พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 64

ตอนที่64 แต้มพรหมจรรย์

เป่ยจื่อห้าวและจ้าวซินซินนั้นเดินทางมากันเอง ดังนั้นในตอนที่เป่ยจื่อห้าวพูดคุยอยู่กับจางห้าว จ้าวซินซินก็ไปที่เรือนด้านหลังเพื่อเยี่ยมจางอวี่โหร่วในทันที

หลังจากที่หันยี่ฉีพูดคุยกับพวกจางไท่ชือเรียบร้ยแล้ว เขาก็จากไป ตอนนี้หน้าประตูห้องของจางอวี่โหร่วจึงเหลือเพียงเสี่ยวเฟิงคอยเฝ้าอยู่เพียงคนเดียว

เมื่อเห็นว่าจ้าวซินซินเข้ามา เสี่ยวเฟิงก็รีบเข้าไปขวางเอาไว้ทันที

“คุณหนูจ้าว ตอนนี้คุณหนูของพวกเรากำลังอยู่ในอาการสลบ หมอกำชับเอาไว้ ไม่ให้ใครเข้าไปรบกวน ท่านไม่อาจจะเข้าไปได้”

ถ้าหากไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้คุณหนูกำชับเอาไว้ไม่ให้รีบร้อนหักหน้าจ้าวซินซินจนเกินไป เสี่ยวเฟิงก็คงจะด่าว่าตรงๆ ไปแล้ว และคงไม่เกรงใจเธอขนาดนี้

จ้าวซินซินแสดงท่าทีกังวลใจยิ่งออกมา : “เสี่ยวเฟิง ท่านพี่อวี่โหร่วได้รับบาดเจ็บ ข้าเป็นห่วงนางยิ่งนัก วันนี้ข้าไม่อาจปกป้องท่านพี่ที่หอเทียนเซียงได้สำเร็จ ในใจของข้าเต็มไปด้วยความโศกเศร้า เจ้าให้ข้าเข้าไปดูแลนางเสียหน่อยเถอะ”

หึ......ปลอมเปลือกจริงๆ ตอนที่คุณหนูถูกเฉินซูเสียนรังแก เธอเอาแต่หดหัวอยู่ด้านหลังไม่ทำอะไรสักอย่าง น่าเสียดายที่ก่อนหน้านี้คุณหนูดีกับเธอขนาดนั้น ความจริงมันก็เป็นการเลี้ยงสุนัขลอบกัดชัดๆ

“ไม่จำเป็น หากว่าคุณหนูจ้าวเป็นห่วงคุณหนูจริงก็ควรจะรู้ว่าต้องทำอย่างไรจึงจะดีกับท่าน ข้าบอกไปแล้วว่าคุณหนูต้องการการพักรักษาตัว ถ้าหากว่าเกิดอะไรขึ้น ข้ากับท่านไม่อาจจะรับผิดชอบได้ไหว” เสี่ยวเฟิงตั้งใจพูดให้ดูร้ายแรงขึ้นมาเล็กน้อย เพื่อให้จ้าวซินซินเกิดความกลัวและจากไปไวๆ

แต่หากว่าจ้าวซินซินจากไปจริงๆ มันก็คงไม่ใช่นิสัยของเธอ

“เมื่อก่อนมีครั้งไหนบ้างที่ท่านพี่อวี่โหร่วป่วยแล้วไม่ใช่ข้าคอยดูแลอยู่เคียงข้าง? แม้แต่ท่านหญิงก็ยังบอกว่าข้าดูแลนางได้อย่างละเอียดใส่ใจ ไม่อาจจะมีใครเปรียบ ข้ารู้อยู่แล้วว่านางได้รับบาดเจ็บ ข้าจะคอยระมัดระวัง ไม่จำเป็นที่เจ้าจะต้องมาย้ำเตือนข้า”

เธอผลักเสี่ยวเฟิงออกไปอีกฝั่ง หลังจากนั้นก็เปิดประตูเดินเข้าไป

ก็แค่สาวใช้คนหนึ่งเท่านั้น ทำไมเธอจะต้องใส่ใจด้วย

“เจ้า......” เสี่ยวเฟิงทั้งโมโหและร้อนรน เธอจึงทำได้เพียงวิ่งตามเข้าไป

หมอกำชับเอาไว้ว่าจะต้องรักษาความสงบภายในห้อง ทางที่ดีไม่ควรจะให้มีอะไรมารบกวนการพักผ่อนของคุณหนู ดังนั้นเธอจึงไม่อาจจะพูดอะไรได้มากอย่างตอนอยู่ข้างนอก

หลังจากที่จ้าวซินซินเข้ามาและได้เห็นสภาพของจางอวี่โหร่วในตอนนี้ ภายในใจของเธอก็เกิดความพึงพอใจขึ้นมา

ตอนอยู่ที่หอเทียนเซียง ใบหน้าของเธอถูกตบ ตอนนี้จึงบวมขึ้นมาสูง ทำลายความงดงามบนใบหน้าของเธอไปมาก

ควรจะรู้เอาไว้ว่าก่อนหน้านี้ทุกครั้งที่เธอเห็นใบหน้าที่แสนสง่างามไร้ผู้ใดเทียบ เธอก็อยากจะตบลงไปแรงๆ หลายๆ ครั้ง จากนั้นก็ใช้มีดกรีดลงไป หรือหากสามารถทำลายใบหน้าของเธอไปได้เลยก็จะดีที่สุด ตอนนี้เมื่อมีคนกระทำในเรื่องที่เธอไม่กล้า ภายในใจของจ้าวซินซินก็เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

แต่ว่าเบื้องหน้าเธอกลับต้องกระทำดั่งเจ็บปวดแทนออกมา

ตอนนี้บริเวณหน้าผากของจางอวี่โหร่วปรากฏชั้นหยาดเหงื่อบางๆ ออกมา เธอจึงหันไปสั่งเสี่ยวเฟิง : “ไปตักน้ำมา”

อะไรนะ? เสี่ยวเฟิงไม่ใช่สาวใช้ของเธอแต่ก็ยังกล้าออกคำสั่ง แน่นอนว่าเสี่ยวเฟิงไม่พอใจ และหากเธอยังอยู่ที่นี่ เสี่ยวเฟิงจะออกไปอย่างวางใจได้อย่างไร ถ้าหากเธอเอาอะไรออกมาลอบทำร้ายคุณหนูจะทำอย่างไร

“รีบไปสิ!” เมื่อจ้าวซินซินเห็นว่าเธอยังคงนิ่งอยู่ก็รีบพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นกว่าเดิม “ไม่เห็นหรือ บนหน้าผากของท่านพี่อวี่โหร่วเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ ตอนนี้อากาศร้อน แต่ก็ยังห่มผ้าให้นางหนาขนาดนี้ อยากจะให้นางนอนหลับไม่สงบหรืออย่างไร?”

นี่......จะต้องเป็นเพราะเธอเผลอมองข้ามไป เมื่อมองไปเห็นว่าคิ้วของจางอวี่โหร่วขมวดเข้าหากันน้อยๆ ดูเหมือนว่าจะไม่สบายตัวจริงๆ เธอก็ต้องขบริมฝีปากหมุนตัวจากออกไป

ไม่ว่าอย่างไรอ่างน้ำก็อยู่เพียงด้านนอกนี้ ไม่นานเธอก็กลับมาแล้ว เธอไม่มีทางปล่อยให้จ้าวซินซินทำอะไรคุณหนูได้แน่