พลาด2 นิยาย บท 71

“พี่ไทม์ ฮือ ๆ ครีมตั้งตัวไม่ทัน” ครีมร้องไห้โฮ แล้วเอื้อมมือมาจับมือผม จนผมรีบหันกลับไป... จับมือเธอออก

“พี่ไทม์อ่ะ ฮือ ๆ”

“ยังเป็นพี่น้องกันได้ครีม โชคดีนะ...” ผมวางเงินบนโต๊ะ แล้วลุกขึ้นเดินออกมา มันรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก อีกแค่คนเดียว หลังจากนั้นมันจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับผมอีก!

ผมจึงขึ้นมาบนรถ... นั่งหาเบอร์ผู้หญิงอีกคน เพราะผมจำไม่ได้จริง ๆ ว่าคุยกับเธอครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ จนมีคนเปิดประตูรถ ขึ้นมานั่งข้างผม!

ไอ้นาวา?

ขึ้นมามันก็ถอนหายใจใส่ผมทันที ก่อนที่จะหันมามองหน้าผมช้า ๆ สลับกับมือถือที่ผมกดอยู่

“ไอ้นาวินบอกว่า... แม่กูกับน้ำปั่นทะเลาะกันเรื่องมึง” ผมตกใจ วางมือถือลงบนตักทันที

“ขนาดนั้นเลยเหรอวะ?” มันพยักหน้าเบา ๆ แล้วมองไปทางอื่น

“ผู้หญิงมึง... เหลืออีกกี่คน”

“หนึ่ง”

เสียงนิ่ง ๆ เรียบ ๆ ของไอ้นาวา ทำผมตอบมันไปทันที ถึงในหัวจะคิดเรื่องน้ำปั่นทะเลาะกับป้าหวานอยู่ก็เถอะ จนไอ้นาวามันหันมามองผม ด้วยสีหน้าเอือมระอาสุด ๆ

“โทรหาซะ อย่าใจอ่อน มึงต้องเลิกให้หมด ภายในวันนี้!”มันสั่งผมเสร็จก็หันไปทางอื่นทันที ก่อนที่ผมจะรีบหยิบมือถือขึ้นมา เลื่อนหาเบอร์เธออีกรอบ... จนเจอ

ผู้หญิงขี้วีนลูกคุณหนู ที่ผมพลาดไปยุ่งกับเธอ คนนี้... ชื่อมิน

ผมกดโทรออกทันที ข้อเสียที่เป็นคนใจอ่อน มันหายไปในพริบตา เมื่อเพื่อนสนิท ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ชายของคนที่ผมรัก สั่งให้ผมทำมันเพื่อเธอ

Calling | MIN

(ค่ะพี่ไทม์ หายไปเลยนะคะ) มินรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงที่งอนผมมาก แต่ผมไม่สนใจที่จะง้อหรอก เพราะไม่เคยง้อใคร… นอกจากน้ำปั่น

“พี่มีเรื่องจะคุยกับมิน”

(เรื่องอะไรคะ บนเตียง หรือบนรถ) นี่ก็อีกคน…

“เรื่องสำคัญ… พี่ขอนัดเจอที่ร้าน xx แล้วกัน” พอเห็นครีมขับรถออกไป ผมก็บอกชื่อร้านที่ผมอยู่ตอนนี้กับมินทันที

(ค่ะ อยู่ใกล้ ๆ พอดี มีถุงยางไหมคะ จะได้ซื้อเข้าไปเลย) ไอ้นาวาถึงกลับมองหน้าผม จนผมกุมขมับนวดรัว ๆ

แม่ง... แต่ละคนชวนผมเอาเป็นว่าเล่น

“ไม่ต้องครับ ไว้เจอกัน”

วางสายเสร็จ ไอ้นาวามันก็จ้องหน้าผมไม่ละสายตา

“กูได้ยิน แว่ว ๆ ว่าถุงยาง” เวรละ! ผมรีบโบกมือปฏิเสธทันที จนมันถอนหายใจใส่

“มึง เข้าใจกูแล้วใช่ไหมเพื่อน มึงจะช่วยกูใช่ไหม” ผมโน้มไปถามไอ้นาวาใกล้ ๆ จนมันดันตัวผมออก

“ไปห่าง ๆ กู ในร้าน... กูได้ยินมึงพูดหมดแล้ว ถ้ามึงทำได้ กูจะไม่กีดกันมึง แต่กูก็ไม่ได้สนับสนุนมึง”

อ้าวแม่ง!

