พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 113

ตอนที่113หมวกเขียวอีกหนึ่งใบ

“ขอเพียงธิดาน้อยได้กลายเป็นพระชายาองค์รัชทายาทแล้วก็สามารถควบคุมองค์รัชทายาทได้เมื่อเป็นเช่นนี้ไยมิใช่เราใช้องค์รัชทายาทได้แล้วโดยตรงฝ่าบาทฮ่องเต้ทรงรักโปรดปรานองค์รัชทายาทปานนั้นดังนั้นไม่ว่าองค์รัชทายาทได้ทำเรื่องอะไรไปแล้วฮ่องเต้ล้วนมิอาจตำหนิกล่าวโทษลงมาได้แม้กระทั่ง...เราสามารถยืมมือขององค์รัชทายาทกำจัดตระกูลจางพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อกล่าวถึงประโยคสุดท้ายดวงตาของเขาก็เปล่งประกายทะเยอทะยานสว่างขึ้นแวบผ่านไป

อยู่ภายใต้ความกดดันตระกูลจางมานานหลายปีเช่นนี้เขาคิดจะแทนที่มานานแล้วขอเพียงกำจัดตระกูลจางแล้วถ้าเช่นนั้นราชสำนักทั้งหมดก็ตกอยู่ในกำมือของเขาทั้งสิ้น

เขาคิดฝันเฟื่องถึงวันเช่นนี้ได้คิดมานานมากแล้ว

ถึงแม้ว่าเป่ยจื่อห้าวรู้สึกว่าความคิดนี้ดีแต่เมื่อได้เห็นลักษณะของเฉินกั๋วกงแบบนี้ในใจอดที่จะรู้สึกแปลกๆไปบ้างมิได้

เฉินซูเสียนไม่ใช่ธิดาแท้ๆของเขาหรอกหรือ?ตอนนี้เขาคิดจะเสียสละความสุขของธิดาตนเองเพื่อตอบสนองความปรารถนาส่วนตัวของเขาหรือ?

สุภาษิตว่าเสือร้ายยังไม่กินลูกน่ะเขากระทั่งธิดาแท้ๆของตนเองยังคิดใช้แผนเล่นงานยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอื่นแล้ว

คนพรรค์นี้เพียงสามารถใช้ชั่วคราวเท่านั้นแต่ไม่อาจเป็นพันธมิตรระยะยาวได้มิฉะนั้นไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะถูกแว้งกัด

เพราะเป่ยจื่อห้าวตัวเองก็เป็นคนแบบนี้ดังนั้นเมื่อได้เห็นคนที่คล้ายกับเขาในใจจึงได้ระวังกลัวเช่นนี้

แต่ภายนอกเขากลับแสดงออกในลักษณะที่ชื่นชมอย่างมากสุดๆ

“เฉินกั๋วกงมีวิสัยทัศน์สูงแท้จริงแต่ทำแบบนี้เกรงว่าจะทำให้ธิดาทองพันชั่งไม่ได้รับความเป็นธรรมแล้วเปิ่นหวังรู้สึกปวดใจบ้างอ่า”

ราวกับเฉินกั๋วกงได้ดีดลูกคิดเรียบร้อยตั้งนานแล้วยิ้มแย้มทั่วหน้ากราบทูลว่า“องค์ชายสามรักหยกถนอมบุปผาเช่นนี้เรื่องนี้ทำได้ไม่ยากขอเพียงหลังจากเรื่องราวสำเร็จพระองค์ค่อยอภิเษกสมรสธิดาน้อยเข้าประตูไยมิใช่เป็นสิริมงคลทุกอย่างแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

อะไรนะ!สีหน้าของเป่ยจื่อห้าวเกือบจะแขวนไม่อยู่แล้ว

เขาถือว่าพระองค์เป็นอะไรแล้วได้แต่เก็บรองเท้าขาดที่หลงเหลือของผู้อื่นหรือ?

