พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 67

ตอนที่67 อยู่ฝั่งไหนกันแน่

“ฝ่าบาท!” เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้แล้ว ทุกคนก็อดที่เป็นกังวลถึงร่างกายของฮ่องเต้ขึ้นมาไม่ได้

เฉินกั๋วกงยิ่งตื่นตกใจเข้าไปใหญ่ ลูกสาวของเขาทำร้ายจางอวี่โหร่วยังถือว่าเป็นเรื่องเล็ก แต่ถ้าหากทำให้ฮ่องเต้โมโหขึ้นมาแล้ว ต่อให้ยึดทรัพย์สินและสั่งประหารทั้งตระกูลก็อาจจะยังไม่เพียงพอ

ลูกสาวที่ไม่เชื่อฟังนี่ เดิมทีก็ไม่ชอบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียด และยังวุ่นวายมาถึงต่อหน้าฮ่องเต้ แล้วตอนนี้ก็ยังจะพูดจาหยาบคายต่อหน้าฮ่องเต้อีก เขาได้แต่เกลียดตัวเองที่ไม่ดูแลสั่งสอนเฉินซูเสียนให้ดี ถึงได้ทำให้เธอกระทำผิดใหญ่หลวงแบบนี้

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นดังนี้ เฉินซูเสียนเองก็ตกใจจนไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก

เพียงแต่เมื่อเห็นว่าตอนแรกเธอยังใบหน้าซีดเซียวโรยแรง แต่อยู่ๆ กลับมีกำลังมากขนาดนั้นขึ้นมา ใครๆ ต่างก็ดูออกว่าความจริงแล้วอาการบาดเจ็บของเธอมีความแสร้งทำปนอยู่เท่าไหร่

ในตอนนั้นหันยี่ฉีเพียงใช้กำลังภายในผลักเธอออก อย่างมากเธอก็แค่กระแทกลงไปเท่านั้น เดิมทีก็ไม่ได้หนักหนาสาหัสขนาดนี้

“ท่านพ่อ!” ในตอนนั้นเอง น้ำเสียงรีบร้อนก็ดังขึ้นจากด้านนอกตำหนัก หลังจากนั้นร่างสวมชุดสีฟ้าก็วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาวิ่งเข้าไปที่ด้านข้างบันลังก์ของฮ่องเต้ และช่วยพยุงลูบอกของฮ่องเต้เพื่อช่วยในการหายใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล

ที่แท้ก็คือ......เป่ยจื่อห้าว

เขาก็มาแล้ว!

เขามาช่วยร้องความเป็นธรรมแก่โหร่วเอ๋อร์หรือเปล่า? ภายในใจของจางไท่ชือและจางหาวอดที่จะรู้สึกว่าเขามาช้าไปเล็กน้อยขึ้นมาไม่ได้

ยังไม่ต้องพูดถึงหันยี่ฉี แม้แต่องค์ชายรองก็ยังมาช่วยยืนยันให้โหร่วเอ๋อร์ตั้งนานแล้ว จนตนนี้เรื่องเกือบจะจบลงแล้ว เขาเพิ่งมาก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร

ทุกคนต่างก็คุกเข่าลงที่พื้น โดยเฉพาะจางไท่ชือ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโทษตัวเอง : “ข้าผิดไปแล้ว ข้าไม่ทราบว่าสุขภาพของฝ่าบาทไม่ดีนัก อีกทั้งยังทำให้ฝ่าบาทของลำบากใจเพราะเรื่องนี้ ทั้งฝ่าบาทควรจะรักษาสุขภาพให้ดี”

นี่เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นเสมอของฮ่องเต้ ถ้าหากว่าอารมณ์กดดันเครียดขึ้นมา มันก็จะปรากฏออกมาได้ง่าย

ไม่นานนัก ในที่สุดเขาก็สงบลงได้ หลังจากนั้นก็โบกปัดมือไปมา : “ไม่เป็นอันใด!”

ในตอนนั้น เป่ยจื่อห้าวแสดงท่าทีโมโหสุดฤทธิ์ออกมา เขามองลงไปยังบุคคลเบื้องล่าง และกล่าวขึ้นอย่างไม่เกรงใจ

“จางไท่ชือ ท่านเป็นถึงขุนนางเคียงจักรพรรดิ ทำไมจึงไม่เป็นตัวอย่างที่ดี ท่านพ่อทำงานดูแลแคว้นทุกวันก็ลำบากมากพอแล้ว พวกท่านยังหาเรื่องราวเหล่านี้มาทำให้ท่านลำบากอีก ท่านกับเฉินกั๋วกงต่างก็เป็นขุนนางคนสำคัญ ขุนนางไม่สามัคคีกันทำให้ตำหนักจางเองก็ไม่ปรองดอง และยังนำมาสู่ความไม่มั่นคงของบ้านเมือง ท่านรู้ความผิดของตนหรือไม่?”

“ข้าทราบแล้ว!” เมื่อเห็นว่าร่างกายของฮ่องเต้อ่อนแอถึงเพียงนี้ เดิมทีจางไท่ชือก็รู้สึกผิดมากอยู่แล้ว แต่ว่าเมื่อคำพูดนี้ออกมาจากปากของเป่ยจื่อห้าว มันก็ทำให้ยิ่งรู้สึกเหนื่อยใจ ที่เขามาในวันนี้ เขามาเพื่อร้องความเป็นธรรมแก่โหร่วเอ๋อร์หรือไม่กันแน่

ในตอนนั้นเอง เป่ยจื่อห้าวก็ว่ากล่าวออกมาด้วยความโมโหอีกครั้ง : “เฉินกั๋วกง ท่านสั่งสอนลูกสาวไม่ดี จนลูกสาวกระทำตัวร้ายกาจ อีกทั้งหลังจากเกิดเรื่องแล้วก็ยังรีบมากล่าวหาใส่ร้ายตระกูลจางก่อน ห้องส่วนตัวที่หอเทียนเซียงในวันนั้น ข้าเป็นคนจองให้แก่โหร่วเอ๋อร์ คุณหนูเฉินบุกเข้าไปและยังทำร้ายคนอื่น ไม่เพียงแค่เป็นการมองข้ามตระกูลจาง แต่ยังไม่ได้เห็นข้าอยู่ในสายตาด้วยใช่หรือไม่?”

ในยามปกติ เฉินกั๋วกงไม่เคยสนใจเป่ยจื่อห้าวอยู่แล้ว ท่าทีของเฉินซูเสียนก็เป็นผลมาจากท่าทีของเขา แต่แน่นอนว่าในตอนนี้เขาไม่มีทางจะยอมรบ

“ข้ามิอาจ ข้าไม่ได้มีเจตนาจะกระทำผิดต่อองค์ชายสาม เรื่องทั้งหมดนี้มีที่มาที่ไป มันเป็นเพราะข้าสั่งสอนลูกสาวได้ไม่เข้มงวดพอ ขอให้คิดเสียว่าลูกข้ายังเด็กไม่รู้อะไรและปล่อยนางไปสักครั้ง หากจะลงโทษก็ลงโทษข้าเถอะ” ในที่สุดเฉินกงกั๋วก็คุกเข่าลงเอ่ยขอร้อง