พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 44

ตอนที่44 ตายโดยไร้ที่ฝังศพ

ท้ายสุดเย่นหลินยังคงห่วงใยน้องสาว หลังจากที่ได้รู้ว่าหล่อนได้รับการลงทัณฑ์เสร็จสมบูรณ์แล้ว ก็รีบไปเยี่ยมหล่อนทันที

เวลานี้ เย่นอิ่งกำลังนั่งอยู่ที่นั่น ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปบ้างเล็กน้อย เสื้อผ้าที่เดิมเรียบร้อยเป็นระเบียบก็กลายเป็นยับยู่ยี่หนำซ้ำยังมีคราบสกปรกบางแห่งแล้ว มิอาจกลับไปมีสภาพที่ดูฉลาดปราดเปรื่อง สง่างามสดใสเด่นสะดุดตาผู้คนเช่นนั้นในยามที่เพิ่งกลับมาได้ทั้งหมด มองไปแล้วชวนให้ทุลักทุเลไปบ้าง

โบยยี่สิบไม้กระดานนับได้ว่าเป็นการลงทัณฑ์สถานหนักสำหรับหญิงสาวคนหนึ่งแน่นอน แม้ว่าจะกล่าวว่าเป็นความผิดพลาดของเย่นอิ่ง แต่ในพระตำหนักนี้ ใครบ้างไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองพี่น้องกับท่านอ๋อง ต่อให้ต้องลงทัณฑ์ก็ไม่ควรลงมือหนัก อย่างมากที่สุดก็ลงไม้ลงมือเป็นตัวอย่างก็ใช้ได้แล้ว

แต่สำหรับเย่นอิ่งแล้ว ความเจ็บปวดยังเป็นเรื่องรอง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการถูกเหยียดหยาม เมื่อเห็นสีหน้าของหล่อนตอนนี้ ทั่วใบหน้าล้วนเต็มไปด้วยความโกรธและความไม่พอใจ เย่นหลินมองดูด้วยใจห่วงใยกังวลสุด ๆ

เย่นหลินเห็นหล่อนไม่ได้เป็นไรมาก พลันเตือนอย่างเป็นระเบียบด้วยความเข้มงวดมาก “อิ่งเอ้อร์ วันนี้เจ้าเกินไปแล้ว กลับขวัญกล้าบังอาจทำร้ายท่านอ๋อง เจ้ารู้ว่าตนเองทำผิดเป็นอาชญากรรมใหญ่หลวงล้นฟ้าอย่างไรไหมแล้ว”

ฐานันดรศักดิ์ท่านอ๋องสูงส่งมากเพียงใด พวกเขาเป็นเพียงผู้ใต้บังคับบัญชาเท่านั้น ตอนนี้กลับทำสิ่งที่ทำร้ายเจ้านายออกมา นี้ไม่สามารถทนได้อย่างสิ้นเชิง แม้ว่าหล่อนจะเป็นน้องสาวของตัวเอง เย่นหลินก็มิอาจมองดูต่อไปได้

เย่นอิ่งลุกยืนขึ้นมา สีหน้าดูโกรธมาก แม้แต่เสียงก็แหลมปริ๊ดขึ้นมาอย่างควบคุมตนเองไม่ได้

“พี่ ทำไมกระทั่งท่านก็ไม่เข้าใจ ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าเพียงคิดจะฆ่าผู้หญิงคนนั้นเท่านั้น ล้วนเป็นนางที่ทำให้ท่านอ๋องเอ็ดดุว่าเช่นนี้ แม้แต่ยังทรงลงทัณฑ์ต่อข้า ก่อนนั้นไม่ว่าข้าทำผิดพลาดอะไรพระองค์ท่านไม่เคยดุด่าว่ากล่าวข้าอย่างอดไม่ได้มาก่อน”

นั่นเป็นเพียงเพราะความผิดพลาดที่หล่อนทำก่อนหน้านี้ไม่ได้ร้ายแรงเท่าขนาดนี้ในครั้งนี้เท่านั้น

แน่นอนเย่นหลินรู้ความในใจของน้องสาวตนเองที่มีต่อท่านอ๋อง แต่ว่าหล่อนก็มิอาจวู่วามเช่นนี้อ่า