“ทำไมใจร้ายงี้วะ... ไอ้พี่ชาย มึงก็รู้ว่ากูแอบรักน้ำปั่นมานานแค่ไหน กูไม่เคยคบใครเป็นแฟนเลยนะเว้ย... รอแต่น้ำปั่น”

“แล้วที่มึงมาตามแก้ปัญหา... นี่คืออะไรวะ? มึงเป็นคนขี้ใจอ่อนกูรู้ ผู้หญิงของมึงทุกคนถึงอยู่กันยาว ๆ แบบนี้ไง ยิ่งนานผู้หญิงยิ่งมีความหวัง เหมือนมึงทำร้ายคนอื่นซ้ำ ๆ เพื่อความสุขของตัวเอง ถ้ามึงจะคบกับน้องกู... หลังจากนี้ อย่าให้กูเห็นว่ามีอีก ไม่งั้นกูกับไอ้นาวินเอามึงตายแน่”

โหดกันฉิบหาย! ผมพูดไม่ออกเลย ไม่เคยเห็นไอ้นาวาพูดอะไรแบบนี้มาก่อน และตั้งแต่เป็นเพื่อนกับมันมา มันก็ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยสนใจผู้หญิง เฮ้ย ๆ แล้วมันเข้าใจความรู้สึกผู้หญิงได้ไงวะ!

หรือ... เชี่ย! ผมได้แต่คิด... ไม่กล้าพูด เพราะตอนนี้ผมต้องอาศัยมัน!

“กูสัญญากับมึงตรงนี้เลย กูจะไม่มีใครอีกแล้ว” แม่ง... รู้สึกเหมือนสัญญากับเมียเลยว่ะ ทำไมผมคิดแบบนี้ไปได้วะ มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้!

ผมรีบหันหน้าหนี ไม่อยากมองหน้ามัน กูขนลุก!

“ไอ้ไทม์ ใช่คนนั้นไหมวะ” และมันก็ชี้ไปที่ผู้หญิงขาว ๆ คนนึง ที่เดินผ่านหน้ารถผมไป ใช่ว่ะ... นั่นล่ะมิน ขาวสวยเอ็กซ์

ผมรีบเปิดประตูลงจากรถ เดินตามมินไป และหลังผมก็เป็นไอ้นาวาที่มันเดินตามมาติด ๆ

“อ้าวพี่ไทม์...” ขณะที่ผมคอยแต่ระวังหลัง มินก็หันกลับมามองพวกเรา เธอมองผมสลับกับไอ้นาวาสักพัก.. และอมยิ้ม

ไอ้นาวาไม่สนใจ มันหันไปทางอื่นทันที!

“พี่ไทม์... ใครเหรอคะ” ดูมินไม่สนใจผมเลย เธอหันไปสนใจไอ้นาวาแทน

“เพื่อนพี่ครับ ชื่อนาวา โสด เป็นศัลยแพทย์” มันมองหน้าผมทันที

“กูเป็นหมอทั่วไป ศัลยแพทย์อะไร ยังเรียนไม่จบ” มินยิ้มกว้าง แล้วเดินเข้ามาใกล้ ๆ

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณหมอ ชื่อมินนะคะ” และเธอก็ยื่นมือไปหาไอ้นาวา แต่มันไม่จับ ทำมองไปทางอื่น แล้วเดินไปหลบอีกมุม

ทำมินถึงกลับยืน งง และบ่นอุบอิบคนเดียว

“เพื่อนพี่ไทม์แปลก ๆ ว่าแต่พี่ไทม์มีเรื่องอะไรจะคุยกับมินคะ” เธอควงแขนผม เดินเข้าไปในร้าน พอผมเลื่อนเก้าอี้นั่ง ไอ้นาวาก็เดินตามเข้ามา