พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 11

ตอนที่ 11 โอกาสที่แย่งชิงกันอย่างเป็นธรรม

ห้องหนังสือเงียบสงบเหมือนความตาย ราวกับว่าแค่เสียงที่ดังจากเข็มตกลงพื้นยังได้ยินอย่างชัดเจน เผยให้เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ตกอยู่ในความตรึง

ในเมื่อทั้งสองฝ่ายต่างไม่ยอมปล่อยมือ ตอนนี้ก็ทำได้เพียงรอคนที่มีอำนาจตัดสินสูงสุด——ฮ่องเต้ มาไต่สอนแล้วล่ะ!

เห็นสถานการณ์เช่นนี้แล้ว ฮ่องเต้ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย

สำหรับท่านแล้ว เป็นเรื่องที่ยากที่จะแก้ไขพอสมควรเหมือนกัน ต่างฝ่ายต่างก็มีเหตุผล ตัดสินใจลำบากมาก

คนหนึ่งเป็นลูกชายของท่าน เลือดข้นกว่าน้ำ อีกคนเป็นข้าราชการที่ท่านพึงพอใจมากที่สุด เสียเหงื่อและแรงนับไม่ถ้วนเพื่อช่วยท่านคุ้มครองบัลลังก์และขยายเอกราช

ตามเหตุและผลแล้ว ท่านไม่สามารถลำเอียงฝ่ายไหนโดยตรงได้!

เวลานี้ ลี่เฟยสบตากับเป่ยจื่อห้าวกะทันหัน จากนั้นเป่ยจื่อห้าวก็เข้าใจแล้ว ทันใดนั้นก็หยิบมีดสั้นออกมาจากแขนเสื้อ และแทงเข้าใส่ตัวของตนเองในพริบตา เลือดสดย้อมเสื้อของเขาจนแดงไปหมด

ทุกคนต่างก็ตกใจกันหมด ไม่คิดว่าเขาจะทำพฤติกรรมเช่นนี้ จางยวี่โหร่วยังไม่สามารถดึงสติกลับมาได้ เพื่อที่จะแต่งงานกับนางเป่ยจื่อห้าวกลับทำเรื่องทำร้ายตนเองแบบนี้ได้

แต่ในใจของนางนั้นไม่มีความซึ้งเลยแม้แต่น้อย กลับยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่ เพื่อที่จะบรรลุเป้าหมาย เขากล้าทำร้ายตนเองขนาดนี้ ช่างเป็นผู้ที่จิตใจเล่ห์เหลี่ยมจริง น่ากลัวที่สุด

ถ้าเขาอยากตายจริง สู้ควักหัวใจออกมาทีเดียวให้เรื่องจบๆไม่ดีกว่าหรือ หน้าซื่อใจคดแบบนี้ ก็แค่อยากหลอกให้นางเชื่อใจ ช่างน่าตลกจริงๆ

วินาทีนั้น ภายใต้หน้ากากและแววตาที่เย็นชาของหันยี่ฉีเปลี่ยนเป็นคมลึกมากขึ้น องค์ชายสามคนนี้ ใช่ย่อยเลยจริงๆ

เรื่องของราชการเขาไม่เคยถามไถ่ สำหรับเป่ยจื่อห้าวแล้ว เขาไม่มีความจำใดๆ เคยได้ยินแค่ว่าองค์ชายสามนิสัยอ่อนโยน โฉมงาม ไม่ดื่มด่ำกับอำนาจ เป็นคนที่น่ายกย่องคนหนึ่ง แต่ตอนนี้ดูแล้ว เป็นเพียงแค่ข่าวลือจริงๆ

ฮ่องเต้ตกใจจนสีหน้าเปลี่ยน ท่านลุกขึ้นมาจากบัลลังก์มังกรกะทันหัน “รีบไปตามหมอหลวงมา!”

ลี่เฟยเห็นแบบนี้แล้วก็รีบพุ่งเข้าไปบนตัวของเป่ยจื่อห้าวแล้วร้องไห้เสียงดังใหญ่ “ลูก ทำไมเจ้าโง่เยี่ยงนี้ แม่มีเจ้าแค่คนเดียว ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้า จะให้แม่มีชีวิตต่อยังไง!”

ถึงเป่ยจื่อห้าวจะบาดเจ็บ แต่สายตาของเขากลับมองไปทางจางยวี่โหร่วอย่างอาลัยอาวรณ์ สีหน้าแบบนั้นใครๆก็ต้องหลงเชื่อและซึ้งในความหลงใหลของเขา

ฮ่องเต้พูดด้วยความสงสัยและแฝงด้วยความเกลียดที่ลูกไม่รักดี “จื่อห้าว เจ้าเป็นถึงองค์ชายสาม ทำร้ายตนเองเช่นนี้ได้อย่างไร ถ้าเจ้าเกิดเป็นอะไรไป เจ้าจะให้เสด็จแม่ของเจ้าทำเยี่ยงไร? หรือเจ้าจะให้พวกข้าทนอยู่กับความโศกเศร้าที่ต้องเห็นลูกตายก่อนตนเอง?”

สีหน้าของเป่ยจื่อห้าวซีดขาว พูดด้วยเสียงอ่อนแรง “เสด็จพ่อ เสด็จแม่ ขออภัยครับที่ลูกอกตัญญู แต่ลูกชอบจางยวี่โหร่วมากจริงๆ ลูกรักนางอย่างลึกซึ้งตั้งแต่พบกันครั้งแรก ชาตินี้จะไม่แต่งงานกับใครนอกจากนาง นางก็คือชีวิตของลูก ถ้าไม่ได้ลงเอยกับคนที่ลูกรัก แล้วที่ลูกยังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ก็ไม่มีความหมายอะไร”

“เจ้า.....ลูกอกตัญญู ทำไมถึงไม่มีอนาคตได้เยี่ยงนี้!” ฮ่องเต้โกรธกริ้วจนไอไม่หยุด ท่านเหนื่อยเรื่องงานราชการอยู่แล้ว จนกลายเป็นโรคประจำตัว ขณะนี้ยังโดนเป่ยจื่อห้าวกระทบเช่นนี้อีก