พลาด2 นิยาย บท 69
“แม่มีแฟนเก่าด้วยเหรอคะ แปลกแหะ แม่ไม่เคยเล่าให้ปั่นฟังเลย” ฉันหันไปถามสงสัย จนพ่อหัวเราะเบา ๆ
“มี แต่อย่าสนใจเลย มันนานมากแล้ว อยู่กับปัจจุบันดีกว่า” ไม่ให้ฉันสนใจได้ยังไง ยิ่งพ่อพูด ฉันยิ่งอยากรู้... มันมีอะไรให้ชวนสงสัยมาก โดยเฉพาะคำว่า ‘อยู่กับปัจจุบันดีกว่า!’
ฉันพยักหน้ารับ… ก่อนจะเดินขึ้นห้อง พร้อมเครื่องหมายคำถามในหัว แฟนเก่าแม่ แฟนเก่าแม่?
ใคร?
พอถึงห้องฉันก็นอนเล่นมือถือ ส่วนไลน์ที่สองคนนั้นส่งมา ฉันไม่เปิดอ่านสักคน เพราะวันนี้มันหนักหน่วงมาก ไปกับคนนู้น มาหาคนนี้ ขอพักสมองและหัวใจ กลัวตัวเองจะเป็นบ้าก่อนมีผัว
ตกเช้า… ฉันก็ลงมากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัวตัวเอง เพราะครอบครัวกาแฟกับน้ำแข็งนั้น… เขาไปเที่ยวญี่ปุ่นกัน บรรยากาศในบ้านเลยเงียบ ๆ หน่อย จนฉันเดินมาถึงโต๊ะ และเลื่อนเก้าอี้นั่ง แม่ก็ยิงคำถามใส่ฉันเลย...
“น้ำปั่นเอาแมวไปไว้ไหนล่ะ” พี่นาวินกับไอ้ซินน์มองหน้าฉันทันที บอกดีไหมวะ ถ้าบอกไป… แม่จะคิดว่าฉันกิ๊กกับไทม์รึป่าว
“เอ่อ อยู่กับไทม์ค่ะ” ฉันตัดสินใจบอกไปตามตรง จนแม่วางช้อนลง… แล้วยกน้ำในแก้วขึ้นดื่ม
รู้เลยว่าจะเจออะไร!
“คบกับไทม์รึไง?” พี่นาวินกับไอ้ซินน์มองหน้าฉันอีกรอบ
“เอ่อ… ป่าวค่ะ แค่ฝากเขาเลี้ยง เขาเลี้ยงดีนะคะ รักแมว อยู่แต่บ้านเลี้ยงแมวอย่างเดียวเลย…” ฉันมองหน้าแม่แว๊บนึงแล้วก้มลงกินข้าวต่อ
ไม่กล้าสบตาจริง ๆ บอกเลย!
“จะบอกว่าไทม์เปลี่ยนไปแล้วงั้นสิ?” คำถามแม่ ทำฉันตัวแข็งทื่อ ยิ่งมันบวกกับสายตาที่เค้นสุด ๆ คู่นั้น ยิ่งทำฉันทำอะไรไม่ถูก
“เอ่อ ประมาณนั้นค่ะ ก็ไม่ได้เหมือนเดิม” ฉันตอบ และก้มหน้ากินข้าวต่อ จนแม่เคาะจานเบา ๆ
“น้ำปั่น… มองหน้าแม่ หลบตาแม่ทำไม” ก็หนูกลัวไง!
พ่อได้แต่มองฉันด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะพยักหน้าให้เบา ๆ เพื่อเป็นขวัญกำลังใจ
ช่วยหนูก่อนได้ไหม
“น้ำปั่น แม่ถามตรง ๆ ลูกชอบไทม์ใช่ไหม?” ทุกคนหันไปมองแม่เป็นตาเดียว และหันกลับมามองฉัน รอคำตอบ!
