พลาด2 นิยาย บท 71

“พี่ไทม์ ฮือ ๆ ครีมตั้งตัวไม่ทัน” ครีมร้องไห้โฮ แล้วเอื้อมมือมาจับมือผม จนผมรีบหันกลับไป... จับมือเธอออก

“พี่ไทม์อ่ะ ฮือ ๆ”

“ยังเป็นพี่น้องกันได้ครีม โชคดีนะ...” ผมวางเงินบนโต๊ะ แล้วลุกขึ้นเดินออกมา มันรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก อีกแค่คนเดียว หลังจากนั้นมันจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับผมอีก!

ผมจึงขึ้นมาบนรถ... นั่งหาเบอร์ผู้หญิงอีกคน เพราะผมจำไม่ได้จริง ๆ ว่าคุยกับเธอครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ จนมีคนเปิดประตูรถ ขึ้นมานั่งข้างผม!

ไอ้นาวา?

ขึ้นมามันก็ถอนหายใจใส่ผมทันที ก่อนที่จะหันมามองหน้าผมช้า ๆ สลับกับมือถือที่ผมกดอยู่

“ไอ้นาวินบอกว่า... แม่กูกับน้ำปั่นทะเลาะกันเรื่องมึง” ผมตกใจ วางมือถือลงบนตักทันที

“ขนาดนั้นเลยเหรอวะ?” มันพยักหน้าเบา ๆ แล้วมองไปทางอื่น

“ผู้หญิงมึง... เหลืออีกกี่คน”

“หนึ่ง”

เสียงนิ่ง ๆ เรียบ ๆ ของไอ้นาวา ทำผมตอบมันไปทันที ถึงในหัวจะคิดเรื่องน้ำปั่นทะเลาะกับป้าหวานอยู่ก็เถอะ จนไอ้นาวามันหันมามองผม ด้วยสีหน้าเอือมระอาสุด ๆ

“โทรหาซะ อย่าใจอ่อน มึงต้องเลิกให้หมด ภายในวันนี้!”มันสั่งผมเสร็จก็หันไปทางอื่นทันที ก่อนที่ผมจะรีบหยิบมือถือขึ้นมา เลื่อนหาเบอร์เธออีกรอบ... จนเจอ

ผู้หญิงขี้วีนลูกคุณหนู ที่ผมพลาดไปยุ่งกับเธอ คนนี้... ชื่อมิน

ผมกดโทรออกทันที ข้อเสียที่เป็นคนใจอ่อน มันหายไปในพริบตา เมื่อเพื่อนสนิท ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ชายของคนที่ผมรัก สั่งให้ผมทำมันเพื่อเธอ

Calling | MIN

(ค่ะพี่ไทม์ หายไปเลยนะคะ) มินรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงที่งอนผมมาก แต่ผมไม่สนใจที่จะง้อหรอก เพราะไม่เคยง้อใคร… นอกจากน้ำปั่น

“พี่มีเรื่องจะคุยกับมิน”

(เรื่องอะไรคะ บนเตียง หรือบนรถ) นี่ก็อีกคน…

“เรื่องสำคัญ… พี่ขอนัดเจอที่ร้าน xx แล้วกัน” พอเห็นครีมขับรถออกไป ผมก็บอกชื่อร้านที่ผมอยู่ตอนนี้กับมินทันที

(ค่ะ อยู่ใกล้ ๆ พอดี มีถุงยางไหมคะ จะได้ซื้อเข้าไปเลย) ไอ้นาวาถึงกลับมองหน้าผม จนผมกุมขมับนวดรัว ๆ

แม่ง... แต่ละคนชวนผมเอาเป็นว่าเล่น

“ไม่ต้องครับ ไว้เจอกัน”

วางสายเสร็จ ไอ้นาวามันก็จ้องหน้าผมไม่ละสายตา

“กูได้ยิน แว่ว ๆ ว่าถุงยาง” เวรละ! ผมรีบโบกมือปฏิเสธทันที จนมันถอนหายใจใส่

“มึง เข้าใจกูแล้วใช่ไหมเพื่อน มึงจะช่วยกูใช่ไหม” ผมโน้มไปถามไอ้นาวาใกล้ ๆ จนมันดันตัวผมออก

“ไปห่าง ๆ กู ในร้าน... กูได้ยินมึงพูดหมดแล้ว ถ้ามึงทำได้ กูจะไม่กีดกันมึง แต่กูก็ไม่ได้สนับสนุนมึง”

อ้าวแม่ง!

“ทำไมใจร้ายงี้วะ... ไอ้พี่ชาย มึงก็รู้ว่ากูแอบรักน้ำปั่นมานานแค่ไหน กูไม่เคยคบใครเป็นแฟนเลยนะเว้ย... รอแต่น้ำปั่น”

“แล้วที่มึงมาตามแก้ปัญหา... นี่คืออะไรวะ? มึงเป็นคนขี้ใจอ่อนกูรู้ ผู้หญิงของมึงทุกคนถึงอยู่กันยาว ๆ แบบนี้ไง ยิ่งนานผู้หญิงยิ่งมีความหวัง เหมือนมึงทำร้ายคนอื่นซ้ำ ๆ เพื่อความสุขของตัวเอง ถ้ามึงจะคบกับน้องกู... หลังจากนี้ อย่าให้กูเห็นว่ามีอีก ไม่งั้นกูกับไอ้นาวินเอามึงตายแน่”

โหดกันฉิบหาย! ผมพูดไม่ออกเลย ไม่เคยเห็นไอ้นาวาพูดอะไรแบบนี้มาก่อน และตั้งแต่เป็นเพื่อนกับมันมา มันก็ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยสนใจผู้หญิง เฮ้ย ๆ แล้วมันเข้าใจความรู้สึกผู้หญิงได้ไงวะ!

