พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 61

ตอนที่61 กระตุ้นความอาฆาต

เมื่อเห็นพวกเขาทั้งสองคนปรากฏตัวขึ้น สาวใช้เหล่านั้นก็พากันตกใจกระจายตัวไปอีกฝั่ง ไม่กล้าจับตัวจางอวี่โหร่วเอาไว้อีกต่อไป

เดิมทีจางอวี่โหร่วก็ไม่มีเรี่ยวแรงจะพยุงตัวอีกต่อไปแล้ว เธอจึงทรุดตัวล้มลงในทันที

“โหร่วเอ๋อร์!” ในตอนนั้นหันยี่ฉีรีบพุ่งตัวเข้าไปรับร่างของเธอเอาไว้ หลังจากนั้นก็โอบกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขน

เมื่อเห็นรอยนิ้วมือที่บวมแดงบนใบหน้าของเธอ รวมทั้งยังมีรอยเลือดที่มุมปาก ก็ทำให้รู้ได้ชัดว่าเธอถูกทำร้ายจนบาดเจ็บไปไม่น้อย ภายในสายตาของเขาประกายความมุ่งร้ายออกมาในทันที

กล้าแตะต้องคนของเขา สมควรตายจริงๆ!

เป่ยจื่อหัวเองก็เดินเข้ามา หลังจากนั้นก็เอ่ยถามด้วยความกังวลใจ : “น้องโหร่วเอ๋อร์ เป็นอย่างไรบ้าง?”

จางอวี่โหร่วถูกตบตีจนใบหน้าบวมแดง เธอรู้สึกเจ็บปวดแสบร้อน ภายในหัวก็เต็มไปด้วยเสียงหึ่งรบกวน ดูเหมือนว่าอาการของเธอในตอนนี้จะไม่สู้ดีนัก

เมื่อสักครู่เธอยังพอมีแรงดึงดันกับเฉินซูเสียน แต่ในตอนนี้เมื่อเส้นประสาทที่ยึดตึงเกิดผ่อนคลายขึ้นมา เธอก็รู้สึกว่าทั่วทั้งร่างนั้นไร้เรี่ยวแรง จากนั้นภาพตรงหน้าก็มึนมัวไป

เสี่ยวเฟิงพูดออกมาพร้อมน้ำตาอยู่ข้างๆ : “คุณหนู คุณหนูเป็นอะไรหรือไม่? อย่าทำให้เสี่ยวเฟิงตกใจสิ!”

“ข้า......ข้าไม่เป็นอันใด” จางอวี่โหร่วพยายามที่จะเผยรอยยิ้มออกมา หลังจากนั้นเธอก็เป็นลมไปในที่สุด

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เหล่าสาวใช้ต่างก็ตกใจจนใบหน้าซีดเผือด หรือแม้แต่เฉินซูเสียนก็ยังปรากฏสีหน้าตื่นตกใจออกมา

เธอเพียงแค่สั่งสอนเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น ทำไมถึงเป็นลมสลบไปได้?

เจ้าคนชั่วสมควรตายนี่จะต้องเสแสร้งแกล้งทำเป็นลมเพื่อเรียกร้องความเห็นใจเป็นแน่

เป่ยจื่อหัวมองไปยังเฉินซูเสียนด้วยความโมโหอย่างเห็นได้ชัด : “คุณหนูเฉิน ข้าเคยได้ยินมาว่าท่านหัวรั้นดึงดันยิ่ง แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะโหดร้ายถึงเพียงนี้ ท่านทำร้ายโหร่วเอ๋อร์จนเป็นเช่นนี้เชียว ข้าอยากจะรอดูนัก ครั้งนี้ท่านจะเจรจากับตระกูลจางเช่นใด”

เมื่อถูกชายที่ใจรักใช้สายตาเกลียดชังมองมา อีกทั้งยังพูดวิจารณ์ตนไปในทางไม่ดี เฉินซูเสียนก็ยิ่งถูกสึกราวกับได้รับการโจมตีอย่างรุนแรง

เธอขยับเข้าไปด้านหน้าและจับแขนเสื้อของเป่ยจื่อห้าวเอาไว้ในทันที หลังจากนั้นก็ส่ายหน้าสุดชีวิต

“ไม่ใช่เช่นนั้น องค์ชายรองโปรดเชื่อข้า เป็นเพราะเจ้าคนชั่วจางอวี่โหร่วนี่......นางเป็นคนยั่วยุข้าก่อน และยังเป็นฝ่ายลงมือทำร้ายข้าก่อนด้วย ข้าเพียงแค่......ข้าเพียงแค่จะสั่งสอนนางเล็กน้อยเท่านั้น”

ทำร้ายคนอื่นจนเป็นขนาดนี้แล้ว ยังจะสามารถพูดออกมาว่าเป็นการสั่งสอนเพียงเล็กน้อยได้อีก ดังนั้นสายตาของเป่ยจื่อหัวจึงยิ่งดูเกลียดชังขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

เสี่ยวเฟิงรีบพูดขึ้นมาอย่างรีบร้อนด้วยความโมโห : “เจ้าพูดอะไรไร้สาระ คุณหนูของข้าทานอาหารอยู่ที่นี่ดีๆ ท่านต่างหากที่พุ่งเข้ามาอย่างอารมณ์ร้อน อีกทั้งยังอยากจะยึดสถานที่ของพวกเรา และยังพูดจาไม่ดีใส่คุณหนูอีก ผู้หญิงอย่างท่านโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว”

“นังสาวชั้นต่ำสมควรตาย นี่มันใช้เวลาพูดจาของเจ้าหรือ?” เฉินซูเสียนเองก็โมโหจนแทบบ้าแล้ว เธออยากจะพุ่งตัวเข้าไปตบเสี่ยวเฟิง แต่ยังไม่ทันได้แตะต้องเธอแม้แต่ชายผ้า ร่างกายของเธอก็กระเด็นออกไปและกระแทกลงสู่พื้นในทันที

พลังภายในที่แกร่งกล้ามาก!

แม้แต่เป่ยจื่อหัวก็ยังปรากฏสีหน้าไม่อยากจะเชื่อออกมา เขามองไปยังหันยี่ฉีที่กำลังอุ้มจางอวี่โหร่วขึ้นมาอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็กอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขนราวกับสมบัติล้ำค่า

แต่ว่าในตอนนี้ทั่วทั้งร่างของเขากำลังแผ่รังสีที่ทำให้คนสะพรึงกลัวออกมา แม้จะมองอารมณ์บนใบหน้าของเขาไม่ออก แต่สายตาที่เย็นยะเยือกจากนัยน์ตาที่อยู่เบื้องหลังหน้ากากเขี้ยวหมาป่าอันดุร้ายก็สามารถทำให้คนสั่นไหวไปทั้งตัวได้