พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 63

ตอนที่63 คำพูดปากเปล่าไม่อาจเป็นจริง

คนอย่างจ้าวซินซินนั้นเป็นพวกที่เต็มไปด้วยตรรกะผิดปกติ เป่ยจื่อห้าวยิ่งโมโหจนไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมา

“พอแล้ว ตอนนี้เรื่องราวก็เป็นเช่นนี้แล้ว เจ้าว่าเราควรทำอย่างไร? เดิมทีความสัมพันธ์ของนางกับอ๋องชิงผิงก็ไม่ชัดเจน ตอนนี้มันไม่ยิ่งเหมือนผลักตัวนางให้เข้าไปข้างกายหันยี่ฉีมากขึ้นอีกหรือ?”

ให้ตายเถอะ ท่านแม่ยิ่งกำชับให้เขาจับจางอวี่โหร่วเอาไว้ให้มั่น และจะเสียกำลังสนับสนุนของตระกูลจางไปไม่ได้เด็ดขาด แต่ว่าตอนนี้เป่ยจื่อห้าวกลับรู้สึกว่า เรื่องราวกำลังหลุดออกไปจากการควบคุมของเขาแล้ว

ที่ก่อนหน้านี้เขามั่นใจมากก็เพราะจางอวี่โหร่วจงรักภักดีต่อเขามาก เขารู้สึกว่าไม่ว่าอย่างไรเธอก็จะตามมาอยู่เคียงข้างเขา แม้เขาจะไล่เธอ เธอก็จะวิ่งเข้ามาหาราวกับสุนัขที่ซื่อสัตย์ แต่ในตอนนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย รวมถึงท่าทีของเธอก็เย็นชาขึ้นเรื่อยๆ ถ้าหากเป่ยจื่อห้าวยังไม่รู้สึกถึง เขาก็คงจะโง่เขลามากจริงๆ

เมื่อจ้าวซินซินถูกเขาว่ากล่าวออกมาแบบนั้น ในใจของเธอก็เกิดความไม่พอใจขึ้น ใครจะคิดว่าอยู่ๆ เฉินซูเสียนจะปรากฏตัวขึ้น และยังบุกเข้ามาอีก ก่อนหน้านี้เวลาออกไปข้างนอกกับจางอวี่โหร่วก็ไม่เคยพบเจอกับเรื่องแบบนี้ ครั้งนี้ก็พูดได้เพียงเพราะซวยเท่านั้น

ในตอนนั้นเอง อยู่ๆ เป่ยจื่อห้าวก็นึกถึงคำถามที่สำคัญขึ้นมาได้

“อยู่ๆ อ๋องชิงผิงกับท่านพี่รองมาปรากฏตัวอยู่ที่นั่นได้อย่างไร?”

ถ้าหากว่าพวกเขาทั้งสองคนปรากฏตัวแยกกันออกมา เขาก็คงไม่รู้สึกอะไร แต่ที่สำคัญก็คือ ตอนนั้นพวกเขาปรากฏตัวออกมาพร้อมกัน นี่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขานัดกันเอาไว้อยู่แล้วหรอกเหรอ?

คนอย่างหันยี่ฉีนั้นรักสันโดษ เย็นชา เขาไม่ชอบสร้างความสัมพันธ์กับใคร

สำหรับคนที่พยายามเข้าไปทำความรู้จักด้วย ที่ผ่านมาต่างก็ถูกโยนออกมาทั้งคนทั้งของ เมื่อผ่านไปนานเข้า ผู้คนก็เริ่มเข้าใจในนิสัยของเขาแล้ว เวลาที่ได้พบกับเขา ผู้คนก็ยังถูกท่าทางที่สง่าน่าเกรงขามของเขาทำเอาไม่กล้าแม้แต่หายใจ หรือแม้แต่อยากจะเข้าไปประจบสอพลอก็ยังไม่มีความกล้า

