พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 20

ตอนที่ 20 ข้าอยากได้หัวใจของเจ้า

ตอนนี้ถือว่าเปิดใจคุยกันแล้ว สถานการณ์ตอนนี้คือตระกูลจางมีอำนาจใหญ่ในราชสำนัก ใครเล่าที่ไม่อยากประจบท่านปู่ของเขาจางไท่ซือ

เพียงแต่ว่าท่านปู่ของเขาเป็นข้าราชการที่ดี ไม่ชอบเรื่องประจบประแจง ถึงอำนาจของตระกูลจางจะใหญ่ แต่ก็ไม่เคยทำเรื่องที่ไม่ดีต่อราชสำนักลับหลัง รวมกับที่ฮ่องเต้เป็นผู้ที่เก่งกาจ เห็นความสำคัญและชื่นชมตระกูลจางมาก ไม่งั้นเป่ยจื่อห้าวคงไม่ทำทุกวิถีทางเพื่ออยากแต่งงานกับนางหรอก ก็แค่ถูกใจอำนาจของตระกูลจางไม่ใช่หรือ?

“ข้าดูไม่ออกเลยนะ เจ้าเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ควรอยู่แต่ในบ้าน แต่กลับรู้เรื่องการเมืองละเอียดเช่นนี้”

ผู้ชายคนนี้มองนางเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาเคยจงใจให้คนไปสืบเรื่องของจางยวี่โหร่ว รู้แค่ว่านางโตมาในท่ามกลางความรักจากจางไท่ซือและครอบครัว นิสัยโอหัง แต่กลับไม่เคยคิดว่าความคิดของนางจะไกลเช่นนี้ ไม่มีบุคลิกของหญิงไร้ความรู้ที่อยู่แต่ในบ้านเลย

ไม่รู้ว่าทำไม ทุกครั้งที่เขาพบนาง ก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดและความแค้นลางๆในแววตาของนาง

นั่นไม่ใช่แววตาของหญิงสาวไร้เดียงสา ราวกับว่านางเคยผ่านเรื่องหนักหนามาก่อน ให้คนทนไม่ไหวอยากจะไปปกป้องนาง

ในใจของเขามีความคิดนี้ผุดขึ้นมา เลยตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็เกิดความคิดนี้ในใจให้อยู่ลึกๆ

“ท่านอ๋องน่าจะเข้าใจความหมายของการมีชีวิตที่สงบเลยกลัวความอันตรายใช่ไหม?”จางยวี่โหร่วสบตากับเขา นอกจากเรื่องของชาติก่อนที่นางพูดไม่ได้แล้ว นางก็ไม่ได้ปิดบังอะไรเขาอีกเลย

“ได้ ข้าเชื่อเจ้าก่อนก็ได้ แต่เจ้าอธิบายเรื่องของเจ้าแล้ว ต่อมาก็ถึงเวลาคิดบัญชีระหว่างเราแล้วสินะ โลกนี้ไม่มีอาหารกลางวันที่ทานฟรี เจ้าหลอกใช้ข้า ตอนนี้ก็คิดดีๆเลยว่าจะตอบแทนข้ายังไง”

พูดคุยกับคนแบบนี้ ต้องคอยระมัดระวัง เพราะถ้าไม่ระวังเพียงนิดเดียวก็อาจจะเจอกับเคราะห์อันใหญ่หลวงได้

สำหรับนางแล้ว นางยอมทุกอย่าง แต่ถ้าเขากล้าคิดทำร้ายตระกูลจางละก็ นางไม่มีทางทนได้แน่นอน

“ในเมื่อท่านอ๋องพูดแบบนี้ ก็น่าจะมีความคิดในใจแล้ว พูดออกมาตรงๆเถอะ”

แววตาที่ผู้ชายมองเขามีความชื่นชมเพิ่มขึ้นเล็กน้อย “เจ้าฉลาดมาก แต่ข้าไม่ชอบผู้หญิงที่ฉลาดเกินไป ในเมื่อเจ้าติดค้างข้า งั้นก็ใช้ตัวเจ้าเองมาตอบแทนละกัน ได้หรือไม่?”

ใช้นาง? เขาแน่ใจนะว่าต้องการแค่นางคนเดียว?

จางยวี่โหร่วไม่ค่อยเข้าใจ นางมองเขาด้วยความระมัดระวัง

“ก่อนหน้านี้ท่านอ๋องไม่เคยรู้จักข้า ตอนนี้ท่านก็รู้แล้วว่าถูกข้าตั้งใจวางแผนฉุดเข้ามาในเรื่องนี้ ในเมื่อรู้แล้วยังอยากให้ข้าอยู่ต่อ หรือท่านรักข้าตั้งแต่แรกพบหรือ?”

“เข้าประตูของข้าแล้ว ก็เป็นของของข้า ระหว่างทางนั้นไม่สำคัญ สำคัญที่ผลต่างหากล่ะ”

เขาตอบได้ถูกต้องจริงๆ ไม่ทำให้ตนเองเสียเปรียบเลยแม้แต่น้อย ซ้ำยังทำให้ฝ่ายตรงข้ามเถียงไม่ได้

นางควรจะดีใจที่เขาไม่ใช่ศัตรู สู้ประจบเขาไม่ดีกว่าหรือ บางทีในอนาคตอาจจะต้องการความช่วยเหลือจากเขา มีฐานะของสามีภรรยาแล้ว ก็น่าจะของความช่วยเหลือได้ดีมากขึ้น

ถ้าเช่นนั้น....ความต่อรองระหว่างพวกเขา ก็ถือว่าสำเร็จแล้ว

จางยวี่โหร่วไม่สงวนตนเองอีกต่อไป นางดึงเสื้อบนตัวออกช้าๆ ร่างกายที่งดงามปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขา

แค่ได้แก้แค้น ความบริสุทธิ์หรือชื่อเสียง ก็ไม่สำคัญสักอย่าง

นางหลับตาลงเบาๆ แต่ขนตาที่สั่นเบาๆของนางดูท่าจะเผยให้เห็นถึงความไม่สบายใจและตื่นเต้นในใจของนาง

รอไปสักพัก สิ่งที่นางคิดไม่ได้เกิดขึ้น กลับมีเสื้อตัวหนึ่งคุมที่ตัวของนางจากด้านหลัง ห่อร่างกายของนางไว้