พลมังกรเวทย์ประการ นิยาย บท 11

และในเวลาเดียวกัน ยอดฝีมือกว่า 3,000 คนจากวิหารเทพมังกร ที่มาจากทั่วโลก ต่างรีบเร่งไปยังประเทศหลงด้วยเครื่องบินพิเศษแล้ว!

จุดหมายต่อไปของพวกเขาคือซูหางแน่นอน!

ทั้งสนามบินของประเทศหลง ยังยุ่งอยู่ตลอด! เพียงวันเดียว เครื่องบินพิเศษหลายพันลำก็ปรากฏตัวขึ้นในการบริหารการบินของพวกเขา! นอกจากนี้ จุดหมายปลายทางของพวกเขาคือซูหางทั้งหมด!

เหตุการณ์ที่ไม่ปกติแบบนี้ได้ปลุกความสนใจของการบริหารการบินแห่งประเทศหลงทันที และในขณะเดียวกันก็รายงานไปยังห้องบัญชาการรบทางอากาศในเขตสงครามต่างๆ!

แต่ว่า คำตอบที่พวกเขาได้รับคือไม่อนุญาตให้สกัดกั้น! อนุญาตให้ไปอย่างเดียว! และต้องให้สัมประสิทธิ์การบินพลเรือนอื่น ๆ หลีกไป!

สิ่งนี้ทำให้การบริหารการบินทั้งประเทศหลงวุ่นวาย!

พวกเขาไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน! แต่สามารถวิเคราะห์ได้ว่าต้องมีเรื่องใหญ่ที่ซูหางแน่นอน!

ในเวลาเดียวกัน ข่าวที่ว่ายอดฝีมือ 3,000 คนจากวิหารเทพมังกรไปที่ประเทศหลง ก็ทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ในต่างแดนแล้ว! ดังนั้น ทุกคนต่างจ้องมองไปที่ประเทศหลง และกำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อสอบถามข่าวในประเทศหลง และข่าวทั้งหมดเกี่ยวกับยอดฝีมือสามพันคนในวิหารเทพมังกร!

ในที่สุด ข่าวที่พวกเขาได้รับก็คือคำว่า "ซูหาง" สองคำ!

เมื่อมองย้อนกลับไปที่วิลล่าหลั่งเยว่ หลังจากเซียวจ้านจากไปและกลับไปที่ห้องโถง หลงอีก็รีบเดินเข้ามาจากด้านนอก และกล่าวด้วยความเคารพ:"จอมพล! ยอดฝีมือ3,000 คนในวิหารเทพมังกรมาถึงประเทศหลงแล้ว ตามเวลาปัจจุบัน วันนี้คนกลุ่มแรกจะเข้าสู่ซูผหางก่อน และที่เหลือจะมาถึงในวันพรุ่งนี้! "

"อืม"เซียวจ้านพยักหน้า มองระยะไกลอย่างเฉยเมย อารมณ์ที่ถูกกดขี่ในใจของเขา ไม่สามารถปล่อยออกมาได้เป็นเวลานาน

"นอกจากนี้ สี่ผู้พิทักษ์มังกรก็มาถึงเช่นกัน และกำลังรอคำแนะนำของจอมพล"หลงอีพูดด้วยความเกรงกลัวต่อสี่ผู้พิทักษ์มังกร!

นอกจากเซียวจ้านแล้ว สี่ผู้พิทักษ์มังกรก็เป็นคนที่เขาชื่นชมและเคารพมากที่สุด! นั่นคือสี่ยอดฝีมือของวิหารเทพมังกร! ไม่รู้ว่าสร้างชื่อที่โด่งดังในต่างประเทศมาเท่าไหร่แล้ว!

คราวนี้ สี่ผู้พิทักษ์มังกรยังมาเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตระกูลจินเล็กๆ ของซูหาง และแม้แต่ทั้งซูหาง ถึงขั้นกวาดมองทั้งเขตทหารใหญ่ตงหยวน ยกเว้นจอมพลไม่กี่คนที่นั่งอยู่อีกฝั่ง ยังไม่เจอคู่ต่อสู้ที่สามารถสู้กับพวกเขาได้เลย!

"ได้ ให้พวกเขาไปประจำการนอกเมืองซูหางทั้งหมด อย่ารบกวนประชาชน และอย่าเปิดเผยตำแหน่งของตนเอง! สั่งให้สี่ผู้พิทักษ์มังกรหยุดทุกคน ที่อยากจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลจินแห่งซูหาง! ไม่ว่าใครก็ตาม ถ้ากล้ามาช่วยตระกูลจิน ฆ่าหมดโดยไม่มีข้อแม้!"

