พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 7

เฟิ่งชิงหัวได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคนตั้งแต่ต้นจนจบ และไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก เรื่องอย่างนี้เคยเห็นจนชินตาแล้ว

ตอนนี้เพิ่งจะมาอยู่ในจวนอ๋อง ยังขาดสาวใช้ที่จะทำงานบ้านอย่างพวกนางสองคนจริงๆ ใช้งานไปพลางๆก่อนแล้วกัน แม้ว่าจะสามารถให้ทางจวนอ๋องส่งสาวใช้มาให้ได้ แต่นางก็ยังชอบดูท่าทีของคนที่ไม่ชอบนาง แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรนางได้

อาศัยจังหวะหลังจากที่กินอาหารค่ำเสร็จแล้วและสาวใช้ทั้งสองก็ยังทำความสะอาดเรือนอยู่ และคงจะไม่เสร็จง่ายๆ เฟิ่งชิงหัวแอบย่องออกนอกเรือนไปโดยไม่ให้ใครรู้ หลบหลีกองครักษ์ที่ลาดตระเวนและหน่วยรักษาการณ์ลับ ตรงไปยังเรือนที่อยู่ทางด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือ

นางมีความสามารถในการควบคุมสัตว์ได้ การจะหลอกล่อให้งูที่ทั้งโง่และซื่อบื้อทั้งสองตัวพูดความจริงนั้นง่ายแสนง่าย บวกกับกลิ่นจางๆของยาชนิดนั้นได้ลอยมาจากทิศทางนั้น ขอบเขตจึงแคบลงไปมาก

ยิ่งเข้าใกล้สถานที่แห่งนั้น กลิ่นของยาชนิดต่างๆที่ปะปนกันอยู่ก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น เมื่อดมดีๆแล้วก็รู้สึกแสบจมูกอยู่บ้าง

เฟิ่งชิงหัวแอบเข้าใกล้ห้องนั้นมากขึ้น แต่ไม่พบว่ามีคนอยู่ด้านใน จึงเดินเข้าไปข้างในอย่างเปิดเผย

นี่คือห้องหลอมยา กลางห้องได้วางเตาหลอมยาที่มีขนาดเท่ากับคนหนึ่งคนเอาไว้ ไฟในเตาลุกโชน

โต๊ะที่วางอยู่ทั้งสองข้างมียาสมุนไพรต่างๆวางอยู่มากมายไม่เป็นระเบียบ มุมหนึ่งก็มีหนังสือเปิดเอาไว้ ค่อนข้างสะดุดตา

เฟิ่งชิงหัวเดินเข้าไปดู บนหน้าหนังสือเป็นภาพยาที่ช่วยกระตุ้นการไหลเวียนของโลหิต ยานี้ไม่เลว เพียงแต่ขั้นตอนในการหลอมยุ่งยากมาก แค่เรื่องเวลาก็ต้องใช้หลายเดือนแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องระหว่างการหลอมยาจำเป็นต้องมีคนมาคอยเฝ้าสังเกตดูอยู่ตลอด

เฟิ่งชิงหัวหันไปมองเตาหลอมยาอีกครั้ง มุมปากเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา ในเมื่อลูกหนี้ไม่อยู่ เช่นนั้นก็ดอกเบี้ยงไม่ก่อนแล้วกัน

เมื่อคิดเช่นนี้ ก็กวาดตามองยาสมุนไพรบนโต๊ะ หยิบขึ้นมาโยนเข้าไปสองสามอย่าง จากนั้นก็จากไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่นางจากมาไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม ก็ได้ยินเสียงปังดังสนั่นหวั่นไหวเกิดขึ้นทางด้านทิศตะวันออกเฉียงใต้ แรงกระแทกนั้นได้ทำให้ห้องนั้นพังถล่มลงมาทันที