พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 131

ตอนที่ 131 อยู่เคียงฮ่องเต้ดั่งอยู่เคียงพยัคฆา

ฮ่องเต้เป็นคนฉลาดหลักแหลมถึงเพียงนั้น เขาก็นึกไม่ถึงได้อย่างไร

ตอนนี้เมื่อจางอวี่โหร่วพูดย้ำเตือนขึ้นมา เขาก็น่าจะเข้าใจได้แล้ว นี่น่าจะเป็นเรื่องที่เฉินซูเสียนก่อขึ้น และลูกชายของเขาก็เป็นเพียงเครื่องมือของนาง

เดิมทีเขาอยากจะให้เฉินซูเสียนอภิเษกกับองค์รัชทายาท หากเป็นเช่นนั้นแล้วก็จะสามารถนำกำลังของตำหนักเฉินกั๋วกงมาเป็นกำลังสนับสนุน แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะคิดอะไรง่ายจนเกินไป

เฉินซูเสียนคนนี้ไม่ค่อยจะรู้จักการอดทนนัก ตอนนี้นางยังไม่ได้เป็นชายาขององค์รัชทายาท นางก็กล้ากระทำก้าวร้าวเช่นนี้แล้ว หลังจากนี้ก็คงมีแต่จะหนักขึ้น

แต่ว่าตอนนี้คำสั่งได้ออกไปแล้ว แม้ว่าจะมาเสียใจในภายหลังก็ไม่สามารถทำอะไรได้ทัน และอย่างรเขาก็ไม่ควรจะรู้สึก หลังจากนี้ค่อยๆ สั่งสอนเฉินซูเสียนไปก็ได้ แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่อาจเสียกำลังจากตำหนักเฉินกั๋วกงไปได้

เฉินซูเสียนคุกเข่าลงคำนับไปที่พื้น ก่อนจะเอ่ยอธิบายออกมา : “ฮ่องเต้โปรดเข้าใจกระจ่าง ข้าน้อยไม่ได้มีเจตนาเช่นนั้นแม้แต่น้อย และท่านองค์รัชทายาทก็เพียงแต่ต้องการสั่งสอนนางเท่านั้น หลินจือไม่ยอมรับฟังที่เขาตักเตือน ดังนั้นถึงได้เกิดการตอบโต้ที่รุนแรง หลังจากนั้นก็ได้รับบาดเจ็บจนเป็นเช่นนั้น ท่านองค์รัชทายาทจะต้องไม่ได้ตั้งใจอย่างแน่นอน อย่างไรเขาก็รู้ดีอยู่ว่านางเป็นชายาขององค์ชายรองในอนาคต แล้วจะไปกระทำเช่นนั้นกับนางจริงๆ ได้อย่างไร?”

ตอนนี้นางและองค์รัชทายาทก็เหมือนลงเรือลำเดียวกันไปแล้ว ถ้าหากนางไม่ออกหน้าช่วยอธิบายแทนเขา ไม่แน่ว่าเจ้าคนโง่เขลานี่อาจจะเปิดเผยเรื่องที่นางยั่วยุให้เขาทำเรื่องสักครู่ออกมาจนหมดก็ได้ และตอนนั้นคนที่ซวยก็จะเป็นตัวนางเอง

ตอนนี้เป่ยจื่อเฉินต่างก็กระทำการไปตามสายตาของเฉินซูเสียน เมื่อเห็นนางส่งสายตามาให้ เขาก็รีบพยักหน้ารัวๆ

“ใช่แล้ว เป็นเช่นนั้น ท่านพ่อ ลูกเพียงอยากจะสั่งสอนนางเล็กน้อย แต่คิดไม่ถึงว่านางจะไม่ยอมรับผิดและแก้ไขตัวดีๆ นางไม่ทันระวังตัวถึงได้ไปชนเข้ากับเสา จนศีรษะได้รับบาดเจ็บ มันไม่ได้เกี่ยวกับลูกเลยแม้แต่น้อย”

เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น เป่ยจื่อหัวและจางอวี่โหร่วต่างก็โมโหจนร่างกายสั่นเทา นี่มันเกินไปหน่อยแล้ว มันเป็นการพลิกกลับจริงเท็จ เปลี่ยนดำเป็นขาวชัดๆ

หลินจื่อถูกพวกเขาทำร้ายจนเป็นแบบนี้แล้ว พวกเขาไม่ได้รู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อยหรือ?

ภายในใจของฮ่องเต้จะต้องรู้กระจ่างอยู่ แต่ว่าเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็ทำเป็นขมวดคิ้วขึ้นมา ที่เขาเงียบและไม่ได้พูดอะไรมานานขนาดนี้ เห็นชัดว่าเป็นเพราะยังหาทางออกให้องค์รัชทายาทไม่ได้

“เป็นเช่นนั้นจริงหรือ?”

“ใช่แล้ว หากฝ่าบาทไม่เชื่อก็ลองไปถามจากเหล่าข้ารับใช้หรือขันทีในราชวังที่ผ่านไปมาตอนนั้นได้ พวกเขาสามารถเป็นพยานได้ว่าในตอนแรกหลินจื่อจงใจมองข้ามท่านองค์รัชทายาทก่อน ดังนั้นถึงได้ทำให้ท่านองค์รัชทายาทโมโหขึ้นมา” เฉินซูเสียนพูดเสริมในทันที

“ท่านพ่อ สถานการณ์ในตอนนั้นท่านก็ได้เห็นด้วยตาตัวเองแล้ว จื่อเอ๋อร์ถูกทำร้ายให้อับอายเช่นนั้น เมื่ออยู่ในช่วงอารมณ์สิ้นหวัง นางจึงเลือกที่จะหาหนทางตาย ท่านจะต้องเรียกร้องความเป็นธรรมให้แก่นาง” เป่ยจื่อหัวพูดกระตุ้นขึ้นมา

“เมื่อสักครู่เฉินเอ๋อร์ไม่ได้บอกว่านางไม่ระมัดระวังเองจนล้มไปได้รับบาดเจ็บหรือ เหตุใดเจ้าจึงบอกว่านางหาหนทางตายเหล่า หรือว่าเจ้าเห็นด้วยตาของเจ้าเอง?”

“นั่น......” เห็นได้ชัดว่าเป่ยจื่อหัวไม่คิดว่าเขาจะพูดเช่นนี้ ทำให้ในตอนนั้นไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรต่อไปดี

เมื่อจางอวี่โหร่วได้เห็นสถานการณ์เช่นนี้ นางก็เข้าใจแล้ว เห็นได้ชัดว่าฮ่องเต้ต้องการจะหาช่องโหว่ของเรื่องนี้เพื่อเข้าข้างองค์รัชทายาท

นี่มันกระทำเกินไปแล้ว น่าเสียดายที่ก่อนหน้านี้นางคิดว่าขาเป็นฮ่องเต้ที่ดีมีความเป็นธรรมมาโดยตลอด

แต่ว่านั่นก็เป็นเพียงเฉพาะเรื่องอื่น ขอเพียงมันเกี่ยวข้องกับลูกจากชายาหลักเพียงคนเดียวของเขา ฮ่องเต้ก็จะกลายเป็นคนที่ไม่สนใจอะไรอีกคนไปได้

ดูเหมือนว่าในใจของทุกคนต่างก็มีสิ่งต้องห้ามที่ไม่ควรแตะต้องอยู่