พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 26

ตอนที่ 26ผู้ดีมาเยือน

เห็นเขาพูดจาเด็ดขาด คิดการเตรียมไว้ให้จางยวี่โหร่วแบบนี้แล้ว คนตระกูลจางจึงรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาบ้าง

ตรงจุดนี้ถือว่าเขาได้เปรียบกว่าองค์ชายสามมากนัก หลังจากเกิดเรื่องแล้ว ถึงแม้เขาจะแสดงท่าทีว่าจะไม่มีวันทอดทิ้งโหร่วเอ๋อ แต่หลังจากที่เกิดความวุ่นวายในห้องสมุดหลวงแล้ว เขาก็ไม่เคยเสนอหน้าแสดงอะไรออกมาให้เห็นบ้างเลย

สองอ๋องเปิดศึกชิงนาง ชื่อเสียงโหร่วเอ๋อโดนทำลาย ด้านนอกมีแต่คำนินทาว่าร้าย แต่ยังไม่เคยเห็นองค์ชายสามออกหน้าพูดอะไรสักคำเดียว ถ้าเขารักโหร่วเอ๋อจริงแล้ว ทำไมจึงเป็นแบบนี้ล่ะ?

แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงขององค์ชายสาม ก่อนนี้ตอนที่จางยวี่โหร่วบอกว่าชอบเขา พวกเขาเคยห้ามนางแล้ว แต่ห้ามไม่อยู่ หวังว่าเขามีจิตใจที่จริงใจต่อโหร่วเอ๋อไม่ว่าเขาจะวางแผนทำลายคนอื่นยังไงก็ดี

การแต่งงานผิดฝาผิดตัวที่เกี้ยวเจ้าสาว แม้จะเป็นชะตาฟ้าลิขิต แต่ตอนนี้ดูๆไปแล้ว ก็นับว่าไม่เลวร้ายไปเสียทั้งหมด

เพียงแต่พวกเขารู้สึกว่า หลังจากผ่านเรื่องครั้งนั้นไปแล้ว โหร่วเอ๋อก็ดูเปลี่ยนไป แต่จะให้บอกว่าเปลี่ยนไปยังไงนั้น พวกเขาก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน

……………

วันถัดมา มีเกี้ยวคันหนึ่งหยุดที่หน้าตำหนักไท่ซือ หญิงสาวหน้าตาสวยงามหมดจดคนหนึ่งออกมาจากเกี้ยวนั้น

นางมีรูปลักษณ์ที่งดงามยิ่ง ท่าทางดูสูงส่งแบบผู้ดี มีกิริยามารยาทแบบชนชั้นสูง

เด็กรับใช้ที่อยู่ข้างๆช่วยพยุงนางลงจากรถแล้ว พูดขึ้นว่า “คุณหนู ถึงตำหนักไท่ซือแล้วขอรับ”

จางยวี่โหร่วยังไม่ทันกลับคืนจากสถานะชายาอ๋องชิงผินดี กำลังคิดถึงแผนการขั้นต่อไป ก็พอดีรั่วสุ่ยรีบวิ่งเข้ามา พูดด้วยใบหน้าตื่นเต้นอย่างยิ่งว่า “คุณหนู มีแขกผู้สูงส่งมาหาค่ะ”

แขกผู้สูงส่ง? ถ้าดูจากฐานะของตระกูลจางแล้ว มีน้อยคนที่จะเรียกว่าแขกผู้สูงส่งได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งแขกผู้สูงส่งของจางยวี่โหร่ว

นางรีบออกไปรับแขก พอเห็นผู้หญิงคนนั้นเท่านั้นเอง ใบหน้าก็มีรอยยิ้มขึ้นมาทันที

“แขกสูงส่งจริงๆด้วย น้องหลินทำไมวันนี้มาหาพี่ได้ล่ะ?”

ไม่ผิด คนที่มาก็คือหลืนจือ ในวันนั้นที่วัดโดนทำลายนางได้เปลี่ยนบทนางเอกเกี้ยวเจ้าสาวกับนาง ถ้าไม่เป็นเพราะนางแล้ว แผนการของนางในวันนั้นคงดำเนินไปได้ไม่ราบรื่นเช่นนี้แน่ และเพราะความช่วยเหลือของนาง จึงไม่โดนเปิดโปงต่อหน้าฮ่องเต้ จะว่าไปแล้ว จางยวี่โหร่วสมควรขอบคุณนางด้วยซ้ำ

“เป็นเพราะข้าที่เสียมารยาท ที่จริงควรมาเยี่ยมท่านตั้งนานแล้ว แต่เพราะเหตุการณ์เพิ่งเกิดขึ้น ยังเป็นที่นินทากันไปทั่วอยู่ เกรงว่าหากข้ามาแล้วจะยิ่งทำให้พี่ต้องโดนนินทามากขึ้น ข้าจึงมาช้าไปเสียหลายวัน”

