พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 40

ตอนที่ 40ขิงแก่ย่อมเผ็ด

ตอนที่งานเลี้ยงในวังเลิกเมื่อคืนนั้น เป็นเวลาดึกมากแล้ว ใกล้เวลาปิดกุญแจประตูวัง

เพราะเป็นองค์ชายที่โตเป็นหนุ่มและได้รับพระราชทานตำหนักนอกวังแล้ว หากไม่มีรับสั่งจากฮ่องเต้ก็ไม่สามารถอาศัยในวังได้ ฉะนั้นเป่ยจื่อห้าวจึงไม่มีเวลาพูดคุยกับลี่เฟย ได้แต่รีบออกจากวังไปโดยเร็ว

คิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้แล้วเขารู้สึกเป็นกังวลยิ่งนัก วันถัดมาจึงรีบเข้าวังแต่เช้ามืดเพื่อไปหาพระมารดา

พอเข้าไปในตำหนักลี่เฟย ก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันอึมครึม คนรับใช้ของตำหนักก็ล้วนแล้วแต่แสดงสีหน้าหวาดกลัว ทำงานก็ยิ่งระวังกันตัวไม่กล้าผิดพลาด กลัวว่าตัวเองจะโดนทำโทษ

ตอนที่เป่ยจื่อห้าวเดินเข้าไป ลี่เฟยกำลังขว้างแจกันใบหนึ่งลงกับพื้นอย่างเกรี้ยวกราด มองอีกทีก็เห็นว่าทั่วทั้งห้องเต็มไปด้วยของเกลื่อนกระจัดกระจาย

ยังดีที่ฮ่องเต้ไม่ได้เสด็จมาวังหลัง หากทรงทอดพระเนตรเห็นแบบนี้แล้ว คงรับไม่ได้ที่ลี่เฟยต่อหน้าทำทีเป็นคนใจกว้าง มีเมตตากับทุกคนแล้วกลับมาทำตัวเป็นแบบนี้

ลี่เฟยพอเห็นบุตรชายของตัวเอง ก็รีบถลึงตามองไปทางคนรับใช้ “มัวอึ้งทำไมอยู่ ยังไม่รีบไสหัวออกไปอีก”

คนรับใช้ในตำหนักต่างตกใจรีบเดินก้มหน้าออกไป แล้วปิดประตูจนสนิท

คนรับใช้ตำหนักอื่นล้วนอิจฉาคนรับใช้ของตำหนักลี่เฟย พูดชมลี่เฟยว่าเป็นคนดีมาก ไหนเลยจะรู้ถึงด้านในที่แท้จริง

“ท่านแม่อย่าได้โกรธไปเลย ยิ่งโกรธจะยิ่งทำร้ายร่างกายนะครับ” เป่ยจื่อห้าวรีบพูดปลอบโยนนาง

“หึ…..ตอนนี้ข้ายังต้องมาห่วงร่างกายตัวเองอีกหรือ โอกาสดีๆแบบเมื่อคืนวานแท้ๆ ไม่เพียงเราจะกำจัดรัชทายาทได้ แต่ยังจะลากเสียนเฟยลงน้ำได้ด้วย แต่กลับถูกยัยคนต่ำช้าจางยวี่โหร่วนั่นทำแผนพังหมด คราวหน้าคงไม่มีโอกาสดีๆแบบนี้อีกแล้ว”

รัชทายาทสมองทึบไร้ความสามารถ แต่หากเขายังอยู่ ฮ่องเต้ย่อมไม่มีวันมอบตำแหน่งรัชทายาทให้องค์ชายอื่นแน่ ถ้าหากเป็นแบบนี้บุตรชายของนางเท่ากับไม่มีหวังไปตลอดกาล

แล้วยังเสียนเฟยอีก ที่จริงสถานะในวังของเสียนเฟยไม่ได้สูงเทียบเท่านาง เพียงแค่ให้กำเนิดพระธิดาก็ได้ตำแหน่งพระสนมไปครอง นั่งชูหน้าชูตาเทียบเท่าตัวเอง ช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย

ฮ่องเต้ไม่ค่อยได้เสด็จมาที่วังหลัง แต่มาเมื่อใดก็มักไปอยู่ที่ตำหนักของนาง ลี่เฟยมองนางเป็นเหมือนเสี้ยนหนามตำตา พอคิดถึงว่าตัวเองต้องคิดหาวิธีการอย่างยากเย็น ลอบเตรียมแผนลับๆ อุตส่าห์คิดแผนการอันแยบยลที่ยิงนัดเดียวก็ได้นกสองตัวแบบนี้ได้อย่างยากเย็น แต่มาบัดนี้ทุกอย่างกลับพังจนหมดสิ้น

พอพูดถึงเรื่องนี้ เป่ยจื่อห้าวก็รู้สึกโมโหอย่างยิ่ง แต่เขายังไม่เข้าใจบางเรื่อง

“จางยวี่โหร่วสมควรตายยิ่งนัก มาทำแผนของพวกเราพังหมด แต่ลูกไม่เข้าใจเลย หรือนางจะรู้ว่าในเหล้ามีพิษ ถึงได้ไปปัดถ้วยเหล้าของรัชทายาทจนหก?” ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริงล่ะก็ เรื่องก็จะยิ่งหนักหนากว่าเดิม

ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลจางกับเสียนเฟย เป็นที่รู้กันดีของขุนนางทั่วราชสำนัก การที่พวกเขาให้ร้ายเสียนเฟยเช่นนี้ หากจางยวี่โหร่วรู้เข้าแล้ว ถ้าเช่นนั้นตระกูลจางก็ย่อมต้องรู้ด้วยเช่นกัน หากให้จางไท่ซือรู้ว่าพวกเขาลอบลงมือแบบนี้ จะผิดใจกับตระกูลจางได้ ถ้าถึงตอนนั้นจะเกิดผลร้ายแรงอย่างยิ่ง