พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 226

จ้านเป่ยเซียวจ้องแก้มป่องของนางที่เหมือนหนูแฮมสเตอร์ตัวน้อย แล้วกลั้นยิ้มพูดว่า “คราวนี้เจ้าชิมออกมาหรือยัง?”

“อือ ยังไม่เลว ข้าจะช่วยเจ้าชิมชิ้นปอดสามีภรรยาคู่นี้” เฟิ่งชิงหัวหยิบสองชิ้นเข้าปากของนางอย่างไม่เกรงใจ และแสดงความคิดเห็นขณะเคี้ยว “รสชาติไม่เลว แต่เนื้อค่อนข้างแก่ไปหน่อย น่าจะทำตอนเที่ยงและจะอร่อยยิ่งขึ้นถ้าทำตอนนี้”

“เจ้าต้องการชิมเหล้าผลไม้ไหม?” จ้านเป่ยเซียวเทแก้วให้นางอย่างใส่ใจ

เฟิ่งชิงหัวไม่เกรงใจ รับไปจิบอึกหนึ่ง ดวงตาของนางเป็นประกาย นางพูดอย่างอารมณ์ดีว่า “ทำจากหอมหมื่นลี้นี่เอง ไม่เลวเลย อายุนานหลายปีแล้ว”

“ต่ออีกแล้ว?”

“อื้อ เติมเลย”

หลังจากดื่มอีกแก้วแล้ว เฟิ่งชิงหัวก็เริ่มลองชิมทีละจานอีกครั้ง นางกวาดจานบนโต๊ะไปประมาณหนึ่งในสาม จากนั้นนางก็เริ่มแสดงความคิดเห็นด้วยท้องที่พองของนาง “สมกับเป็นงานเลี้ยงของจักรพรรดิ รสชาติไม่เลว แต่ข้าว่าขาดอีกนิด เจ้าพยายามทานเถอะ ไม่มีพิษ ข้าจะออกไปเป่าลมให้ยิอยอาหาร”

ว่าแล้วเฟิ่งชิงหัวก็ลุกขึ้นยืน ตอนนี้นางก็ตระหนักได้ว่าเมื่อครู่นี้ดูเหมือนว่านางกำลังรับประทานอาหารและนั่งอยู่กับจ้านเป่ยเซียว

“อย่าเข้าใกล้ดาดฟ้ามากเกินไป” จ้านเป่ยเซียวสั่งอย่างเป็นห่วง

เฟิ่งชิงหัวโบกมือโดยหันหลังให้เขา บ่งบอกว่านางรู้ความรู้พื้นฐาน“ท่านอ๋องเจ็ดห่วงใยลูกน้องของตนจริงๆ” เอี้ยนเซียวจ้องอยู่ด้านข้างครู่หนึ่งและหยอกล้อด้วยรอยยิ้มราวกับว่าเขานึกอะไรบางอย่างออก

จ้านเป่ยเซียวมองเขาอย่างเย็นชา “ยุ่ง”

เอี้ยนเซียวพับพัดปิดหน้า เหลือเพียงดวงตาคู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ตอนแรกข้าคิดว่าท่านอ๋องเจ็ดไม่ชอบผู้หญิง แต่ข้าไม่คาดคิดว่าจะบ้าและหลงมากเช่นนี้ และไม่สามารถแยกจากกันได้”

จ้านเป่ยเซียวมองแก้วเหล้าในมืออย่างอารมณ์ดี “อิจฉารึ น่าเสียดายที่ไร้ประโยชน์”

ขณะที่เขาพูด เขาหยิบตะเกียบบนโต๊ะ หยิบอาหารใส่ปาก เคี้ยวอย่างละเอียดแล้วขมวดคิ้ว หญิงสาวคนนี้คงหิวน่าดู นางทานอาหารที่แย่นี้ไปครึ่งหนึ่งเลย

เมื่อเห็นว่าเขาเริ่มมีสมาธิในการกิน ดวงตาของเอี้ยนเซียวก็แทบจะถลนออกมา

ตั้งแต่เขารู้จักจ้านเป่ยเซียวไม่ใช่วันหรือสองวัน หลังจากติดต่อกับเขามาหลายปี เขาไม่เคยเห็นจ้านเป่ยเซียวรับประทานอาหารในงานเลี้ยงของราชวัง

เมื่อมองไปที่การกระทำของเขา เอี้ยนเซียวก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเป็นไปได้ไหมว่าวันนี้พ่อครัวของจักรวรรดิเก่งกาจขึ้น?

เอี้ยนเซียวหยิบตะเกียบของตนตามเขา

อาหารเย็นลงตั้งนานแล้วและเหลือเพียงขนมไม่กี่จานและอาหารเย็นเพียงไม่กี่จานที่รสชาติยังจะพอได้ จะอร่อยขนาดนั้นได้อย่างไร?

คนประหลาด!

ในงานเลี้ยง เมื่อทุกคนกำลังดื่มเหล้ากัน ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงร้องแหลมที่ทำลายบรรยากาศดีๆไป

“เรือรั่วแล้ว!”

เสียงอุทานนี้ทำให้ฝูงชนตกใจลุกขึ้นยืนและผู้คุมหลายสิบคนรีบไปที่ห้องโถงทันทีเพื่อปกป้องฮ่องเต้เซวียนถ่ง

“ปกป้องฮ่องเต้ ปกป้องฮองเฮา” เสียงโหยหวนของนางกำนัลผสมกับเสียงตื่นตระหนกของสาวใช้

ในฐานะทีเป็นองค์ราชทายาท จ้านถิงเฟิงเป็นผู้นำปกป้องฮ่องเต้และฮองเฮาจากการลอบโจมตีทันที

จ้านเป่ยเซียวตรวจสอบรอบ ๆ เรือโอนเองและแม่น้ำมืดมิด ไม่ชัดเจนว่าฆาตกรซุ่มอยู่บนเรือหรือในความมืด

“รูอยู่ที่ใด?”

“ท่อนเหล็กด้านล่างถูกดึงออกมา ไม่สามารถอุดได้ รีบพายเรือเล็กจากไปโดยเร็ว”