พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 140

เฟิ่งชิงหัวมองดูรูปของคนคนนั้น มิใช่ใครที่นางรู้จัก ไม่ก็คนนี้ใช้ทักษะการแก้ไขใบหน้าเช่นกัน หรืออาจจะเป็นเพียวเบี้ยที่คนเบื้องหลังหามา

“เช่นนั้นในตอนที่คนคนนั้นมา สามารถแจ้งข้าได้หรือไม่ ?”

“ได้ ๆ ได้แน่นอน” โม่เหลิงรีบกล่าว

“ขอบใจมาก”

“หามิได้ ๆ ท่านชายครั้งนี้ก็ถือได้ว่าช่วยฉีเป่าเจเอาไว้มาก หากสามารถนำคนคนนั้นมาถามมูลเหตุได้จริง ๆ ก็สามารถหลีกเลี่ยงความสูญเสียใหญ่ของฉีเป่าเจได้”

“ไปเถอะ” จ้านเป่ยเซียวอยู่ข้าง ๆ ฟังอยู่ครู่หนึ่ง เห็นว่าพูดไปพอสมควร ก็เอ่ยปากกล่าว

เฟิ่งชิงหัวกำลังจะจากไป จู่ ๆ ก็คิดอะไรได้ กล่าวกับโม่เหลิง : “นั่น ท่านชายโม่ข้ายังมีเรื่องอยากถามเจ้าเรื่องหนึ่ง”

“ท่านชายเกรงใจแล้ว ท่านพูดเถอะ” โม่เหลิงกล่าวพลางยิ้ม

เฟิ่งชิงหัวกล่าว : “เช่นนี้ ของที่พวกเจ้าฉีเป่าเจขาย ไม่รู้ว่าของที่ขายไปแล้ว ในตอนที่ยังไม่ได้ชำระเงิน สามารถคืนได้ไหม ? และหักค่าธรรมเนียมอะไรอย่างนั้น”

โม่เหลิงพยักหน้า : “ได้ขอรับ ปกติพวกเราจะเก็ยค่าธรรมเนียมกับเงินทองที่ผิดสัญญา ท่านเองก็รู้ พวกเราจะต้องจ่ายราคาต่ำสุดให้ผู้ขายก่อน และยังมีการดำเนินแรงงานอะไรต่าง ๆ ไม่ทราบว่าท่านชายอยากจะคืนอะไร ?”

เพิ่งพูดจบ โม่เหลิงก็รู้สึกว่าหลังของตนถูกลูกธนูสองดอกปักอยู่ มือเท้าก็เย็นยะเยือกขึ้นมา

ความรู้สึกของสถานการณ์ที่ต่างกันสุดขั้วในช่วงเวลาสั้น ๆ ไม่สบายเลยจริง ๆ

รอยยิ้มบนใบหน้าของโม่เหลิงก็แข็งทื่อตามมา