พลาดรัก นิยาย บท 45
"???" ไม่ได้คุ้นตาแค่ปิ่นมุก ไชยาก็คุ้นเหมือนกัน
"สวัสดีค่ะคุณปิ่น" ขวัญตาเดินตรงเข้ามาทักทายปิ่นมุกก่อน และเธอก็ไม่ได้แปลกใจหรอกที่เจอไชยาที่นี่ด้วย เพราะเขาทำงานบริษัทเดียวกันก็ต้องมาด้วยกันอยู่แล้ว
"คุณขวัญตานี่เอง แต่งตัวแบบนี้แล้วปิ่นจำไม่ได้เลยนะคะ"
"แต่งตัวแบบนี้แล้วทำไมคะ มันแปลกมากเลยเหรอ" ขวัญตามองต่ำลงไปดูเรือนร่างของตัวเอง เกิดมาก็ไม่เคยแต่งแบบนี้หรอก แต่ก็อยากจะลองสักครั้งหนึ่งในชีวิต
"มันสวยมากต่างหากล่ะคะ"
ขณะที่ผู้หญิงกำลังพูดคุยกันอยู่ นอร์เวย์แอบมองสายตาเพื่อน พอไชยารู้ตัวว่าเพื่อนมองมาก็เลยต้องรีบมองไปทิศทางอื่น
"ผมว่าเข้างานกันดีกว่าครับ" นอร์เวย์เป็นคนเอ่ยชวนสาวๆ "ผมฝากคุณขวัญเป็นคู่ควงเพื่อนผมหน่อยนะครับ"
"ขวัญเหรอคะ?" ทำไมขวัญตาจะไม่รู้ว่าไชยาชอบแอบว่าให้เธอ แต่แค่เธอไม่อยากจะมีปัญหาด้วย ถึงยังไงก็ทำงานกันคนละระบบอยู่แล้ว นอกจากว่าลืมเรื่องเซฟตี้ อันนั้นขวัญตาไม่ปล่อยไปแน่
"คุณกำลังคิดอะไรอยู่" ไชยากระซิบถามนอร์เวย์
"ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ ดีซะอีกจะได้ชวนคุณขวัญตามาเปิดหูเปิดตาบ้าง"
"ผมขอบคุณคุณตอนไหนมิทราบ ถ้ารู้ว่าเป็นเธอคนนี้นะ สาวอุบลยังจะดีกว่า" ไชยาพึมพำก่อนที่จะเดินนำหน้าเพื่อนเข้าไปในโรงแรม
"คุณขวัญอย่าไปถือสาคนปากปีจอเหมือนเพื่อนผมเลยนะครับ"
"ปากปีจอเหรอคะ?"
"เรียกอีกอย่างก็คือปากหมาครับ"
ปิ่นมุกและขวัญตาอดที่จะขำไม่ได้
"หัวเราะอะไรกัน จะเข้างานไหม" ไชยาที่เดินนำหน้าไปหันกลับมา เพราะฟังแค่เสียงหัวเราะก็รู้แล้วว่าถูกนินทา
"อ้าวมากันแล้วเหรอ" ทุกคนในบริษัทถ้าไม่ใช่พนักงานใหม่ก็จะสนิทกัน
"ว่าไงไชยา ปีนี้มาเดี่ยวอีกแล้วเหรอ"
"ใครบอกว่าผมมาเดี่ยว" ไชยาพูดพร้อมกับคว้าแขนขวัญตาให้มายืนเคียงข้าง แค่นี้ขวัญตาก็รู้แล้ว
"แล้วคนนี้..." เพื่อนหลายคนต่างก็มองมาที่ปิ่นมุก สายตานอร์เวย์จ้องพวกเพื่อนๆ เขม็ง เพราะรู้ดีว่าเพื่อนจะทักอะไร
"คนนี้คุณปิ่นมุกเป็นภรรยาผมเองครับ" เขาต้องรีบชิงแนะนำไปก่อนเดี๋ยวจะมีคนทักว่าทำไมแต่ละปีถึงไม่ซ้ำหน้ากัน เดี๋ยวงานก็เข้าอีก
