พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 62

ตอนที่62 เสียทั้งชายาและกองพล

หันยี่ฉีพาจางอวี่โหร่วตรงกลับมายังบ้านตระกูลจาง

เมื่อได้ยินว่าเกิดเรื่องกับจางอวี่โหร่วแล้ว พวกคนในตระกูลจางก็พากันร้อนใจกังวลขึ้น โดยเฉพาะจางไท่ชือ เขารีบมาที่หน้าประตูห้องของจางอวี่โหร่วโดยไม่สนใจอะไรในทันที ตอนนี้พวกคนในตระกูลจางต่างก็มาถึงก่อนแล้ว

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?” จางไท่ชื่อพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง “ตอนนี้โหร่วเอ๋อร์เป็นเช่นไร?”

ตอนนี้ภายในห้องมีเพียงหันยี่ฉีและหมอเท่านั้น พวกคนอื่นต่างก็รอฟังข่าวอยู่ภายนอก ในใจของทุกคนพากันร้อนรนดั่งเปลวเพลิง

เสี่ยวเฟิงรีบเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พวกเขาฟัง

“อะไรกัน? คุณหนูเฉินนี่กระทำเกินไปแล้ว กล้าทำกับโหร่วเอ๋อร์ของพวกเราถึงเพียงนี้ ไม่เห็นตระกูลจางอยู่ในสายตามากเกินไปแล้วหรือไม่” เมื่อพวกเขาได้ยินก็โมโหเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาทันที

จางอวี่โหร่วคือสมบัติล้ำค่าที่ทุกคนในตระกูลจางรักและทะนุถนอมมาตลอดตั้งแต่เด็กจนโต พวกเขาคอยตามใจไม่ให้เธอต้องรู้สึกแย่เลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่ตอนนี้กลับมีคนกล้ามาทำร้ายจนเธอเป็นเช่นนี้ แล้วพวกเขาจะสามารถอดทนเก็บความโกรธเคืองนี้ได้อย่างไร

“เมื่อสักครู่ข้าเห็นว่าบนใบหน้าของโหร่วเอ๋อร์ถูกตบจนบวมแดง และยังเห็นว่ามีเลือดด้วย คุณหนูเฉินนั่นมีความแค้นอะไรกับโหร่วเอ๋อร์ถึงกระทำรุนแรงเช่นนี้ ลูกสาวที่น่าสงสารของข้า” ฉินชื่อปาดน้ำตาไปด้วยความปวดใจ เมื่อลูกสาวได้รับบาดเจ็บ คนที่เป็นแม่อย่างเธอก็รู้สึกราวกับถูกควักหัวใจและกรีดเลือดกรีดเนื้อออกมา เธออยากจะรับความเจ็บปวดแทนลูกสาวเสียให้ได้

แม้ว่าจางห้าวจะโมโหจนตัวสั่นเช่นกัน แต่ว่าเขาก็ไม่ได้ไร้สติจนไม่คิดวิเคราะห์ถึงสาเหตุภายใน

“หึ......ที่นางกระทำหาญกล้าเช่นนี้ จะต้องเป็นเพราะการให้ท้ายของพ่อนาง เฉินกั๋วกงเป็นแน่ หลายปีมานี้ เฉินกั๋วกงให้ความเคารพเราต่อหน้ายิ่งนัก แต่ลับหลังกลับสร้างความเสียหายให้เราไปไม่รู้เท่าไหร่ ยังดีที่ฮ่องเต้หลักแหลม และเชื่อถือตระกูลจางของเรามาตลอด ไม่เช่นนั้น หากท่านฟังเรื่องใส่ร้ายจากพวกคนชั้นต่ำเหล่านั้นจริง ก็ไม่รู้ว่าพวกเราจะต้องอยู่ในสถานการณ์อันตรายเพียงใด

สุดท้ายจางไท่ชือก็สรุปออกมา และทำการตัดสินใจ

“ไม่ว่าอย่างไร นางก็ทำร้ายโหร่วเอ๋อร์ของพวกเรา เรื่องนี้พวกเราไม่อาจปล่อยผ่านไปอย่างง่ายดายได้ แม้จะต้องไปถึงหน้าฮ่องเต้ พวกเราก็จะต้องเรียกร้องความเป็นธรรมแก่โหร่วเอ๋อร์ให้ได้”

โหร่วเอ๋อร์คือหลานสาวที่เขารักและเอ็นดูที่สุด การกระทำของเฉินซูเสียนก็เหมือนการตบหน้าเขา หากเรื่องเล็กเช่นนี้ยังไม่อาจจะแก้ไข แล้วจะยังมีหน้าอยู่ที่ตำหนักจาวได้อย่างไร เกษียรกลับบ้านเกิดไปเสียยังดีกว่

ในตอนนั้นเอง อยู่ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก และเห็นเพียงร่างสูงโปร่งในชุดสีขาวยืนอยู่ภายใน เมื่อเหล่าคนตระกูลจางที่ยังคงขุ่นเคืองในความไม่เป็นธรรมอยู่ได้เห็นเขาก็สงบลงกลับมาเช่เนเดิม

“ท่านอ๋อง ตอนนี้โหร่วเอ๋อร์เป็นอย่างไร? นางฟื้นขึ้นมาแล้วหรือยัง?”