ดังนั้นการมีอยู่ของเขาในตำหนักจางนั้นจึงพิเศษกว่าปกติมาโดยตลอด ทั้งที่มีกำลังมหาศาลเช่นนี้ แต่กลับไม่เคยมีใครกล้าเข้าไปเกี่ยวข้องรบกวน แม้แต่เป่ยจื่อห้าวเองก็ยังไม่อาจกล้า

ในตอนนี้ก็นับได้ว่าเขาฉีกขาดกับหันยี่ฉีโดยสมบูรณ์เพราะเรื่องของจางอวี่โหร่ว และไม่อาจจะเกี่ยวข้องต่อกันได้อีกแล้ว แต่ว่าเมื่อเห็นหันยี่ฉีใกล้ชิดกับองค์ชายรอง ในใจของเขาก็เกิดความประหลาดใจขึ้นมาเป็นอย่างมากทันที และไม่ทันได้นึกถึงปัญหาของจางอวี่โหร่วอีกแล้ว

“เรื่องนี้.......ข้าเองก็ไม่ทราบ เมื่อพูดขึ้นมาแล้วก็น่าประหลาด ในตอนนั้นสถานการณ์วุ่นวายมาก หลังจากนั้นอยู่ๆ ท่านอ๋องชิงผิงกับองค์ชายรองก็ปรากฏตัวขึ้นมาแล้ว ตอนนั้นพวกเขาต่างก็มาจากด้านนอก ข้าไม่แน่ใจว่าพวกเขามาที่ร้านอาหารแห่งนี้ด้วยกัน หรือว่าเพียงแค่บังเอิญพบกันภายนอกจริงๆ จากนั้นก็ถูกความเคลื่อนไหวของทางด้านนี้ดึงดูดเข้ามา”

ถ้าเป็นอย่างแรกก็ยังดี แต่หากเป็นอย่างที่สอง นั่นก็แย่แล้ว

ใครต่างก็รู้ว่าอ๋องชิงผิงมีกำลังพลทหารในมือมากมาย อีกทั้งยังได้รับการไว้ใจจากฮ่องเต้ ถ้าหากท่านพี่รองมีการสนับสนุนของเขา มันก็ยิ่งเป็นดั่งการเติมปีกให้เสือ ตอนนี้เขาจะต้องเข้าใจเรื่องนี้ให้กระจ่างให้ได้

ดูเหมือนว่า เขาจะต้องให้คนไปตรวจสอบให้แน่ชัดเสียแล้ว

แต่ว่าเมื่อคิดถึงเรื่องในวันนี้แล้ว ไม่ว่าจะคิดอย่างไรก็รู้สึกประหลาดอยู่เสมอ

จางอวี่โหร่วกับจ้าวซินซินอยู่ในห้องส่วนตัวดีๆ ทำไมเฉินซูเสียนถึงบุกเข้ามาได้ แม้ว่าพวกเธอจะเกิดการทะเลาะเบาะแว้งกันขึ้น แต่ว่าทำไมอีกทั้งสองคนถึงต่างบังเอิญปรากฏตัวอยู่ที่นั่นได้อีก?

ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความบังเอิญเท่านั้น? ไม่ว่าอย่างไรเป่ยจื่อห้าวก็รู้สึกว่าเรื่องราวไม่ได้ง่ายดายเช่นนั้น

แต่ว่าเมื่อคิดไปถึงว่าตอนนี้จางอวี่โหร่วถูกทำร้ายจนเป็นเช่นนั้นแล้ว ถ้าหากพวกเขามีเป้าหมายอื่นจริง ก็ไม่น่าจะเอาตัวเองเข้ามาเสี่ยงอันตรายเช่นนี้

จ้าวซินซินเห็นเธอถูกทำร้ายจนบาดเจ็บหนักด้วยตาของตัวเอง ดังนั้นดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะเป็นเพียงอุบัติเหตุจริงๆ เท่านั้น