พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 108

ตอนที่ 108 กำจัดเธอด้วยมือของตัวเอง

หลังจากที่เย่นอิ่งถูกหันยี่ฉีซ้อมจนบาดเจ็บ เย่นหลินก็พาตัวกลับไปดูแล

มองดูน้องสาวที่นอนหมดสติอยู่บนเตียง เย่นหลินรู้สึกทั้งเจ็บปวดใจ ทั้งโทษตัวเอง และมีความเคียดแค้นอยู่ในใจเล็กน้อย

หลายปีที่ผ่านมานี้ พวกเธอสองพี่น้องอยู่เคียงข้างเขา ทำหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อเขา ไม่มีความดีก็ยังมีความยากลำบาก

ถึงแม้เย่นอิ่งมีความผิดและควรถูกลงโทษ ถ้าหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น เย่นหลินอาจจะไม่รู้สึกอะไร แต่คนคนนี้เป็นลูกหลานของตระกูลจาง ตระกูลจางและราชวงศ์หนานชู่ทั้งหมดล้วนเป็นศัตรูของพวกเขา ถึงแม้เย่นอิ่งจะทำอะไรเธอก็เป็นสิ่งที่สมเหตุสมผล เขาก็ไม่จำเป็นต้องรุนแรงขนาดนี้?

เย่นหลินในตอนนี้จิตใจสับสนอย่างมากและแค่ต้องการดูแลเย่นอิ่งให้ดี ทุกเรื่องรอเธอฟื้นขึ้นมาแล้วค่อยว่ากันทีหลัง

เย่นอิ่งไม่ได้สติไปสามวันเต็มๆ เมื่อเธอได้สติขึ้นมาก็รู้สึกร่างกายเจ็บปวดไปทั้งตัว

ตอนนี้เธอถูกทำลายเส้นเลือดดำไปมากกว่าครึ่ง จนแทบจะกลายเป็นคนพิการ

หันยี่ฉีได้เห็นแก่ความสัมพันธ์ที่ผ่านมาแล้วจริงๆ ถ้าหากลงมือหนักมากกว่านี้อีกหน่อย ชีวิตนี้ของเธอคงจะไม่มีแล้วจริงๆ

“ น้องพี่ ในที่สุดเจ้าก็ตื่นแล้ว” เย่นหลินถอนหายใจด้วยความโล่งในที่สุด น้องสาวเป็นคนในครอบครัวเพียงคนเดียวของเธอในโลกนี้ ถ้าหากเธอเป็นอะไรไป เธอจะไปอธิบายพ่อแม่ที่เสียไปแล้วได้อย่างไรกัน?

“ ข้า...ข้าเป็นอะไรไป? ” เย่นอิ่งต้องการจะลุกขึ้น แต่ความเจ็บปวดทั่วร่างกายทำให้เธอต้องล้มลงบนเตียงอีกครั้ง

เธอขยับร่ายกาย บนในหน้าก็ปรากฏสีหน้าไม่เชื่อออกมา เหตุใดถึง...

“ เจ้าอย่าขยับ ท่านหมอบอกแล้วว่าสองสามวันนี้เจ้าอย่าลงจากเตียงจะที่ดีสุด นอนลงพักผ่อนดีดีเถอะ” เย่นหลินเดินไปถือถ้วยยาที่อยู่ข้างๆมา “ ลืมทานยาเถอะ ทานยาแล้วร่างกายจะได้ดีขึ้น”

เขาเป็นพี่ที่ดีมากจริงๆ มอบความรักและความห่วงใยทั้งหมดให้น้องสาว จนบางครั้งก็ละเมิดหลักการ สูญเสียลำดับความสำคัญ

มองดูภายนอกอาจเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเธอ แต่ในความเป็นจริงกลับทำร้ายเธอ

เย่นอิ่งตกใจ ทันใดนั้นก็ปัดถ้วยยาที่เธอส่งมาทิ้งอย่างบ้าคลั่ง ตกลงแตกเป็นชิ้นๆบนพื้น

“ ทำไม ทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับข้า?” เย่นอิ่งจำทุกอย่างได้อย่างชัดเจนแล้ว และนึกถึงตอนที่เธอไปยอมรับผิดกับเขา สายตาเย็นชาและเยือกเย็นนั้นของเขาและฝ่ามือที่ตบลงบนหน้าของเธออย่างโหดเหี้ยม

ในชั่วพริบตานั้น เธอรู้สึกถึงความโกรธสูงสุดของเขาอย่างเห็นได้ชัดและรู้สึกถึงความตายที่กำลังมาเยือน

อยู่ข้างกายเขามานาน เธอไม่เคยเห็นท่าทางโมโหอย่างน่ากลัวเช่นนี้ของเขามาก่อน

“น้องพี่ เจ้าทำผิดจริงๆ ท่านอ๋องลงโทษเจ้านั้นสมควรแล้ว ถ้าหากทุกคนที่ทำผิดไม่ได้รับโทษ มันจะไม่วุ่นวายไปทั้งหมดหรือ ท่านอ๋องจะอบรมคนอื่นในภายหน้าได้อย่างไรกัน?”

