พลาดรัก นิยาย บท 29

ปิ่นมุกรับลูกชายเสร็จก็กลับมาที่รีสอร์ท

"พี่?" มาถึงก็เห็นแทนคุณกับพี่สะใภ้ "สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีค่ะ" น้ำอิงรีบรับไหว้

"มีอะไรกันหรือเปล่าคะ" เธอมองดูหญิงท้องแก่ใกล้คลอด เพราะไม่น่าจะเดินทางมาแบบนี้เลย

"อีก 5 วันก็ครบกำหนดคลอดแล้วค่ะ" น้ำอิงตอบไปเมื่อเห็นสายตาของอีกฝ่ายมองมา

"เหรอคะ ขอให้สุขภาพดีทั้งแม่และลูกนะคะ"

"ขอบคุณค่ะ" น้ำอิงรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว และก็ตำหนิสามีไปว่าทำไมถึงไม่ดูแลน้องและหลานให้ดีกว่านี้ เธอก็เลยต้องเดินทางมาเอง "เราอยากจะชวนคุณปิ่นไปอยู่ที่บ้านด้วย พาน้องปลื้มไปเรียนในกรุงเทพฯ กันค่ะ พี่กับน้องจะได้อยู่ใกล้กัน" เธอหมายถึงปลาบปลื้มและลูกที่อยู่ในท้อง

"ฉันยังอยากทำงานอยู่ค่ะ"

"แต่คุณเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว อยู่แบบนี้มันไม่ปลอดภัย เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะคะ"

"ขอบคุณค่ะที่คุณเห็นฉันเป็นครอบครัว แต่ฉันขอยืนด้วยลำแข้งของตัวเองดูก่อน ถ้าไม่ไหวฉันจะขอความช่วยเหลือนะคะ"

"ถ้างั้นพรุ่งนี้เป็นวันหยุด เราอยากจะชวนคุณกับตาปลื้มไปค้างด้วยกันที่บ้านค่ะ คุณอย่าปฏิเสธนะคะ" น้ำอิงอยากจะให้ปิ่นมุกรู้ว่าตัวเองยังมีครอบครัว ถึงแม้เธอจะไม่เคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มา แต่รู้ดีว่ามันต้องหนักหนามาก

"ก็ได้ค่ะ" ปิ่นมุกคิดว่าก็ดีเหมือนกันจะได้พาลูกไปเปิดหูเปิดตาที่อื่นบ้าง นอกจากในห้องแคบๆ

ก๊อก.. ก๊อก..

นอร์เวย์กลับมาถึงก็รีบเอาของไปเก็บแล้วรีบกลับมาเคาะห้องแม่กับลูก

ก๊อกๆ "ปลื้มครับนี่พ่อเอง" ที่เขายืนเคาะเพราะเห็นรถเธอจอดอยู่ก็เลยคิดว่าต้องอยู่ในห้องแน่

"ผมเห็นนั่งรถออกไปกับคุณแทนแล้วนะครับ" คนที่มาถึงรีสอร์ทก่อนได้ยินเสียงเคาะเรียกนานแล้วก็เลยเปิดประตูออกมาดู

"ไปกับคุณแทนเหรอครับ ไปไหนครับ"

"ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน แต่คุณแทนพาภรรยามาด้วยครับ"

"ขอบคุณครับ" นอร์เวย์ไม่รอช้ารีบโทรเข้าเบอร์ของแทนคุณ เพราะถ้าโทรเบอร์ปิ่นมุก เธอคงจะไม่รับสายแน่

{"ว่าไงครับคุณนอร์เวย์"} แทนคุณให้คนขับรถตู้มาก็เลยรับโทรศัพท์เองได้

จังหวะที่เขาเอ่ยชื่อคนในสาย ปิ่นมุกที่นั่งอยู่เบาะตรงข้ามรีบหันมองมาดู

{"คุณพาคุณปิ่นกับตาปลื้มไปไหนครับ"}

{"พอดีเสาร์อาทิตย์นี้ผมจะพาน้องสาวไปพักที่บ้านด้วยครับ มีอะไรหรือเปล่า"}

{"ไปทั้งสองวันเลยหรือครับ"}

{"ก็ไม่แน่หรอกครับ"}

พอได้ยินคำนี้นอร์เวย์หายใจโล่งขึ้น แต่เขาก็โล่งได้เพียงไม่นานเมื่อได้ยินประโยคต่อมา

{"ถ้าตาปลื้มชอบที่นั่นผมก็จะย้ายแกมาเรียนที่กรุงเทพฯ เลยครับ ยังมีอะไรอีกหรือเปล่าครับ"} ผู้ชายด้วยกันทำไมจะดูไม่ออก ถึงขั้นโทรตามมาขนาดนี้ต้องมีอะไรแน่

{"ตอนนี้ปลื้มอยู่บนรถด้วยใช่ไหมครับ"}

{"แกนอนหลับครับ"}

{"เหรอครับ"} เสียงปลายสายเริ่มแผ่วลงและเพียงไม่นานก็วางสายไป

แทนคุณแกล้งเก็บโทรศัพท์แบบไม่สนใจคนที่กำลังมองมา เขาก็อยากรู้ความสัมพันธ์ของทั้งสองเหมือนกัน แต่ถ้าน้องสาวจะเล่าให้ฟังคงเล่าไปนานแล้ว

ชายหนุ่มสังเกตว่าปิ่นมุกมองอยู่นานพอสมควร พอเขาไม่พูดอะไรเธอก็ละสายตาไปทางอื่น

"คุณเวย์โทรมาทำไมคะ" แต่คนที่อดถามไม่ได้ก็คือภรรยารัก