เซียวจ้านพูดอย่างเย็นชา ออร่าอาฆาตในตาของเขาพุ่งตรงไปไกลในเวลานี้ ปลุกเร้าสถานการณ์!

ตระกูลจินแห่งซูหาง หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง!

ในเวลาเดียวกัน จินเจิ้งซานรีบกลับวิลล่าตระกูลจิน!

ในโถงต้อนรับตระกูลจินที่กว้างใหญ่และสวยงาม! มีเสาทองคำสี่เสาล้อมรอบ ทาด้วยสีทองทั้งหมด และตกแต่งด้วยมังกรทองสี่ตัว! ออร่ายิ่งใหญ่และเว่อร์มาก!

และในชั้นบนสุดของห้องโถงรับรองของตระกูลจิน มีบัลลังก์ทองของเจ้าบ้าน เช่นเดียวกับเก้าอี้มังกรในวัง มันโอ่อ่ามาก!

"ตุบ!"

จินเจิ้งหลง เจ้าบ้านแห่งตระกูลจิน บุญบารมีของขุนพลและความเย่อหยิ่ง ดวงตาเป็นประกายด้วยความเย็นชา ตบฝ่ามือลงบนที่ตั้งแขนหัวมังกรทองและคำราม:"ช่างเป็นเด็กที่จองหอง! กล้าตัดแขนขาของลูกชายฉัน แล้วยังพาเขาไปอีก! เจิ้งซาน อีกฝ่ายว่ายังไง? !"

จินเจิ้งหลงโกรธมากในขณะนี้ และมีผู้นำสิบกว่าคนของตระกูลจินนั่งอยู่ในห้องโถง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา!

จินเจิ้งซานรีบพูดว่า:"พี่ใหญ่ อีกฝ่ายให้เวลาเราแค่เจ็ดวันเท่านั้น! เขาบอกว่าภายในเจ็ดวัน ให้ตระกูลจินของฉันติดต่อทุกคนที่สามารถติดต่อได้ และใช้ทุกวิถีทางที่สามารถใช้ได้! หลังจากเจ็ดวัน จะตัดสินกัน!"

"ดีๆๆ! ช่วงเป็นเด็กหนุ่มที่จองหอง! ฉันจินเจิ้งหลงอยู่ในซูหางมานานกว่า 30 ปีแล้ว ยังไม่เคยเจอคนหยิ่งยโสขนาดนี้มาก่อน! กล้ามีเรื่องกับตระกูลจินของฉัน จะต้องตายอย่างแน่นอน!"จินเจิ้งหลงพูดจบ และความอาฆาตบนสีหน้ารุนแรงขึ้น สายตาดุร้าย และตอนนี้เหมือนน้ำแข็งพันปี หนาวถึงกระดูกและน่ากลัว!

"พี่ใหญ่ เราจะทำอย่างไรต่อไป? อะไท่ยังอยู่ในมือของหมอนั้น ให้ผมส่งคนไปช่วยเขาไหม?" จินเจิ้งซานถาม

"น้องสี่! นายรวบรวมสมบัติทั้งหมดของตระกูลจินทันที! รวบรวมเงินทุนทั้งหมด เราต้องเจอศึกหนัก! นอกจากนี้แจ้งพันธมิตรทั้งหมดของตระกูลจินว่า หากใครสามารถฝ่าฟันความทุกข์ยากกับตระกูลจินไปด้วยกัน เราจะตอบแทนให้อย่างดีแน่นอน!"จินเจิ้งหลงพูด ชายวัยกลางคนสวมแว่นตาลุกขึ้นและพูดว่า:"ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!"

"น้องสาม! นายเป็นหนึ่งในสี่ผู้นำใต้ดินของซูหาง ใช้กำลังทั้งหมดของนาย เพื่อรวบรวมลูกน้องทั้งหมดของตระกูลจิน! ยิ่งเยอะยิ่งดี! นอกจากนี้ แจ้งผู้นำอีกสามคน และบอกว่าฉันจินเจิ้งหลงขอยืมคนและกองกำลังจากพวกเขา!"จินเจิ้งหลงพูดอีก หางตาของเขาฉายแสงอันเยือกเย็นอย่างดุเดือด

จินเจิ้งซานลุกขึ้นทันที และพูดว่า:"ครับ พี่ใหญ่ ผมสามารถใช้คนที่นี่ได้มากกว่า 1,000 คน และผมสามารถยืม 1,000 คน จากผู้นำอีกสามคนที่เหลือได้ครับ!"

