผมทันที เมื่อผมกำลังจะเปิดประตูห้อง

“ไอ้แมว ออกไปไม่ได้” และมันก็เงยหน้าขึ้นมามองผมตาละห้อย

‘เมี้ยว~’ เออ! ไม่ไปแล้ว

หงุดหงิดฉิบ! ผมจึงโทรสั่งแม่บ้าน ยกข้าวมาให้ถึงห้อง แล้วนั่งกินพร้อม ๆ มัน

“ไอ้แมว จะติดอะไรกูนักหนา กูดูรักมึงมากใช่ไหม” ผมกินข้าวไปถามมันไป นึกแปลกใจอยู่เหมือนกัน ทำไมผมต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้วะ กับอีแค่แมวตัวเดียว!

จนมือถือสั่นขึ้นมา... ‘ครืน ครืน~’

Darling | Video Calling กรี๊ด… แม่ไอ้แมววีดีโอคอลมา! ผมรีบรับทันที จนหน้าสวย ๆ โชว์ขึ้นเต็มจอ

(รันรันล่ะ) ถามหาไอ้แมวก่อน!

“กินข้าว นั่งกินด้วยกัน ไม่ยอมให้ออกไปไหนเลย” ผมหันกล้องไปหาไอ้แมว จนมันเห็นแม่ตัวเองแล้วเดินเข้ามาใกล้ ๆ

(ทำไม? เสียใจเหรอ ที่ไม่ได้ออกไปแรด) แม่งแทบสำลักข้าวเลยกู

“เลิกแรดแล้ว เพื่อแม่แมวไง”

(ตอแหล) แร๊ง… แต่ไม่เป็นไร… กูชิน

“รันรันไม่ให้ไป… มันตาม งั้นฉันพารันรันไปเที่ยวด้วยนะ”

(พาไปดิ ฉันจะไปเด็ดหัวนายถึงที่) ทำหน้าโหดใส่ผม ดูแก้มดิ โคตรน่าหอมเลย

“หวงรันรัน หรือหวงพ่อรันรันคะ” น้ำปั่นเบะปากทันที ก่อนที่จะแลบลิ้นใส่ผมกลับ

(มโน หวงรันรัน นี่! ช่วยหันกล้องไปทางรันรันด้วย)

“ไม่หัน… คิดถึงกันบ้างสิคะ คิดถึงแต่แมว”

(จะหันไม่หัน…)

“ไม่หันค่ะ”

End Call | อ้าวตัดสายเลย!