หรือ... เชี่ย! ผมได้แต่คิด... ไม่กล้าพูด เพราะตอนนี้ผมต้องอาศัยมัน!

“กูสัญญากับมึงตรงนี้เลย กูจะไม่มีใครอีกแล้ว” แม่ง... รู้สึกเหมือนสัญญากับเมียเลยว่ะ ทำไมผมคิดแบบนี้ไปได้วะ มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้!

ผมรีบหันหน้าหนี ไม่อยากมองหน้ามัน กูขนลุก!

“ไอ้ไทม์ ใช่คนนั้นไหมวะ” และมันก็ชี้ไปที่ผู้หญิงขาว ๆ คนนึง ที่เดินผ่านหน้ารถผมไป ใช่ว่ะ... นั่นล่ะมิน ขาวสวยเอ็กซ์

ผมรีบเปิดประตูลงจากรถ เดินตามมินไป และหลังผมก็เป็นไอ้นาวาที่มันเดินตามมาติด ๆ

“อ้าวพี่ไทม์...” ขณะที่ผมคอยแต่ระวังหลัง มินก็หันกลับมามองพวกเรา เธอมองผมสลับกับไอ้นาวาสักพัก.. และอมยิ้ม

ไอ้นาวาไม่สนใจ มันหันไปทางอื่นทันที!

“พี่ไทม์... ใครเหรอคะ” ดูมินไม่สนใจผมเลย เธอหันไปสนใจไอ้นาวาแทน

“เพื่อนพี่ครับ ชื่อนาวา โสด เป็นศัลยแพทย์” มันมองหน้าผมทันที

“กูเป็นหมอทั่วไป ศัลยแพทย์อะไร ยังเรียนไม่จบ” มินยิ้มกว้าง แล้วเดินเข้ามาใกล้ ๆ

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณหมอ ชื่อมินนะคะ” และเธอก็ยื่นมือไปหาไอ้นาวา แต่มันไม่จับ ทำมองไปทางอื่น แล้วเดินไปหลบอีกมุม

ทำมินถึงกลับยืน งง และบ่นอุบอิบคนเดียว

“เพื่อนพี่ไทม์แปลก ๆ ว่าแต่พี่ไทม์มีเรื่องอะไรจะคุยกับมินคะ” เธอควงแขนผม เดินเข้าไปในร้าน พอผมเลื่อนเก้าอี้นั่ง ไอ้นาวาก็เดินตามเข้ามา

ส่วนผมได้แต่นั่งยิ้ม เพราะกลัวตัวเองจะหลุดโป๊ะแตก จนโดนมินตามราวีอีก

“นี่ล่ะ พี่ถึงขอเลิกกับมิน ขอโทษจริง ๆ นะ หรือมินจะคบกับพี่ต่อ?” มินรีบคว้ากระเป๋ามากอดแนบอก แล้วหันมองผมสลับกับไอ้นาวา

“ไม่เอา! อะไรกัน… ทำไมสมัยนี้ ผู้ชายกินกันเองหมด”

“ก็เพราะมีผู้หญิงแบบเธออยู่ในโลกนี้ไง” ไอ้นาวา! กูเริ่มสงสัยมึงแล้ว ผมค่อย ๆ ดึงแขนตัวเองกลับ เพราะไม่อยากให้เพื่อนคิดไกลไปมากกว่านี้!

“ไอ้บ้า!” แล้วมินก็หันหลังวิ่งออกไปจากร้านทันที ก่อนที่ไอ้นาวาจะเลื่อนเก้าอี้ออกห่างผม

“หน้ามึงแบบนี้ มึงคิดว่ากูเป็นสินะ” ผมกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ ก่อนจะพยักหน้าตอบมันไปเบา ๆ จนมันเอามือนวดขมับ แล้วลุกขึ้นยืนมองหน้าผม

“กูแค่ไม่ชอบ ผู้หญิงขี้วีน และเด็กมึงก็จะลามปามมาถึงน้องกู”

เออ กูก็ขอให้เป็นแบบนั้น

“เชื่อ… ครับพี่ชาย วันนี้ขอบคุณมากครับ”

“กวนตีน” และมันก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ผมได้แต่หัวเราะเบา ๆ ตามหลัง แล้วหันไปสั่งขนมกับพนักงาน ซื้อไปฝากแม่แมว

เอาอะไรอีกไหมวะ…

Calling | Darling

(ฮัลโหล)

“แม่แมว กินอะไรไหมคะ หิวมั้ย”

(อะไรก็ได้... แต่ฝากซื้อของหน่อย) อะไรก็ได้ คืออะไรวะ?

“อะไรคะ ว่ามา”

(กางเกงในกับเสื้อใน... เดรสสักตัว รองพื้น ดินสอเขียนคิ้ว ลิปสติก มาสคารา บรัชออน อายแชร์โด เอ้อ… คอนซีลเลอร์ด้วย)

กูจำไม่ทัน ในกูเกิ้ลมีไหมวะ? แล้วกางเกงในเสื้อในนี่คืออะไร จะเปลี่ยนเช้าเย็นเลยเหรอวะ แม่แมวกู!

“จะย้ายบ้านเหรอคะ”

(อืม คืนนี้ขอนอนด้วย ไม่อยากกลับบ้าน) อ๋อ แบบนี้นี่เอง

เฮ้ย! นอนกับกู ได้ไง! ไม่ได้... ไม่ได้เด็ดขาด!