"ภรรยาเลยเหรอ?" หลายคนต่างก็หันมองมาที่ปิ่นมุก ไม่คิดว่าคนที่คว้าใจนอร์เวย์ ได้ก็คือผู้หญิงคนนี้ เพราะสาวๆ ในบริษัทหลายคนต่างก็หมายตา
"ปล่อยฉันได้หรือยัง" สายตาคนที่พูดมองต่ำลงไปดูมือผู้ชายที่จับแขนเธออยู่
"จะรีบไปไหน" ไชยายังไม่ยอมปล่อย เพราะกลัวเพื่อนจับได้ว่าแค่แกล้งให้ผู้หญิงมาเป็นคู่ควง แบบนั้นมันยิ่งจะน่าอายกว่าที่ไม่มีคู่มาเลย
"เราไปหาอะไรกินกันดีกว่าค่ะคุณขวัญ" ปิ่นมุกผู้ไม่รู้เรื่องอะไร เห็นว่าผู้ชายกำลังคุยกันอยู่ก็เลยอยากจะปล่อยให้ได้ทักทายกัน
"ไปค่ะ" ว่าแล้วขวัญตาก็กระชากมือไชยาออก
"คุณไชยานั่นแฟนคุณจริงเหรอ" คนที่ถามมองตามหลังผู้หญิงที่เดินไป..ที่จริงก็มองสะโพกนั่นแหละ
"ผมว่าไม่น่าจะใช่ ดูสายตามองกันสิเหมือนเจ้ากรรมนายเวรมากกว่า" เพื่อนอีกคนหนึ่งพูดแทรกขึ้น
"ผู้หญิงก็แบบนี้แหละคุณ พอไม่ได้หน่อยก็งอนตุ๊บป่อง" ไชยาแกล้งพูดตีเนียนไป
"ไม่ได้เลยเหรอ ทำไมคุณไม่จัดให้ล่ะ" ตามภาษาผู้ชายเวลาคุยกัน
"พวกคุณก็พูดไป"
"คุณต้องทำการบ้านบ้างนะคุณไชยา"
ขณะที่คุยกับเพื่อนอยู่ นอร์เวย์มองไปอีกทีก็เห็นมีคนเดินเข้าไปคุยกับปิ่นมุกและขวัญตา
"ผมขอตัวก่อนนะ" ชายหนุ่มรีบตรงไปอย่างไวโดยมีไชยาตามไปด้วย เพราะขี้เกียจเจรจากับเพื่อนพวกนี้
"หิวทำไมไม่บอกผม" ไปถึงนอร์เวย์ก็เดินไปยืนชิดด้านหลังของปิ่นมุก เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของในตัวผู้หญิงคนนี้
"สวัสดีครับ" คนที่เข้ามาคุยด้วยก็คือพวกรุ่นน้องที่เข้ามาทำงานใหม่ แต่ก็พอจะรู้จักนอร์เวย์บ้าง เพราะเคยไปดูงานมาแล้ว
"สวัสดี" นอร์เวย์ตอบรับแบบไม่สบอารมณ์
"ก็ฉันเห็นว่าคุณคุยกับเพื่อนอยู่นี่คะ"
"ห้ามเอามันมาเป็นเหตุผลเด็ดขาด" เพราะถึงยังไงเธอก็สำคัญกว่า
"ค่ะ"
"ค่ะแล้วจะจำไหม"
"คุณ! นี่งานเลี้ยงนะ"
"กลับไปเดี๋ยวจะทำโทษอย่างหนัก" ชายหนุ่มกระซิบพูดข้างใบหูของอีกฝ่าย
"คุณอยากกินอะไรทำไมไม่บอกผม"
พอได้ยินประโยคนี้จากไชยา ขวัญตาก็หันมองไปด้านหลังตัวเอง ทั้งซ้ายและขวา แต่พอไม่มีใครหญิงสาวก็เลยหันกลับมา "คุณหมายถึงฉันเหรอ?"
"ใช่ครับ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาดรัก