พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 13

ตอนที่ 13 ไม่คู่ควรที่จะมีบารมีเท่าคุณหนูอย่างข้า

ไม่ง่ายเลยว่าจางยวี่โหร่วจะหลุดพ้นจากความกวนใจจากเป่ยจื่อห้าว พอกลับมาถึงบ้านตระกูลจาง พ่อและแม่ของนาง พี่ชายพี่สะใภ้ ลุงป้าน้าอาต่างก็รอนางอยู่แล้ว

พอเห็นนางกลับมาก็รีบดึงนางมาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ สีหน้าของแต่ละคนล้วนกังวลไปหมด

“โหร่วเอ๋อ เจ้ากลับมาสักที เมื่อวานพึ่งส่งเจ้าขึ้นเกี้ยว มองเจ้าออกเรือน แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ พวกข้าเป็นห่วงเหลือเกิน”

เห็นสีหน้ากังวลของพวกเขาแล้ว ดูก็รู้ว่าเป็นห่วงนาง ไม่ได้หลับทั้งคืน จางยวี่โหร่วรู้สึกซึ้งใจมาก จนตาเริ่มแดง

ครอบครัวของนาง เป็นที่กันภัยกันฝนให้นางเสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพวกเขาก็จะยืนข้างนางโดยไม่สนใจใดๆ รุ่งโรจน์ด้วยกันและล่มจมก็ไม่ทอดทิ้งกัน นึกถึงชาติก่อนที่พวกเขาถูกมัดไว้รอประหาร และกลับมาคิดตอนนี้พวกเขาต่างอยู่ด้วยกันอย่างมีความุข น้ำตาของจางยวี่โหร่วก็ทะลักออกมาไม่หยุด

“ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านพี่ ท่านพี่สะใภ้ เมื่อก่อนยวี่โหร่วไม่รู้เรื่อง ยวี่โหร่วทำผิดต่อทุกท่านเลย”

ทั้งครอบครัวต่างมองหน้ากัน คิดว่าเป็นเพราะว่าขึ้นเกี้ยวผิดทำให้เกิดเรื่องมากมายนางถึงพูดเช่นนี้ และร้องไห้ขนาดนี้

พี่สะใภ้ของจางยวี่โหร่วรีบมาพูดปลอบใจ “โหร่วเอ๋อ เจ้าพูดอะไรกัน เรื่องนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ ไม่ใช่เจ้าตั้งใจสักหน่อย พวกข้าจะโทษเจ้าได้ไง? เจ้าวางใจได้ ถึงอ๋องชิงผินจะมีอำนาจทางทหารมากแค่ไหน บ้านเราก็ไม่กลัวเขา ถ้าเขากล้าต่อรองกับเจ้า พวกข้าไม่ปล่อยเขาไว้แน่”

จางยวี่โหร่วเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดของคนในบ้าน พวกเขาไม่ยอมให้นางได้รับการทำร้ายเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่กลับคิดไม่ถึงว่า ‘การขึ้นเกี้ยวผิด’ เป็นสิ่งที่นางสร้างขึ้นมาและแสดงเอง อ๋องชิงผินโดนดึงเข้ามาในเรื่องนี้โดยไม่รู้เรื่องใดๆ และยังรับผิดแทนนางด้วย

ตอนนี้ทุกคนน่าจะคิดกันว่า อ๋องชิงผินถือตัวที่ตนเองศึกไม่เคยแพ้ ไม่เห็นราชวงศ์อยู่ในสายตา อีกทั้งยังแย่งผู้หญิงขององค์ชายสามด้วย

จางยวี่โหร่วรู้สึกว่าตนเองติดค้างผู้ชายคนนั้น พอนึกถึงเรื่องที่เขาพูดก่อนไป ให้นางคิดดีๆว่าจะตอบแทนขังไง

นางเกิดใหม่ในชาตินี้ นอกจากแก้แค้นแล้ว ไม่มีความหวังอะไรอีก เขาอยากได้อะไรแค่เอ่ยปากพูด นางก็จะพยายามที่สุดเพื่อทำให้เขา

นึกถึงเรื่องนี้ จางยวี่โหร่วเลยไม่มีอารมณ์ที่จะมาถามไถ่กับคนในครอบครัว เลยหาข้ออ้างกลับห้องไปก่อน เวลาสามเดือน บอกสั้นก็ไม่สั้น บอกยาวก็ไม่ยาว นางต้องคิดวางแผนดีๆว่าต่อจากนี้ไปจะทำยังไง

……

หลังจากที่นอนพักหนึ่งแล้วตื่นขึ้นมา จางยวี่โหร่วรู้สึกสดชื่นมีแรง ในห้องจุดเทียนหอมชื่นใจที่พี่สะใภ้สามทำให้โดยเฉพาะ นางไม่ได้ดมกลิ่นที่อบอุ่นเช่นนี้เป็นเวลานานมากแล้ว

เมื่อก่อนเพราะคำพูดเดียวของเป่ยจื่อห้าว เปลี่ยนเทียนหอมทั้งหมดในตำหนักคูนหนิงของนางให้เป็นเทียนหอมกลิ่นที่เขาชอบ หลังจากนั้นจ้าวซินซินก็บอกนางว่าเป่ยจื่อห้าวไม่เคยคิดที่จะให้นางท้อง เลยแอบสั่งให้คนเติมเซ่อเซียงลงในเทียนหอมของตำหนักคูนหนิง