ก่อนหน้านี้เพราะเรื่องของจางยวี่โหร่วรู้ทั้งรู้ว่านางได้เสียตัวแก่อ๋องชิงผินแล้วแต่เขากลับยังหลงใหลพัวพันไม่หยุดหย่อน บางทีเฉินกั๋วกงได้เก็บเรื่องนี้ไว้ในใจและคิดจะยัดเยียดธิดาของตนให้เขาอีก

เฉินซูเสียนคนนั้นแม้ว่ายังมีลักษณะที่ค่อนข้างดีบางส่วนแต่บุคลิกนิสัยที่เอาแต่ใจดื้อด้านในใจเขาก็ไม่ชอบแม้แต่น้อยทว่าหล่อนก็ยังมีชื่อเสียงด้านพรหมจรรย์บริสุทธิ์อีกทั้งคิดเผื่อแผนการอันยิ่งใหญ่เป่ยจื่อห้าวก็ยังยากที่จะยอมรับเรื่องนี้ได้

แต่ตอนนี้...พวกเขากลับยังคิดให้เฉินซูเสียนอภิเษกสมรสกับองค์รัชทายาทแล้วยังคิดให้พระองค์อภิเษกสมรสกับหล่อนอีกเล่นตลกอะไรกัน?

เฉินกั๋วกงมองดูพระองค์ไปครึ่งวันไม่พูดจาสีหน้าพลันสลดลงเล็กน้อย

“ทำไมองค์ชายสามไม่เต็มใจหรือ?ถ้าองค์ชายสามรังเกียจธิดาน้อยแล้วถ้างั้นกระหม่อมก็ได้แต่ต้องเลือกลูกเขยที่ดีให้หล่อนใหม่อีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเฉินกั๋วกงได้วางกับดักขนาดใหญ่ต่อพระองค์แล้วอีกทั้งยังได้วางเหยื่อล่อที่น่าเย้ายวนมากแม้ว่าพระองค์ทรงรู้ว่าต้องหลงกลแต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะกระโดดออกไปอีกครั้งแล้วแน่นอน

“เปิ่นหวังไม่ได้หมายความว่าอย่างนี้แน่นอนเฉินกั๋วกงได้คิดใคร่ครวญเพื่อแผนการยิ่งใหญ่แก่เปิ่นหวังเช่นนี้ถึงกับไม่ลังเลยอมปล่อยให้ธิดาของตนเองได้รับความอยุติธรรมเปิ่นหวังรู้สึกซาบซึ้งพระทัยอย่างสุดซึ้งวันข้างหน้าต้องปฏิบัติต่อแม่นางเฉินอย่างดีแน่นอน”

พระองค์ได้ทรงสวมใส่หมวกเขียวไปแล้วครั้งหนึ่งแต่ไม่คิดว่าต้องใส่ใบที่สองต่ออีก

ครั้งแรกเป็นพระองค์ทรงสวมใส่ด้วยตัวเองแต่ครั้งที่สองนี้กลับถูกผู้อื่นบังคับเย้ายวนให้ทำพระองค์ทรงเป็นองค์ชายสามแท้ๆไหนเลยจะรับความไม่เอาไหนเช่นนี้ได้?

“เพื่อเห็นแก่การอภิเษกสมรสงานยิ่งใหญ่ทั้งชีวิตของธิดาน้อยกระหม่อมมิอาจทำอย่างระมัดระวังรอบคอบพูดปากเปล่าไร้ประกันยังคงขอให้องค์ชายสามทรงจารึกพระอักษรประทับตราไว้เป็นหลักฐานถ้าองค์ชายสามยอมตกลงวันข้างหน้าทั้งตำหนักเฉินกั๋วกงล้วนเคลื่อนไหวทำการตามพระทัยองค์ชายสามพ่ะย่ะค่ะ”

นี่ก็เป็นสนธิสัญญาที่อยุติธรรมน่าอับอายชัดๆแต่นำมาซึ่งผลประโยชน์อันไม่มีที่สิ้นสุดแก่พระองค์