พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 25

ตอนที่ 25เยี่ยมคารวะพ่อตาแม่ยาย

“น้องจ้าว….เจ้าเป็นยังไงบ้าง?” หลังจากเมื่อขึ้นมาบนเรือได้แล้ว จางยวี่โหร่วก็แสร้งทำสีหน้าเป็นกังวลเหลือเกิน

จ้าวซินซินในยามนี้ใบหน้าขาวซีดไม่เคลื่อนไหวทุกคนจึงตกใจกันใหญ่ นางคงไม่ได้ตายไปจริงหรอกนะ

หันยี่ฉีพูดขึ้นเบาๆด้านข้าง “ตอนนี้ต้องกดลงไปที่ท้องของนางเพื่อให้สำลักเอาน้ำออกมา ไม่งั้นนางคงได้ตายจริงแน่”

หญิงชายไม่ควรถูกเนื้อต้องตัวกัน จึงมีจางยวี่โหร่วคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้

แต่นางแรงน้อย กดลงไปตั้งหลายครั้งก็ยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง นางจึงหันไปคว้าเสื้อของเป่ยจื่อห้าวตะโกนใส่หน้าเขาว่า “องค์ชายสาม ท่านยังมัวเฉยอยู่ทำไม ท่านรับปากข้าแล้วนี่ว่าจะรับนางเข้ามาอยู่ในจวนด้วย ตอนนี้ถือว่านางเป็นคนของท่านแล้ว ท่านรีบช่วยนางเร็วเข้าเถอะ”

เป่ยจื่อห้าวไม่มีทางเลือก จึงเข้าไปกดลงที่ท้องและที่หน้าอกของจ้าวซินซิน ในที่สุด นางก็สำลักน้ำออกมาจนได้

ถึงแม้จะยังสลบอยู่ แต่พวกเขาก็รู้แล้วว่า นางคงไม่ตายแน่

จางยวี่โหร่วย่อมไม่ปล่อยให้นางตายแบบนี้แน่ การตายเป็นวิธีปลดปล่อยตัวเองที่ง่ายที่สุด เมื่อก่อนนี้นางได้เคยทำเรื่องเลวร้ายต่อนางถึงขนาดนั้น เรื่องอะไรจะยอมปล่อยนางให้ตายง่ายๆ

ในเมื่อเกิดเรื่องแบบนี้แล้ว ย่อมไม่มีจิตใจเที่ยวเล่นต่ออีก ต้องรีบกลับไปโดยเร็ว เพื่อพาจ้าวซินซินไปหาหมอ จากนั้นค่อยพานางกลับไปบ้านรักษาตัว

เมื่อเห็นสีหน้าดำคล้ำของเป่ยจื่อห้าวแล้ว ในใจจางยวี่โหร่วก็นึกยิ้มเยาะ เขาไม่มีทางแสดงสีหน้าดีใจให้กับ คนที่ทำเขาเสียเรื่องได้ล่ะสิ ตอนนี้ในใจเขาคงนึกแค้นจ้าวซินซินอยู่เป็นแน่ งั้นสู้ให้หมาสองตัวกัดกันเองท่าจะดี

เป่ยจื่อห้าวโกรธจนหัวแทบลุกเป็นไฟ ตั้งใจมาเที่ยวเล่นแท้ๆ แต่กลับทำเอาตัวเองดูทุเรศทุรังแบบนี้ พอเรือถึงฝั่ง เขาจึงตรงดิ่งกลับจวนทันทีเพื่อชำระล้างร่างกายและเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่สนใจใยดีความเป็นความตายของจ้าวซินซิน ผู้หญิงคนนี้ทำแผนเขาเสียหมดแถมพลอยทำให้เขาซวยไปด้วย ถือว่าเป็นตัวซวยโดยแท้

จางยวี่โหร่วจึงไปหารถม้า ส่งจ้าวซินซินกลับไปที่จวนซู่ จากนั้นก็คิดว่าจะกลับเช่นกัน

ถึงยังไงนางก็ไม่ได้คิดอยากจะออกมาเที่ยวกับเป่ยจื่อห้าว และถึงแม้จะไม่มีหันยี่ฉีช่วยเหลือ นางก็สามารถคิดหาทางทำให้เรื่องจบลงแบบนี้ได้เช่นกัน

เดิมทีจางยวี่โหร่วตั้งใจจะขี่ม้ากลับบ้านเอง แต่กลับมีผู้ชายหน้าหนาคนหนึ่งจะตามไปส่งนางที่บ้านให้ได้บอกว่าจะไปเยี่ยมคารวะพ่อตาแม่ยาย

เมื่อคืนวานแอบลอบเข้ามาแล้วทีนึง วันนี้กลับนึกอยากไปเยี่ยมคารวะ? นางไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้จริงๆ

เมื่อทั้งสองมาถึงที่หน้าตำหนักไท่ซือ คุณปู่ของนางจางไท่ซือที่กลับจากเข้าเฝ้าฮ่องเต้ก็มาถึงพอดี

พอรู้ว่าจางยวี่โหร่วออกไปกับองค์ชายสามแต่เช้า ในใจก็รู้สึกเป็นกังวล แต่พอกลับมาเจอนางอยู่กับอ๋องชิงผินแล้ว ก็ยิ่งไม่สบายใจหนักเข้าไปอีก

ภายนอกลืออะไรกันบ้างเขาก็รู้อยู่ในใจ หลานสาวสุดที่รักของเขาต้องตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน โดนนินทาว่าเป็นผู้หญิงใจโลเล เขาย่อมรู้สึกโกรธแน่นอน แต่เรื่องกลับกลายเป็นแบบนี้แล้ว ก็น่าจะหลีกเลี่ยงไม่ให้ใครนินทาได้อีก แต่ เจ้าเด็กคนนี้กลับทำเหมือนไม่แยแส กลับทำพฤติกรรมท้าทายอีกด้วย หรือว่าความสัมพันธ์กับชายสองคนนี้ยังไม่ชัดเจน?

เมื่อรู้ว่าอ๋องชิงผินมาเยี่ยมคารวะ จางไท่ซือกับพ่อแม่ของจางยวี่โหร่วจึงได้ออกมาต้อนรับ