พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 139

ตอนที่ 139 หลินจื่อฟื้นขึ้น

สายลมพัดพา ท้องฟ้ามืดครึ้มขึ้น

สายฝนเริ่มโปรยปรายลงมาที่ทางด้านนอก ไม่เพียงแต่จะทำให้คนรู้สึกหนาวเย็น แต่ยังให้ความรู้สึกเย็นสบายชนิดหนึ่งอีกด้วย

จางอวี่โหร่วยืนอยู่ข้างหน้าต่าง เมื่อยื่นมือออกไปก็มีกลีบดอกไม้ที่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดฝนปลิวเข้ามาสู่มือของนาง

พรุ่งนี้คือวันอภิเษกขององค์รัชทายาทและเฉินซูเสียนแล้ว ทุกอย่างทุกเตรียมพร้อมเอาไว้เป็นอย่างดี เหลือเพียงรอคอยฤกษ์งามเท่านั้น

วันที่มีความสุขยินดีไปทั่วหล้านี้ ใครจะรู้ว่าจะกลายเป็นอย่างไร?

ในตอนนั้นเองอยู่ๆ เสี่ยวเฟิงก็วิ่งรีบร้อนเข้ามาจากด้านนอก นางรีบวิ่งจนหอบ แต่ว่าบนใบหน้าของนางกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ

เห็นได้ชัดว่านางนำข่าวดีมากข่าวหนึ่งมา

“คุณหนู เมื่อสักครู่ตำหนักหลินส่งคนมาแจ้งข่าว เขาบอกว่าคุณหนูหลินฟื้นขึ้นแล้ว!”

“อะไรนะ เจ้าพูดจริงหรือไม่?”

เมื่อสักครู่จางอวี่โหร่วเพิ่งจะคิดขึ้นในใจ ถ้าหากหลินจื่อฟื้นขึ้นมาเร็วหน่อยได้ก็คงจะดี จะได้เห็นว่านางแก้แค้นให้อย่างไรด้วยตาของตัวเอง ผลก็คือตอนนี้เสี่ยวเฟิงนำข่าวมาให้นางจริงๆ แล้วจะไม่ดีใจได้อย่างไร?

“แน่นอนว่าเป็นความจริง ขอบคุณฟ้าขอบคุณดิน คนดีเช่นคุณหนูหลิน พระเจ้าต้องปกป้องอยู่แล้ว”

เรื่องราวน่าดีใจเช่นนี้ จางอวี่โหร่วจะไม่ดีใจได้อย่างไร นางแทบจะรอคอยไม่ไหว และอยากจะบินไปยังตำหนักหลินเสียเดี๋ยวนี้

“จะนิ่งอยู่ทำไมกัน พวกเรารีบไปเยี่ยมน้องหลินเถอะ”

“แต่ว่าตอนนี้ฝนตกหนักมาก พวกเรารออีกสักพัก เมื่อฝนหยุดแล้วค่อยว่ากันอีกที หากเป็นไข้ไม่สบายขึ้นมาจะทำอย่างไร!”

แม้ว่าเรื่องที่คุณหนูตระกูลหลินฟื้นขึ้นมาแล้วจะเป็นข่าวดี แต่ว่านางก็ไม่อาจจะปล่อยให้คุณหนูของตัวเองเปียกปอนจนป่วยได้

“เจ้าให้ข้ารอเช่นนี้ ข้าก็มีแต่จะนั่งไม่สงบ ไม่ต้องเปียกฝนตาย ข้าก็จะตายเพราะร้อนใจ!”

ตอนนี้นางรอไม่ได้แม้สักนาที นางจึงรีบเดินออกไปด้านนอก

เสี่ยวเฟิงหยิบชุดคลุมคลุมไปบนร่างของนาง พร้อมทั้งกางร่มตามอยู่ด้านหลัง

.......

ตำหนักหลิน

ตอนนี้ภายในห้องของหลินจื่อเกือบจะเต็มไปด้วยผู้คนจนแน่นห้อง

พ่อแม่ตระกูลหลิน องค์ชายรอง และบรรดาสาวใช้ต่างก็ยืนอยู่ข้างกัน พวกเขามองไปยังหมอหลวงที่กำลังนั่งตรวจชีพจรให้หลินจื่ออยู่ข้างเตียงด้วยความร้อนรนเล็กๆ พวกเขาได้แต่รอคำตอบของเขา

ตอนนี้หลินจื่อฟื้นขึ้นมาแล้ว แม้ว่าสีหน้าจะยังซีดขาวอยู่ และร่างกายยังอ่อนแอจนไม่อาจลุกขึ้นได้ แต่ว่านางก็ฟื้นตื่นขึ้นมาแล้ว

เพียงเรื่องนี้ก็สามารถทำให้คนดีใจได้แล้ว

“หมอหลวงจาง ตอนนี้จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?” เป่ยจื่อหัวถามขึ้นด้วยความร้อนรน

หมอหลวงลุกขึ้นมา ก่อนจะประสานมือพูดกับพวกเขา : “องค์ชายรอง ท่านเชิ่น พวกท่านวางใจเถอะ ตอนนี้คุณหนูหลินไม่มีอันตรายอะไรแล้ว”

“นี่มันดีจริงๆ!” เมื่อได้รับคำตอบ ทุกคนต่างก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาจริงๆ

มีเพียงคุณหญิงเฉิ่นเท่านั้นที่มองดูยังกังวลอยู่

“แต่จื่อเอ๋อร์สลบไปนานหลายวัน ตอนนั้นสถานการณ์ยังสาหัสเพียงนั้น ท่านหมอหลวงลองดูอีกสักนิด ให้มั่นใจเสียหน่อย ข้ากังวลใจว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันกับนางจริงๆ”