พลาดรัก นิยาย บท 50

ก๊อก.. ก๊อก.. เสียงเคาะประตูแผ่วเบา เพราะคนเคาะยังชั่งใจอยู่ว่า มันจะดีไหม มันจะดีหรือเปล่า

แกร็ก~

พอประตูเปิดออกทั้งสองคนก็มองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง

"ในเมื่อคุณไม่ได้กลับบ้าน ไปเที่ยวบ้านฉันก็แล้วกัน" เขาจะรู้ไหมว่าเธอใช้เขาเป็นไม้กันหมา หรือเขาจะคิดว่าเธอร่านให้ท่าอะไรแบบนี้ แต่ก็ช่างเถอะจะคิดยังไงก็เรื่องของเขา พอจบไซต์นี้แล้วเธอไม่คิดจะเจอหน้าเขาอีกอยู่แล้ว เพราะจะขอย้ายไปอยู่ให้ไกลที่สุด

ไชยาไม่ได้พูดอะไรแค่เดินกลับเข้าไปหยิบกระเป๋า ที่ตัวเองเตรียมไว้แล้ว ออกมาล็อกประตูห้องแล้วเดินตามเธอไปที่รถ..

"เดี๋ยวผมขับรถให้"

"ฉันขับเองได้"

"แล้วคุณจะมีผู้ชายติดไปด้วยทำไมล่ะ นั่งให้สบายเถอะ"

หญิงสาวก็เลยปล่อยให้เขาเป็นคนขับ ..นอกจากบอกตำแหน่งบ้านที่แม่อาศัยอยู่แล้วเธอก็ไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลย อีกฝ่ายก็ไม่ได้ชวนคุยเพราะคิดว่าเธอคงจะต้องการความเงียบ

ขับรถมาสามชั่วโมงได้ก็ถึงหมู่บ้าน.. และตอนนี้ก็ค่ำมืดมากแล้ว

ไชยาจอดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง เป็นบ้านปูนชั้นเดียวเนื้อที่มีจำกัดมาก

"จอดรถไว้หน้าบ้านนี้แหละ ลงมาสิ"

ชายหนุ่มลงจากรถแล้วเดินไปเอากระเป๋าที่กระโปรงหลัง

"พ่อว่าแล้วต้องเป็น...??.... มันเป็นใคร" ทีแรกเห็นแค่คนที่มาเปิดประตูรั้วบ้าน แต่พอเดินออกมาเห็นผู้ชายหิ้วกระเป๋าเดินตามมา พ่อเลี้ยงชักจะไม่พอใจ

"แม่ฉันล่ะ" ขวัญตาไม่ได้สนใจเลยว่าคนที่ถามจะมีปฏิกิริยายังไง

"หนูกล้าพาผู้ชายเข้าบ้านเลยเหรอลูก แล้วทำแบบนี้แม่จะคิดยังไง" พ่อเลี้ยงไม่ได้สนใจคำถามของเธอเลย แต่ก็พยายามพูดแบบใจเย็นเข้าไว้

"นี่มันเรื่องของฉัน ฉันถามว่าแม่อยู่ไหน"

"แม่ไม่อยู่หรอกพรุ่งนี้ถึงจะกลับ"

"แม่ฉันไปไหน"

"ไปธุระต่างจังหวัด"

"ธุระต่างจังหวัดอะไรเวลานี้"

"หนูก็โทรไปหาแม่เองสิจ๊ะ"

"ที่รักคะเข้าบ้านกันค่ะ" ขวัญตาหันไปพูดกับไชยาที่ยืนถือกระเป๋าอยู่ด้านหลัง

"เดี๋ยวนะหนูจะให้ผู้ชายคนนี้มาค้างในบ้านของเราเหรอลูก"

"ทำไมจะค้างไม่ได้ในเมื่อเขาเป็นผัวฉัน"

ไชยาดูจะไม่ตกใจในคำพูดแต่ละคำที่ขวัญตาพูดกับคนเป็นพ่อ ซึ่งขวัญตาก็แปลกใจอยู่ทำไมเขาถึงยังคงดูนิ่งๆ

พ่อเลี้ยงได้แต่ยืนมองตามเธอที่จูงมือผู้ชายเข้าไปในห้องนอน อุตส่าห์จัดฉากหลอกเมียให้ออกจากบ้าน เพราะคิดไว้แล้วว่าลูกเลี้ยงต้องกลับมาวันนี้แน่..ผิดแผนหมดเลย

"คุณทำอะไร" เข้ามาถึงในห้องขวัญตาก็ไม่พอใจที่ไชยาไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของเธอ

"วันนี้ทำงานมาทั้งวันแถมขับรถอีกผมก็เหนื่อย"

"เหนื่อยคุณก็ลงมา..."