“น้องหลินช่างคิดละเอียดถี่ถ้วน คิดการรอบคอบนัก ข้าเข้าใจดี” ถ้าหลินจือมาเยี่ยมสองสามวันก่อนหน้านี้ล่ะก็ นางคงรู้สึกลำบากใจ เพราะตอนนี้สายตาหลายคู่จ้องมาที่ตำหนักไท่ซือ หากมีคนพูดจาให้ร้ายว่านางกับหลินจือสมรู้ร่วมคิดกัน ถ้าเป็นอย่างนั้นจะยิ่งยุ่งไปกันใหญ่

ตอนนี้เรื่องก็ผ่านไปหลายวันแล้ว ถึงนางจะมาหา คนอื่นก็กล่าวหาอะไรไม่ได้

“พี่ยวี่โหร่ว วันนี้ข้าตั้งใจมาเพื่อขอบคุณพี่ ไม่เพียงแต่ข้า แต่ยังมีท่านพ่อและท่านแม่ที่รู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณที่ท่านได้ช่วยชีวิตไว้ หากไม่เป็นเพราะพี่ยวี่โหร่วช่วยข้าให้หลุดพ้นจากการแต่งงาน ที่มีแต่ความขมขื่นครั้งนี้แล้ว เกรงว่าข้าคงได้กลายเป็นศพชายาคนที่แปดของอ๋องชิงผินไปแล้วล่ะ” หลินจือพูดจบ ก็เข้าไปถวายคำนับนางอย่างใหญ่โต

หลินจือส่ายหัวช้าๆ ถอนหายใจพลางพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ข้าไม่เก็บมาใส่ใจหรอก พี่ยวี่โหร่วตอนนี้พี่ต้องเจอหนักกว่าข้าด้วยซ้ำ ตัวพี่เองยังแทบเอาตัวไม่รอด อย่าได้สนใจเรื่องของข้าเลยค่ะ”

พอถึงตอนนี้ เด็กรับใช้ที่อยู่ด้านหลังหลินจือจึงโพล่งขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

“พวกคุณหนูลูกเหล่าขุนนางทำเกินไปจริงๆค่ะ คุณหนูของเราบริสุทธิ์ใจแท้ๆไม่เคยทำอะไรผิด แต่พวกนั้นกลับเอาไปพูดซะเสียหาย โดยเฉพาะคุณหนูจากตำหนักเฉินกั๋วกงนี่แย่ที่สุด มาว่าคุณหนูของเราว่าเป็นผู้หญิงที่อ๋องชิงผินกับองค์ชายสามไม่ต้องการ ไม่มีหน้าไปเจอใครได้อีก ทั้งยังว่าหากเป็นนางแล้ว คงเอาหัวชนเสาตายไปแล้ว”

“ปิงเอ๋อ อย่าเสียมารยาท !” หลินจือรีบพูดห้ามปราม

จางยวี่โหร่วเอานิ้วประสานกันแน่น ในน้ำเสียงมีความดุดัน แสดงถึงความโกรธอย่างรุนแรง “เป็นคำพูดที่ทำลายคนอย่างเลือดเย็น คนพวกนี้ทำเกินไปแล้วจริงๆ พูดนินทาว่าร้ายคนไปทั่ว น้องหลินเจ้าวางใจได้ วันหลังข้าต้องทวงความเป็นธรรมคืนให้เจ้าแน่”

เฉินซู่เสียนแห่งตำหนักเฉินกั๋วกงงั้นหรือ? จำชื่อได้ขึ้นใจแล้ว !

“พี่อย่าได้โกรธเพราะคนพวกนั้นเลยค่ะ ไม่ว่าพวกนั้นจะพูดอะไร ฟังไปสักเดี๋ยวก็ผ่านไปแล้ว อย่าได้เก็บมาใส่ใจเลยค่ะ เรื่องของข้าเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น เรื่องของท่านสิใหญ่กว่า จนถึงเดี๋ยวนี้อ๋องชิงผินกับองค์ชายสามยังตามรังควานพี่ไม่หยุด ถึงจะบอกว่ายังมีเวลาอีกสามเดือน แต่หลังจากสามเดือนไปแล้วล่ะ ไม่ว่าท่านจะเลือกใคร เท่ากับผิดต่ออีกฝ่าย ไม่ว่ามองยังไงก็ไม่เป็นผลดีกับพี่เลย ข้ารู้สึกเป็นห่วงแทนพี่จริงๆ”

พอได้ยินหลินจือพูดแบบนี้ นางจึงรู้ได้ทันทีว่าหลินจือเป็นคนฉลาดมาก เป็นคนที่มองการณ์ไกล พูดจาก็หนักแน่นน่าเชื่อถือ

ตอนนี้นางยิ่งรู้สึกว่า หลินจือเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของนาง ไม่เพียงแต่ช่วยนางครั้งใหญ่มาแล้ว ตอนนี้ก็ยังคิดเป็นห่วงแทนนางอีก ในใจจึงรู้สึกขอบคุณหลินจืออย่างยิ่ง