ดีที่ตระกูลของพี่สะใภ้สามเป็นตระกูลหมอ ได้ทำยาที่บำรุงร่างกายให้กับนางโดยเฉพาะ เลยทำให้สารถท้องได้ แต่ลูกยังไม่ทันได้คลอด ก็ถูกเป่ยจื่อห้าวและจ้าวซินซินทำร้ายจนแท้ง

พอนึกถึงเรื่องในอดีตแต่ละเรื่อง จางยวี่โหร่วก็ขนลุกไปทั้งตัว เป่ยจื่อห้าวและจ้าวซินซินยังมีชีวิตอยู่หนึ่งวัน นางก็ไม่สามารถวางใจได้

เวลานี้ กลับมีคนมาเปิดประตูห้องกะทันหัน ที่แท้ก็คือเสี่ยวเฟิงเดินเข้ามานี่เอง

“ข้าทำไม ข้าเปลี่ยนตรงไหน?” จางยวี่โหร่วตั้งใจทำเป็นไม่เข้าใจสิ่งที่นางถาม

“คุณหนูในอดีตชอบคุณหนูจ้าวมากเลยนะคะ ราวกับว่านางเป็นน้องสาวแท้ๆของท่านเลย หลายปีมานี้เรื่องใหญ่เรื่องเล็กของบ้านจ้าว นางมาของให้ท่านช่วยนับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะเป็นเงินทองเครื่องประดับหรืออะไรก็ตามที่นางอยากได้คุณหนูก็ให้นางหมดเลย เหมือนนางเห็นตระกูลจางเป็นบ่อเงินบ่อทองของนางเลย วันเกิดท่านเมื่อปีที่แล้วคุณไท่ซือนำไข่มุกกลางคืนแห่งมหาสมุทรที่ฮองเต้ประทานให้มอบให้กับคุณหนูเป็นของขวัญวันเกิด นางก็มาขอไป คุณท่านกับคุณผู้หญิงรักท่านไม่มีใครกล้าพูดอะไร คนที่คุณหนูชอบพวกท่านก็ชอบด้วย แต่บ่าวอย่างพวกข้าดูแล้วรู้สึกไม่ยุติธรรมแทนคุณหนู คุณหนูชอบนางก็จริง แต่นางก็ควรจะรู้ตนเองซะบ้าง ไม่ควรโลภเช่นนั้น”

จางยวี่โหร่วถอนหายใจในใจ ชาติก่อนนางมีชิวิตอยู่อย่างโง่แค่ไหนเนี่ย?

นางไม่เพียงแต่แบ่งปันสิ่งของที่ตนเองรักให้กับจ้าวซินซิน อีกทั้งสามี....นางก็ยอมแบ่งให้นางอย่างเต็มใจ

จ้าวซินซินไม่ใช่แค่โลภมาก แต่นางใจโหดเหี้ยมอำมหิต เป็นบ้า นางดีกับจ้าวซินซินขนาดนั้น แต่ในใจของจ้าวซินซินเคยสำนึกในบุญคุณสักนิดไหม?

มือที่อยู่ภายใต้แขนเสื้อของจางยวี่โหร่วกำไว้แน่นจนข้อต่อกระดูกเห็นเป็นสีขาว ในแววตาเผยให้เห็นถึงความเกลียดเล็กน้อย

นางกลับลุกขึ้นแล้วพูด “เสี่ยวเฟิง เปลี่ยนเสื้อผ้าทำผมให้ข้าสิ เอาเสื้อตัวโปรดของข้าที่เป็นชุดแดงปักลายดอกด้วยด้ายทอง ส่วนเครื่องประดับ ใช้ปิ่นปักผมเพชรที่ร้อยด้วยไข่มุกทอง”

เสี่ยวเฟิงจ้องนางตาโต มองนางด้วยความไม่น่าเชื่อ “คุณหนู เมื่อก่อนท่านไม่เคยชอบเครื่องประดับที่หรูแพงแบบนี้เลยนะคะ โดยเฉพาะตอนที่ไปพบคุณหนูจ้าว ท่านบอกว่าสงสารที่บ้านของนางยากจน กลัวนางจะละอาย ในเมื่อเห็นนางเป็นพี่น้องจริง ก็ต้องลดศักดิ์เพื่ออยู่กับนาง แต่ทำไมตอนนี้.........”

“ข้าเป็นหลานสาวคนเดียวของไท่ซือแห่งราชวงศ์นี้ บิดามารดาต่างมียศสูง ข้าจะใส่อะไรก็เกี่ยวข้องกับหน้าตาของตระกูลจาง หงส์ก็ต้องเป็นหงส์ตลอดไป อยู่บนที่สูงส่ง หรือจะให้นกกระจอกมาเทียบบารมีกับข้าหรือ?”

“คุณหนูพูดถูกแล้วค่ะ ข้าน้อยจะไปเตรียมตอนนี้เลย” เสี่ยวเฟิงรู้สึกถูกใจสิ่งนี้มาก จ้าวซินซินคนนั้นเป็นแค่ลูกสาวของนายหมู่บ้าน จะเทียบบารมีกับคุณหนูได้ยังไง การเปลี่ยนแปลงของคุณหนูในครั้งนี้กลับทำให้นางทั้งตกใจและแปลกใจ