ก๊อกแก๊ก เสียงอะไรบางอย่างอยู่ที่ประตู ขวัญตารู้ได้ในทันทีว่าพ่อเลี้ยงคงมายืนแอบฟัง

"อะไรกันคุณจะหลับทั้งๆ ที่ไม่ใส่ผ้าเนี่ยนะ ตื่นมาใส่ผ้าเดี๋ยวนี้เลย!" หญิงสาวเขย่าตัวคนที่นอนหงายอยู่บนเตียง จังหวะนั้นมือของคนที่เธอคิดว่าหลับไปแล้วก็ได้เอื้อมมาโอบร่างของเธอแล้วจับกดลงกับเตียง

"อือ!!" ขวัญตาพยายามเบือนหน้าออกเพราะเขาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ริมฝีปาก "คุณจะทำบ้าอะไร"

"จูบ" ตั้งแต่วันนั้นเขานึกถึงรสจูบของเธอมาตลอด หรือเพราะเธอเมาถึงเผลอตอบสนองจูบของเขา

"คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ"

ก๊อกๆ

"มีอะไร" น้ำเสียงที่เธอใช้ไม่มีความไพเราะอะไรเลย

"หนูเปิดประตูให้พ่อหน่อยสิลูก ข้างในเป็นอะไรหรือเปล่า" พ่อเลี้ยงสงสัยว่าเธอแค่เอาผู้ชายมาบังหน้าหรือเปล่า ก็เลยยังคงวนเวียนแอบฟังอยู่แถวหน้าห้อง

"ผัวเมียเขาจู๋จี๋กันก็แบบนี้แหละ" หญิงสาวพูดในขณะที่พยายามเอามือดันใบหน้าของอีกฝ่ายให้ออกห่าง แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้ "อืม..ไม่เอาค่ะที่รัก"

"ขวัญตาผมไม่ไหวแล้ว" ชายหนุ่มดึงผ้าเช็ดตัวที่พันรอบตัวเองอยู่ออกไป ก็รู้แหละว่าเธอพูดแค่ประชดพ่อเลี้ยง แต่มันดันทำให้ไอ้เจ้านั่นแข็งตัวขึ้นมา

"คุณ! ..!!" หญิงสาวพยายามกัดฟันไม่ด่า แต่ด้วยเรี่ยวแรงก็สู้เขาไม่ได้ "ไม่เอาค่ะที่รักฉันยังเจ็บอยู่เลย"

"ผมสัญญาว่าจะไม่รุนแรงเหมือนวันนั้น" ชายหนุ่มกระซิบพูดข้างใบหูพร้อมกับแนบริมฝีปากลงไปพรมจูบทั่วบริเวณนั้น

"อื้อ..!!! จั๊กจี้ค่ะ" ตกลงไอ้คนที่อยู่หน้าห้องมันไปหรือยังวะ ..พยายามจะบังคับตัวเองไม่ให้ถีบอีกฝ่ายออก เพราะถ้าทำแบบนั้นคนด้านนอกต้องสงสัยแน่ "อื้อ!"

หญิงสาวตกใจอยู่ดีๆ มือของเขาก็แทรกเข้ามาจนถึงเนื้อในตรงกลางหว่างขา

"ไหนคุณบอกว่าเหนื่อยไง คนเหนื่อยต้องนอนพักสิ"

"อ้าา..เอามาจากไหนนักหนา" เขาไม่ได้สนใจคำที่เธอพูดเพื่อให้พ่อเลี้ยงได้ยินเลย ตอนนี้กำลังตื่นตาตื่นใจกับสิ่งที่ลูบคลำอยู่