ตอนนี้พวกเขามองหันยี่ฉีเป็นดั่งครอบครัวของตัวเอง เมื่อเห็นเขาดูแลจางอวี่โหร่ว ภายในใจก็เติมไปด้วยความปิติ ดูเหมือนว่าโหร่วเอ๋อร์จะเลือกสามีไม่ผิดจริงๆ

“บริเวณหัวของนางมีการกระทบกระเทือนเล็กน้อย รอยบวมบนใบหน้าต้องใช้เวลาอีกสักพักจึงจะหายดี ตอนนี้นางยังคงสลบอยู่ เกรงว่าจะยังไม่ฟื้นขึ้นมาในเร็วนี้” หันยี่ฉีพูดสิ่งที่หมอบอกมาให้พวกเขาฟัง

อะไรนะ อาการบาดเจ็บสาหัญขนาดนั้นเลยหรือ? โหร่วเอ๋อร์น่าสงสารเกินไปแล้ว

ฉินชื่อรักลูกสาวมาก เธออยากจะพุ่งตัวเข้าไปภายในห้องทันที แต่กลับถูกหันยี่ฉีขวางเอาไว้เสียก่อน

“ท่านแม่ หมอกำชับเอาไว้ว่าตอนนี้โหร่วเอ๋อต้องการการพักรักษาตัว ให้นางพักผ่อนไปก่อนเถอะ รอให้นางดีขึ้นเสียหน่อย ท่านค่อยเข้าไปดูอาการนาง”

มีเหตุผล ผู้หญิงอย่างพวกเธอเข้าไปก็มีแต่จะร้องไห้สะอึกสะอื้น เดิมทีก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร อีกทั้งยังจะไปรบกวนการพักผ่อนของโหร่วเอ๋อร์ด้วย

วันนี้เขามีเรื่องด่วนจริงๆ ก็เลยให้จ้าวซินซินช่วยดูแลแทนเขา แล้วพรุ่งนี้ค่อยไปหาเธอที่สำนักไท่ชือ แต่ว่าเมื่อตอนนี้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น เขาก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีแล้ว

“เช่นนั้น.......ตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไร? เฉินซูเสียนหาญกล้านัก แม้จะเกลียดชังจางอวี่โหร่วเช่นใด นางก็ไม่น่าทำขนาดนี้หรือไม่? ตอนนี้ตระกูลจางจะต้องวุ่นวายมากมาย และไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ แน่”

เป่ยจื่อห้าวจ้องมองไปที่เธอด้วยสีหน้าไม่ดีนัก ก่อนจะว่ากล่าวออกมา : “มันก็เป็นเพราะเจ้าทำงานได้ไม่ดี ข้าบอกให้เจ้าอยู่ดูแลนางให้ดี พยายามทำเต็มที่ให้นางมีความสุข แต่ผลกลับออกมาเป็นเช่นนี้ อีกทั้งยังทำให้นางต้องบาดเจ็บอีก ข้าควรจะทำเช่นไรกับเจ้า?”

จ้าวซินซินคุกเข่าลงไปที่พื้นในทันที ก่อนที่จะปรากฏสีหน้าน่าเอ็นดูสงสารออกมา

“ซินเอ๋อร์กระทำผิดไปแล้ว ข้าปกป้องท่านพี่อวี่โหร่วได้ไม่ดี เพียงแต่ท่านก็น่าจะรู้ว่าเฉินซูเสียนหยาบคายและไร้เหตุผลเพียงใด เดิมทีคำพูดของข้าก็ไร้น้ำหนัก ไม่อาจจะสอดแทรกอะไรได้ อีกทั้งนางยังนำคนมามากมาย พวกเรามีกันเพียง 3 คนเท่านั้น พวกเราไม่อาจจะต่อกรกับพวกนางได้เลย”

เป่ยจื่อห้าวไม่อยากจะฟังการอธิบายเช่นนี้ของเธอ สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงผลลัพธ์ ตอนนี้เรื่องราวเป็นเช่นนี้เพราะเธอกระทำได้ไม่ดี จะพูดอะไรมากความไปก็ไร้ประโยชน์

“หึ......จางอวี่โหร่วถูกทำร้ายได้รับบาดเจ็บ อีกทั้งยังสลบไม่ฟื้น แต่เจ้ากลับยืนอยู่ที่นี่โดยไม่เป็นอะไรเลย เจ้าคิดว่าข้าโง่เขลาหรือ? หากเจ้าตั้งใจดูแลนางจริง เจ้าจะสงบใจปลอดภัยเช่นนี้หรือ?”

มีบางครั้งเขาก็ไม่ได้มองแผนการหลอกทำของจ้าวซินซินไม่ออก เพียงแต่เธอยังมีประโยชน์อยู่ เขาจึงไม่อยากจะพูดชี้มันออกมา

แต่ว่าตอนนี้เธอเข้ามาทำให้แผนการของเข้าวุ่นวาย เป่ยจื่อห้าวจึงไม่อาจจะสงบใจลงได้

“ไม่ใช่เช่นนั้น ในตอนนี้สถานการณ์เต็มไปด้วยความวุ่นวาย ข้าอยากจะพุ่งตัวเข้าไปปกป้องนาง แต่ก็ถูกคนของเฉินซูเสียนขวางเอาไว้ เดิมทีก็ไม่อาจจะต่อกรอะไรได้ เขาจะทนมองดูท่านพี่อวี่โหร่วถูกรังแกโดยไม่ทำอะไรได้อย่างไร?” แน่นอนว่าจ้าวซินซินจะต้องคิดหาทางทำให้ตัวเองหลุดพ้นจนได้