ในช่วงเวลานี้ ไฟโกรธเต็มท้องในใจเย่นอิ่งไร้ที่ระบาย ก็ได้พุ่งสาดไปบนร่างของเย่นหลินโดยตรงจนหมดสิ้น

“พี่ ท่านอ๋องอภิเษกสมรสเรื่องใหญ่เช่นนี้เจ้ากลับไม่ได้บอกข้า ถ้าข้ารู้ก่อน...” วาจาที่เหลือหล่อนหยุดไว้ไม่ได้รีบเอ่ยออกมา แต่ประกายสังหารที่เด่นชัดแวบผ่านไปในประกายตาเล็กน้อย ไม่เหมือนประกายตาที่หญิงสาวอายุอานามดั่งหล่อนเช่นนี้ควรมีสักนิด

ถ้ารู้แต่แรกเป็นอย่างไร? เย่นหลินเขารู้อยู่แก่ใจ และรู้ว่าพระชายาทั้งเจ็ดที่ได้อภิเษกสมรสเข้ามาในพระตำหนัก แท้จริงทรงสิ้นชีพไปได้อย่างไร เขาก็รู้อยู่แก่ใจด้วย

“ก็เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ท่านอ๋องทรงอภิเษกสมรส เจ้าควรเคยชินแล้วจึงจะถูก เจ้าก็ควรรู้ นี่เป็นฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการพระราชทานอภิเษกสมรส ท่านอ๋องมิอาจปฏิเสธได้ ดังนั้นจึงอภิเษกสมรสนางเข้ามา ก็ไม่ได้ชอบนางจริง ๆ เจ้าไม่ต้องตื่นเต้นวู่วามมากถึงขนาดนั้นหรอก” การเตือนอย่างเป็นระเบียบเช่นนี้ของเขาไม่เพียงมิอาจดับไฟพิโรธของนาง กลับยิ่งกระพือไฟนั้นยิ่งเผายิ่งโหมแรงขึ้น ความอิจฉาริษยาในใจยิ่งเติบโตมากขึ้น

“ไม่ ไม่เหมือนกัน ข้าไม่เคยเห็นเขาใส่ใจแบบนี้กับใครมาก่อน เขาปกป้องนางไว้ในอ้อมอกอย่างเคร่งเครียด ถึงกับยังได้ดุด่าข้าเพื่อนาง ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้เป็นอย่างนี้ ต้องเป็นนังสารเลวที่น่าตายคนนั้นทำให้ท่านอ๋องหลงใหล ดังนั้นเขาจึงได้ทำเช่นนี้ต่อข้า ต้องเป็นแบบนี้แน่นอน ข้าจะไม่ละเว้นนางอย่างเด็ดขาด”

หลายปีมานี้ หล่อนไม่อนุญาตให้ผู้หญิงใดๆเข้ามาใกล้ชิดท่านอ๋อง เด็ดขาด แน่นอนได้ถือว่าพระองค์ท่านทรงเป็นทรัพย์สินทั้งหมดของหล่อน ตอนนี้กลับมีผู้หญิงคนหนึ่งดำรงอยู่ทำให้หล่อนรู้สึกว่านางเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ หล่อนไหนเลยจะสามารถยินยอมให้นางยังคงมีชีวิตอย่างดีได้หรือ หล่อนต้องลงโทษนางอย่างสาสม ให้นางตายโดยไร้ที่ฝังศพ

เย่นหลินกลัวว่าหล่อนจะทำอะไรผลีผลามวู่วามจนไม่สามารถแก้ไขได้ออกมาอีก รีบจับมือหล่อนไว้ทันที หลังจากนั้นบอกความจริงกับหล่อน

“เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ท่านอ๋องไหนเลยจะรู้สึกยังไงกับนางได้ และเจ้าอาจจะไม่รู้ว่านี่เป็นการอภิเษกสมรสที่ผิดพลาดเรื่องหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้เป็นเพราะขึ้นเกี้ยวผิดคันไปแล้ว ภายใต้ความผิดพลาดโดยบังเอิญจึงได้ถูกท่านอ๋องอภิเษกสมรสเข้าพระตำหนักมา”