“ปะ… ป่าวค่ะ ไม่ได้ชอบ แต่เขาก็พยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อจะจีบปั่น เอ่อ... ปั่นก็แค่คิดว่าเขาดีขึ้นกว่าเดิมค่ะ” ไอ้ซินน์บีบมือฉันแน่น เมื่อฉันเริ่มเสียงสั่น เพราะฉัน… สู้สายตาพิฆาตแม่ตัวเองไม่ไหวจริง ๆ
“จะเปลี่ยนได้กี่วัน? วิ่งตามผู้ชายเจ้าชู้ มีแต่เจ็บกับเจ็บนะน้ำปั่น ตัดใจซะ... ก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ อย่าหาว่าแม่ไม่เตือน”
แม่พูดเรียบ ๆ จนพี่นาวินรีบจับมือแม่
“แม่ใจเย็น ๆ ครับ” ส่วนฉัน... มองพ่อ เพื่อขอความช่วยเหลือ จนพ่อหันไปหาแม่ แล้วพูดว่า
“วันนี้… ไปเที่ยวกันไหมหวาน” พ่ออ่ะ โอ้ย… ทำไมแม่ฉันถึงมีอำนาจขนาดนี้ พ่อไม่พูดอะไรเลย! นอกจากพยักหน้าให้ฉันยอมแม่ และบอกความจริงกับแม่ซะ!
“ไม่ค่ะ หวานจะไปบ้านพี่ที หวานจะไปคุยเรื่องที่หวานเคยพูดสมัยก่อน ไม่เข้าใจจริง ๆ ทำไมพี่ทีถึงสอนลูกชายให้เหมือนตัวเองแบบนี้ ถ้าลูกเราไปหลงรัก หมอเข้าใจไหมคะ... ว่าหวานไม่อยากให้ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอย”
ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเหรอ? ฉัน พี่นาวิน และไอ้ซินน์มองหน้ากันตกใจ ก่อนที่แม่จะหันมาเห็น… แล้วเอามือกุมขมับตัวเองทันที
“เฮ้อ!”
“แม่ไม่ต้องเครียดหรอกค่ะ ปั่นไม่ได้ชอบ… คือ…”
“ทำไมแม่จะไม่รู้ ปั่นไม่เคยพูดแบบนี้เรื่องไทม์ ปั่นเลิ่กลั่ก ตกใจทุกครั้งที่แม่ถาม จะใครก็ได้ปั่น แต่ไม่ใช่ไทม์ได้ไหม”
อะไรของแม่เนี่ย… ทำไมถึงไม่ชอบเขาขนาดนั้น ทำอย่างกับไทม์เคยทำอะไรให้ฉันอย่างงั้นล่ะ
“ทำไมคะ แม่เกลียดอะไรไทม์นักหนา แม่ไม่โอเคกับทุกเรื่องของเขาเลย ปั่นเริ่มสงสัยแล้ว” พ่อบีบมือแม่ และส่ายหน้าเบา ๆ แต่แม่ไม่สนใจ จ้องหน้าฉันไม่ละสายตา
ทำพี่นาวินถึงกลับดึงมือไอ้ซินน์ลุกขึ้นทันที
“ผมไปทำงานแล้วครับ ซินน์ท้องอยู่… ไม่อยากให้เครียดตาม” ซินน์มันบีบมือฉัน และมองมาด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่จะเดินก้มหน้าออกไป
เหลือแค่ฉันกับพ่อแม่… ที่ยังนั่งอยู่
“หวานพอได้แล้ว ให้ลูกตัดสินใจ และเลือกเองเถอะ” แม่ไม่สนใจพ่อเลย ตอนนี้จ้องจะทำสงครามประสาทกับฉันเท่านั้น
“แม่ไม่ได้เกลียดไทม์หรอกนะปั่น แต่ไทม์เจ้าชู้ คนเจ้าชู้แบบนี้เปลี่ยนง่าย ๆ ที่ไหน ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าความเจ้าชู้ มันจะถ่ายทอดไปถึงพันธุกรรม”
“หวาน” พ่อรีบหันไปปราม และจับมือแม่อีกครั้ง แต่แม่… กลับจับมือพ่อออก
อะไรคือ… ถ่ายทอดความเจ้าชู้ไปถึงพันธุกรรม? ใครเจ้าชู้มาก่อน? แม่เขาเหรอ หรือว่า… พ่อเขา? แล้วทำไมแม่ถึงดูเครียด และจริงจังขนาดนี้?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด2