พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 83

ตอนที่83กระทำตนเป็นมารร้ายไม่ควรมีชีวิต

เสียงนกร่ำร้องสายลมเบาบางสั่นไหวต้นหลิวตอนนี้ได้มาถึงช่วงเดือนห้าแล้ว

หนานชู่ตั้งอยู่ที่ทางใต้ของเส้นศูนย์สูตรในตอนนี้เป็นเวลาที่ดีต่อการท่องเที่ยว

โดยเฉพาะในวันที่ฟ้าสดใสเช่นนี้ก็ยากที่จะไม่เกิดรู้สึกอยากออกท่องเที่ยวเขียนกวี

ตอนนี้หลินจื่อกลายเป็นแขกคนประจำของตำหนักไท่ชือไปแล้วอีกทั้งนางยังเป็นคนใจกว้างสบายๆทำให้ได้รับความรักจากทุกคนในตำหนัก

เมื่อคิดไปถึงทุกครั้งที่จ้าวซินซินมาเยือนในอดีตใบหน้าท่าทางยกยอผู้สูงเหยียบย่ำผู้น้อยนั้นช่างต่างกันราวกับฟ้าและเหวดูเหมือนว่าระดับการเลือกคบเพื่อนของคุณหนูจะสูงขึ้นมาอีกระดับเลยทีเดียว

ในตอนนี้จางอวี่โหร่วกับหลินจื่อกำลังคุยกันถึงเรื่องการออกไปท่องเที่ยวและในขณะนั้นเองเสี่ยวเฟิงก็เข้ามาบอกว่าจ้าวซินซินเข้ามาทำให้พวกจางอวี่โหร่วรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมากและต้องนับถือในความกล้าของนางมากทีเดียว

เรื่องที่นางกับเป่ยจื่อห้าวแตกหักกันแล้วนางก็น่าจะรู้แล้วแต่ตอนนี้ก็ยังกล้าเข้ามาเยือนไม่กลัวว่านางจะทำอะไรบ้างหรือ

ความคิดอันเรียบง่ายของจ้าวซินซินนั้นเป็นสิ่งที่ใครๆต่างก็ต้องนับถืออย่างช่วยไม่ได้นางไม่ได้สนใจความเย็นชาบนใบหน้าของจางอวี่โหร่วและสายตาดูถูกของหลินจื่อเลยแม้แต่น้อยนางเดินเข้ามาที่ข้างกายของพวกนางอย่างเป็นกันเองราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

“ท่านพี่ตอนนี้เห็นว่าร่างกายของท่านดีขึ้นแล้วข้าก็สบายใจในวันนั้นที่ข้ามาดูแลท่านและได้เห็นสภาพของท่านในใจของข้าก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากทำไมเฉินซูเสียนนั่นถึงโหดร้ายได้ถึงเพียงนี้นางลงมือทำร้ายท่านพี่หนักหนาเช่นนี้มันช่างเกินไปเสียจริง”

เมื่อพูดถึงตอนที่นางถูกทำร้ายจนสลบไปและจ้าวซินซินเข้ามาดูแลในใจของจางอวี่โหร่วก็รู้สึกระแวงขึ้นมาตอนนี้นางเป็นฝ่ายพูดเรื่องนี้ขึ้นเป็นเพราะต้องการจะใช้มันทำให้เกิดความรู้สึกใกล้ชิดหรือ?

หลินจื่อที่อยู่ข้างๆพูดออกมาด้วยความเย็นชา:“ถ้าหากเจ้าเป็นห่วงอวี่โหร่วจริงเจ้าก็ควรจะไปแนะนำองค์ชายสามของพวกเจ้าให้รีบนำตัวคนที่เอาเปรียบนางเข้าคุกและรับบทลงโทษที่ควรจะได้รับเสียไม่ใช่เอาแต่พูดปากเปล่า”

สีหน้าของจ้าวซินซินชะงักไปชั่วครู่หลังจากนั้นก็ถลึงตาใส่นาง

“เรื่องของข้ากับท่านพี่จำเป็นต้องให้เจ้าเข้ามาตั้งข้อสงสัยหรือ?พวกเรารู้จักกันมานานหลายปีความสัมพันธ์ฉันพี่น้องลึกซึ้งแน่นอนว่าข้าจะต้องคิดทำเพื่อท่านพี่อยู่ตลอดเจ้านั่นแหละเอาแต่พูดว่าจะเป็นพี่น้องที่ดีกับท่านพี่แต่เจ้าไม่เพียงวางแผนแย่งชิงสามีของนางแต่ตอนนี้ยังเหยียบความรุ่งโรจน์ของท่านพี่ขึ้นไปยุ่งเกี่ยวกับองค์ชายรองอีกตอนนี้เจ้าก็ได้ทั้งชื่อเสียงและทรัพย์สินเงินทองแล้วนี่แต่ท่านพี่ก็ยังตกลำบากอยู่ท่ามกลางคำวิจารณ์เหตุใดจึงไม่เห็นเจ้าทำอะไรเพื่อนางบ้าง?”

“เจ้า......”คนที่อารมณ์ดีอย่างหลินจื่อก็ยังถูกจ้าวซินซินทำเอาโมโหจนสีหน้าเปลี่ยนนับว่านางมีความสามารถมากทีเดียว

เมื่อเห็นว่าหลินจื่อจะเข้าไปโต้แย้งกับจ้าวซินซินจางอวี่โหร่วก็จับมือของนางเอาไว้เพื่อไม่ให้นางทำอะไรโดยไม่คิดให้ดี

หลินจื่อทำอะไรเพื่อนางบ้างในใจของนางนั้นรู้ดีและไม่จำเป็นที่จ้าวซินซินจะต้องรู้

หรือแม้ว่าหลินจื่อจะไม่ได้ทำอะไรเดิมทีเรื่องนี้นางก็ติดหนี้หลินจื่ออยู่ก่อนแล้วดังนั้นการเสี้ยมเพื่อเจาะกลางระหว่างความสัมพันธ์ของพวกนางนั้นไม่ได้เกิดผลอะไรแม้แต่น้อย

“ข้าเพิ่งจะฟื้นจากอาการป่วยครั้งใหญ่พวกเจ้าทั้งสองทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กๆเช่นนี้มันดีแล้วหรือ?หากอยากให้ข้าป่วยต่อไปพวกเจ้าก็ทะเลาะกันต่อเถอะ”จางอวี่โหร่วพูดออกมาด้วยเสียงเรียบๆ

จ้าวซินซินหยุดโต้แย้งกับหลินจื่อในทันทีและแสดงท่าทีเป็นกังวลออกมา

“ท่านพี่ข้าจะต้องอยากให้ท่านสบายดีอยู่แล้วเห็นท่านบาดเจ็บแล้วข้าปวดใจยิ่งนักเมื่อได้ยินมาว่าท่านทะเลาะกับองค์ชายสามข้าก็ยิ่งทานไม่ได้นอนไม่หลับและรีบมาหาตั้งแต่เช้าตรู่ท่านพี่ท่านอย่าทำให้ซินเอ๋อร์ตกใจนักเลยในตอนแรกพวกเราไม่ได้ตกลงกันไว้ว่าไม่ว่าจะไปที่ไหนพวกเราก็จะไปด้วยกันหรอกหรือ?ถ้าหากท่านไม่แต่งงานกับองค์ชายสามแล้วข้าจะทำเช่นไร?”

พูดออกมาเนิ่นนานในที่สุดหางจิ้งจอกของนางก็โผล่ออกมาจนได้