พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 26

เห็นเฟิ่งชิงหัวยื่นมือจะไปดึงบังเหียน หลิวหยิ่งอยู่ด้านข้างกล่าวเตือนสติว่า: “นิสัยของเพียวเสว่แปลกประหลาด นอกจากท่านอ๋องแล้วก็ไม่เชื่อฟังใครทั้งนั้น พระชายานั่งรถม้าไปดีกว่า”

ทันทีที่เฟิ่งชิงหัวได้ยิน ดวงตาทั้งคู่ก็เปล่งประกาย

ม้าที่มีนิสัยแข็งแกร่งถึงจะถือว่าเป็นม้าดี ม้าประเภทที่ได้แต่เชื่อฟังปล่อยให้คนเฆี่ยนตีก็ไม่มีอารมณ์เลยแม้แต่น้อยแบบนั้นนางไม่ชอบ

เท้าเหยียบไปบนที่วางเท้า พลิกตัวขึ้นไปบนหลังม้าอย่างปราดเปรียว

ในชั่วพริบตาที่นางขึ้นไป เพียวเสว่ที่ซึ่งเดิมทีหยิ่งทะนงจู่ๆก็เปลี่ยนเป็นกระสับกระส่ายอย่างมาก กีบเท้าหน้าถีบยกขึ้นมา ต้องการจะเหวี่ยงตัวเฟิ่งชิงหัวลงไป

ขาทั้งสองข้างของเฟิ่งชิงหัวหนีบท้องม้าเอาไว้แน่น มือทั้งสองข้างจับบังเหียนเอาไว้แน่นป้องกันไม่ให้นางถูกเหวี่ยงลงมา

เพียวเสว่รู้สึกได้ถึงการต่อต้านของผู้หญิงที่อยู่บนตัว ก็ยกกีบหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ขณะเดียวกันกับที่กีบหน้าลงสู่พื้นกีบหลังสองข้างก็กระโดดขึ้นมาเช่นกัน

สองมือของเฟิ่งชิงหัวกอดตัวม้าเอาไว้แน่น คนทั้งคนราวกับติดอยู่บนตัวของมัน ไม่ว่ามันจะสะบัดจะเหวี่ยงอย่างไรก็เกาะติดเอาไว้อย่างแน่นหนา

เพียวเสว่เป็นม้าที่ดุร้าย ส่วนเฟิ่งชิงหัวก็มีนิสัยดื้อรั้น หนึ่งคนหนึ่งม้าต่างฝ่ายต่างไม่ยอมอ่อนข้อให้กันและกันอยู่หน้าประตูจวนอ๋อง แลกเปลี่ยนกันไปมา หลิวหยิ่งที่อยู่ด้านข้างเห็นแล้วก็อดเป็นห่วงขึ้นมาไม่ได้

จู่ๆตกจากหลังม้าลงมาเช่นนี้ แล้วถูกเหยียบซ้ำตรงไหน นั่นมันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย

“พระชายา ท่านจับเอาไว้ให้แน่นๆ ข้าน้อยจะไปช่วยท่านเดี๋ยวนี้แหละ” ขณะที่พูดไปหลิวหยิ่งก็กำลังจะเข้าไป เพียงแต่ว่าเพิ่งจะเดินได้สองก้าวก็ถูกเฟิ่งชิงหัวหยุดเอาไว้

“เจ้าอย่าเข้ามา!”

สองมือสองเท้าของเฟิ่งชิงหัวจับตัวม้าเอาไว้อย่างแน่นหนา ขยับไปทางหัวม้าอย่างลำบาก ในที่สุดก็เข้าไปใกล้หูของเพียวเสว่แล้วพูดไปสองสามคำ

และในตอนนี้ ก็เกิดเรื่องประหลาดขึ้น เห็นม้าที่เดิมทียังแข็งแกร่งอย่างมากจู่ๆก็เหมือนกับถูกคนจับจุดอ่อนเอาไว้ ค่อยๆสงบลงมาช้าๆ ส่งเสียงร้องออกมาสองสามเสียง และยืนตัวตรงอยู่กับที่

เฟิ่งชิงหัวเช็ดเหงื่อที่อยู่ตรงหน้าผาก ตบไปที่หัวม้าของมันเบาๆ มันยังหันกลับมามองนางอย่างเชื่อฟังครู่หนึ่ง

“เป็น เป็นไปได้อย่างไร?” หลิวหยิ่งขยี้ตา สงสัยว่าเพราะตัวเองประหม่าเกินไปเลยเกิดภาพลวงตาหรือไม่