“อะไร? ในเมื่อเป็นเรื่องเข้าใจผิด ทำไมไม่ให้นางรีบไสหัวออกไป ยังหน้าด้านตื้อท่านอ๋อง ผู้หญิงคนนี้ช่างไร้ยางอายจริง ๆ” เย่นอิ่งไม่ทันฟังเขาพูดจบอย่างสิ้นเชิง ก็ด่าแช่งอย่างโกรธแค้นขัดจังหวะวาจาของเขาโดยตรง

“ต่อให้นางคิดจะรั้งอยู่ แต่ถ้าท่านอ๋องไม่ทรงยินยอม ใครสามารถฝ่าฝืนได้เล่า? ความผิดพลาดดังกล่าว ท่านอ๋องได้ทรงเลือกผิดพลาดก็เลยตามเลย เจ้าไม่คิดไตร่ตรองดี ๆ สักครู่ในเหตุผลนี้หรอกหรือ?” เย่นหลินรู้สึกจนใจบ้าง น้องสาวของเขาคนนี้วู่วามเกินไปแล้ว แต่ก็เป็นเพราะรักท่านอ๋องลึกซึ้งเกินไป เขาก็หวังให้น้องสาวของตนสามารถบรรลุความปรารถนาโดยเร็วที่สุดด้วยเป็นธรรมดา

“เหตุผล ยังสามารถมีเหตุผลอะไร? หรือว่าบนร่างนางยังมีคุณค่าใดที่ให้พวกเราได้ใช้ประโยชน์อีกหรือ?” เย่นอิ่งก็ยังไม่นับว่าโง่มากจนเกินไป นี่กลับให้นางกล่าวได้ถูกต้องแล้วจริง ๆ

“ไม่ผิด ความแค้นของประเทศชาติยังไม่ได้ชำระ เวลานี้ท่านอ๋องไหนเลยสามารถคิดคะนึงถึงความรักส่วนตัวชายหญิงได้หรือ? การเตรียมการอย่างลับ ๆ ในหลายปีนี้ของพวกเรา มิใช่ก็เพื่อรอวินาทีนี้หรือ เจ้าอย่าได้เพราะความวู่วามชั่วขณะของตน ทำลายแผนการของเราเด็ดขาดอ่า”

แม้ว่าเย่นอิ่งมีใจอิจฉาริษยาอย่างแรงกล้า บุคลิกภาพนิสัยเอาแต่ใจตนเองร้อนแรง แต่ว่าขอเพียงเป็นเรื่องเกี่ยวกับท่านอ๋อง นางต้องรู้สึกอ่อนโยนดุจน้ำ ระมัดระวังจริงจัง ตอนนี้เย่นหลินได้บอกหล่อนถึงสิ่งที่พัวพันถึงความร้ายแรงในเรื่องนี้ หล่อนย่อมต้องรู้เดิมพันที่สำคัญในสถานการณ์โดยรวมแน่นอน

“ดี ถ้างั้นเจ้าบอกข้าให้ชัดเจน ผู้หญิงคนนั้นที่แท้มีฐานะใด นางมีคุณค่าอะไรให้เราใช้เป็นประโยชน์ได้ หลังจากนั้นข้าใคร่ครวญสักพักว่าจะละเว้นนางชั่วคราวไหม”

“ฐานะของนาง ก็คือจางยวี่โหร่วหลานสาวแท้ ๆ ของจางไท่ซือในปัจจุบัน” ในที่สุดเย่นหลินก็ได้เอ่ยนามของนางออกมา

เดิมเย่นอิ่งได้ถูกทำให้นิ่งสงบลงมาแล้ว แต่เมื่อหล่อนได้ยินคำว่า “ตระกูลจาง” ไฟโกรธก็ได้โหมกระพือกลับขึ้นมาใหม่

“ท่านกล่าวอะไร นางเป็นคนของตระกูลจาง เช่นนั้นแล้วนางยิ่งสมควรตายในบัดนี้แล้ว วันนี้นางอย่าคิดหวังมีชีวิตเดินออกจากประตูพระตำหนักไปได้”

นังหนูนี่ ทำไมทุกครั้งถึงได้เป็นแบบนี้หัวเสียทันทีที่โดนน่ะ? ถ้าปล่อยให้หล่อนออกไปอาละวาดต่ออีก ทำให้ท่านอ๋องหงุดหงิดขึ้นมาจริง ๆ นั่นก็ไม่เป็นเพียงโบยตียี่สิบไม้กระดานง่ายดายเช่นนั้นแล้ว