ตั้งแต่เริ่มแรก เย่นอิ่งต้องการตักเตือนเธอด้วยทัศนคติที่มีเหตุผล อย่างไรเสียคนที่เชื่อฟังก็จะไม่เสียเปรียบ

ไม่อย่างนั้นเขากังวลว่าท่าทางแบบนี้ของเย่นอิ่ง หากทำอะไรเกิดกว่าเหตุอีก ชีวิตเล็กๆนี้ของเธอจะไม่เหลือแล้วไม่ใช่หรือ?

แต่ว่าเรื่องได้เกิดขึ้นไปแล้ว เช่นนั้นขั้นตอนต่อไปคือการคิดวิธีแก้ไข

เป็นเพราะจางยวี่โหร่วคนเดียว ท่านอ๋องถึงได้ผิดปกติเช่นนี้ ก่อนหน้านั้นเธอฆ่าพระชายาเจ็ดคนของเขาติดต่อกัน เขาก็ไม่เคยพูดอะไรแม้แต่คำเดียว ตอนนี้แค่จางยวี่โหร่วที่อ่อนแอคนหนึ่ง เขากับลงโทษเธออย่างรุนแรงเช่นนี้ ทำลายวรยุทธ์ของเธอ และยังเกือบจะเอาชีวิตของเธออีก เย่นอิ่งจะสามารถยอมรับอย่างเต็มใจได้อย่างไรกัน?

เธอโยนความรับผิดชอบทั้งหมดไปไว้ที่จางยวี่โหร่วเพียงคนเดียว ผู้หญิงที่สมควรตายคนนั้น เธอจะไม่มีวันปล่อยไปอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นสายตาของเย่นอิ่งพรั่งพรูความเคียดแค้นออกมา เย่นหลินก็เป็นกังวลใจอย่างมาก

“ เจ้าอย่าได้ทำเรื่องโง่เขลาอะไรอีกนะ ไม่ว่าอย่างไร เจ้าก็ไม่สามารถขัดคำสั่งของท่านอ๋องได้อีก ตอนนี้เจ้าบาดเจ็บขนาดนี้แล้ว หากยังเป็นศัตรูกับเธออีกต่อไป จะไม่ต้องชดใช้ด้วยชีวิตนี้จริงๆหรือรึ? ”

ตอนนี้เย่นหลินได้เข้าใจอย่างลึกซึ้งแล้ว ตราบใดที่เรื่องเกี่ยวกับจางยวี่โหร่ว ท่านอ๋องจะไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์อย่างแน่นอน จะไม่ไว้หน้า ไม่ว่าเหตุผลคืออะไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถมองดูน้องสาวของตัวเองเกิดเรื่องอะไรได้อีกต่อไป

“ ถึงแม้จะชดใช้ด้วยชีวิตของข้า ข้าก็จะไม่มีวันปล่อยให้ท่านอ๋องถูกนังผู้หญิงชั่วคนนั้นล่อลวงและเสียหัวใจไปได้ เจ้าไม่กลัวว่าเมื่อถึงเวลานั้นท่านอ๋องหลงรักลูกหลานของศัตรูขึ้นมาจริงๆ แล้วจะทำให้ความพยายามของเราทั้งหมดละลายไปกับสายน้ำหรอกรึ? ” เธอตั้งใจพูดให้เรื่องให้ดูร้ายแรงมาก สำหรับการแก้แค้น หันยี่ฉีมองว่าเรื่องนี้สำคัญกว่าสิ่งอื่นเสมอ ไม่จำเป็นต้องให้เธอมาพูดอะไรเช่นนี้เลย

“ ไม่ ไม่เป็นอย่างนั้นแน่ ท่านอ๋องไม่มีวันที่จะไม่ลำดับความสำคัญ” ถึงแม้ปากของเย่นหลินจะพูดเช่นนั้น แต่ในใจกลับสับสนอยู่เล็กน้อยอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ ถ้าหาก…มีวันหนึ่งเขารักผู้หญิงคนนั้นจริงๆ ท่านจะทำเช่นไร? ” เย่นอิ่งกลับไม่ยอมเชื่อฟังและก้าวร้าวมากขึ้น

“ ถ้าหากมีวันนั้นจริงๆ แม้จะขัดคำสั่งข้าก็จะกำจัดนางด้วยมือของข้าเองเพื่อท่านอ๋อง” พวกเขาคู่ควรที่จะเป็นพี่น้องกันจริงๆ ถึงแม้นิสัยจะไม่เหมือน แต่ความคิดกลับเหมือนกัน