จินเจิ้งหลงพยักหน้า ทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างได้ เรียกจินเจิ้งซานที่กำลังจะจากไป และพูดว่า:"จริงสิ! ยอดฝีมือศิลปะการต่อสู้ทั้งหมด ที่ตระกูลจินของฉันให้ประจำการข้างนอก เรียกกลับมาหมด! ภายในหนึ่งวัน พวกเขาทั้งหมดจะต้องปรากฏในซูหาง! ให้พวกเขารอคำสั่งเงียบๆ!"

จินเจิ้งซานพยักหน้าหันหลังและเดินออกไป!

"คุณอาสามคน โปรดแจ้งคนในระบบซูหาง บอกว่าตระกูลจินของผมมีงานใหญ่ที่ต้องทำ! โดยเฉพาะคนจากกรมลาดตระเวน อย่าให้พวกเขาปรากฏในตระกูลจินภายในสิบกิโลเมตร! นอกจากนี้ ถ้าได้ยินเสียงอะไร พวกเขาห้ามออกมา โดยเฉพาะซ่งห้าวเลี่ยง พยายามหยุดเขาไว้!"จินเจิ้งหลงสั่งอีกครั้ง แอบกำหมัดแน่น!

ซ่งห้าวเลี่ยงผู้นี้จับจ้องตระกูลจินของเขามาไม่ใช่แค่วันสองวันแล้ว ปัญหาที่ไม่จำเป็น เขาต้องกันไว้ให้มากที่สุด!

"ได้! เราจะไปใช้เส้นสายตอนนี้เลย!"อาทั้งสามของจินเจิ้งหลงออกจากห้องโถงทันที!

สุดท้าย จินเจิ้งหลงก็พูดกับชายวัยกลางคนที่เหลืออยู่ในห้องโถงว่า:"น้องสอง นายเป็นถึงเจ้าหน้าที่ในตำบลเจียงหนานเขตทหารใหญ่ ช่วยฉันตรวจสอบคนนี้ที น้องสามเดาว่าอีกฝ่ายอาจจะมาจากหน่วยประเทศหลง เราจำเป็นต้องได้รับข้อมูลที่แน่นอนของเขาก่อน เราถึงจะลงมือได้"

จินเจิ้งหู่ร่างกายกำยำ และทั้งตัวเต็มไปด้วยความหนาวเย็นของทหาร ตอนนี้เขาพยักหน้า และพูดว่า:"ไม่ต้องห่วงครับพี่ใหญ่! ผมจะติดต่อให้คนตรวจสอบทันที! เด็กบ้าที่ออกจากกรมสงคราม ผมไม่คิดว่าเขามีฝีมือ! บางทีเขาอาจเก่งมาก ถ้ามีสถานะพิเศษจริงๆ เป็นไปไม่ได้ที่ผมกลับมาในครั้งนี้ จะไม่ได้รับคำแนะนำจากเบื้องบน"

จินเจิ้งหลงพยักหน้า คิ้วสวยขมวดและพูดว่า:"นายก็เห็นกล้องวงจรปิดแล้ว คนข้างๆเด็กคนนั้นมีฝีมือมาก! พวกเขาไม่น่าจเป็นคนธรรมดา! ฉันกังวลว่าอีกฝ่ายจะมาจากเขตทหารใหญ่อื่น! ดังนั้น เราห้ามประมาท!"

"ครับ! ผมจะให้คนไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้!"จินเจิ้งหู่ตอบ:"นอกจากนี้ ผมยังมีมิตรภาพกับหานลี่หมินที่อยู่ที่นี่ ผมสามารถขอคนจากสงครามพิเศษกับเขาได้"

"ดี!"จินเจิ้งหลงยืนอยู่ในห้องโถง ด้วยดวงตาที่เย็นชาซึ่งทะลุไปข้างหน้า และความอาฆาตบนตัว ยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุดก็กลายเป็นเจตนาฆ่าที่รุนแรง และตะโกนว่า:"กล้าทำตระกูลจินของฉัน! ฉันจะให้แกกลับไปไม่ได้! ! !"