พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 244

“กีบเท้าของเจ้า เอาออกไป !” เฟิ่งชิงหัวกดเสียงต่ำกล่าว

จ้านเป่ยเซียวได้ยินก็เลิกคิ้ว เอียงหน้ามองนาง : “เจ้ากำลังพูดกับข้า ?”

และยังเรียนรู้จากนาง กดเสียงต่ำ ทุ้มต่ำแหบแห้ง เสียงลักษณะดึงดูด ดวงตาลึกซึ้งคู่นั้นหรี่ลงพร้อมรอยยิ้มเล็กน้อยถึงหางคิ้ว

“เจ้าเหยียบข้า” เฟิ่งชิงหัวกล่าวอย่างแข็งกร้าว

“อ่อ” ชายหนุ่มแสดงออกว่าตนเองเข้าใจ

“อย่าอ่ออย่างเดียว เจ้าเป็นท่อนไม้รึ ขยับหน่อยสิ” เฟิ่งชิงหัวยื่นมือดึงชายเสื้อของตน แต่ทว่าผ้าชิ้นนั้นก็ราวกับพื้นรองเท้าของจ้านเป่ยเซียว ดึงอย่างไรก็ไม่ขยับ

จ้านเป่ยเซียวได้ยินคำของเฟิ่งชิงหัว นัยน์ตาก็หรี่ลงเล็กน้อย : “เจ้าอยากให้ข้าขยับ ? ตั้งใจ ?”

เฟิ่งชิงหัวไม่รู้สึกว่าคำพูดของตนมีอะไรผิดปกติ จึงได้พยักหน้า : “ใช่ เจ้ารีบขยับเร็ว เจ้าทับข้าแล้ว”

“ฮื้ม ? ข้าทับเจ้าตรงไหนกัน ?”

“กีบเท้าของเจ้า กีบเท้าของเจ้าเหยียบกระโปรงอยู่ ! เจ้ารีบเอาออก ขาของข้าจะเคล็ดแล้ว”

กึ่งนั่งยอง ๆ อยู่เช่นนี้ท่าทางรักษาการลุกขึ้นแล้วคำนับมันเหนื่อยมากนะ !

ในตอนที่ทั้งสองกำลังพูดกับอย่างเจ้าคำข้าคำ อีกด้านหนึ่งกลับเป็นอีกสภาพการณ์หนึ่ง

“เสด็จแม่ท่านเป็นอะไรรึ ?” เป็นเสียงตื่นตระหนกของฮ่องเต้เซวียนถ่ง

ไทเฮามือทาบอก ร่างกายสั่นเทา สองตามืดบอดและสลบไปทันที

ฮ่องเต้เซวียนถ่งตื่นตระหนก : “ไปตามหมอหลวงมาเร็ว !”

เจียงหยูหวันอยู่ใกล้ที่สุด เห็นสถานการณ์ก็ดึงมือของไทเฮาอย่างไม่รอช้า น้ำตาที่หยุดไหลก็ไหลออกมาทีละหยด : “ไทเฮา ไทเฮา ท่านตื่นสิเพคะ ทรงกริ้วจะไม่ดีต่อร่างกาย เสียอารมณ์เพื่อคนที่ไม่เกี่ยวข้องไม่คุ้มพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้เซวียนถ่งขมวดคิ้วเหลือบมองนาง : “ใครทำให้ไทเฮาทรงกริ้ว ?”

สายตาเจียงหยูหวันเคลื่อนย้ายไปอย่างรวดเร็ว ก้มหน้าไม่กล้าพูด เพียงแค่กุมมือของไทเฮาอย่างนิ่งเงียบ

“รีบบอกมา !” ฮ่องเต้เซวียนถ่งจะโดนนางทำให้ใจร้อนจะแย่แล้ว

เห็นฮองเฮายังคงคุกเข่าอยู่ที่พื้น ก็กล่าวคำรามด้วยความโกรธทันที : “ฮองเฮา เป็นเจ้าใช่ไหม !”

ฮองเฮากล้ำกลืนความไม่เป็นธรรมอย่างยิ่ง : “จักรพรรดิ มิใช่ข้า ปะ เป็นองค์หญิงซีหลันที่ทำให้ไทเฮากริ้ว ข้ามิเกี่ยวอะไรด้วย”

“ไม่เกี่ยวกับเจ้า ? ข้าเห็นจริง ๆ ในตอนที่ข้าเข้ามาเจ้าคุกเข่าอยู่ที่นี่ หากมิใช่เจ้า ไทเฮาจะลงโทษให้เจ้าคุกเข่าเพื่ออะไร ! ใครก็ได้ มาจับหญิงชั่วผู้ไม่เคารพแม่ผัวนี่ที เข้า” ตำหนักเย็นสองคำนี้ยังไม่ทันพูดออกมา ฮูหยินเฒ่าเจียงที่อยู่ข้าง ๆ ก็รีบเอ่ยปาก

“จักรพรรดิ เรื่องนี้ข้าเป็นพยาน ฮองเฮาเหนียงเหนียงมิได้ทำให้ไทเฮาเหนียงเหนียงกริ้วจนเป็นลม นางโดนองค์หญิงซีหลันทำให้ทรงกริ้ว ก่อนที่ท่านจะเข้ามา องค์หญิงซีหลันกำลังตำหนิไทเฮาอยู่” ฮูหยินเฒ่าเจียงรีบกล่าว

ตลอดมาฮูหยินเฒ่าเจียงก็รู้ว่าฮองเฮาผู้นี้ไม่ได้รับความรักใคร่ของจักรพรรดิ แต่กลับนึกไม่ถึง ว่าจะไม่เป็นที่ชื่นชอบถึงเพียงนี้

เพิ่งจะเข้ามา ยังมิรู้เรื่องตั้งแต่ต้นจนจบอย่างชัดเจนก็จะส่งฮองเฮาเหนียงเหนียงเข้าตำหนักเย็น หากองค์รัชทายาทมีเสด็จแม่ที่ถูกจับเข้าตำหนักเย็นเช่นนี้ เช่นนั้นตำแหน่งของตำหนักบูรพาก็อาจจะไม่มั่นคง ดังนั้นครั้งนี้นางจึงออกปากช่วยฮองเฮา ในเวลาเดียวกันก็โยนความผิดไปที่องค์หญิงซีหลัน