พลมังกรเวทย์ประการ นิยาย บท 44

เซียวจ้านหัวเราะอย่างหลงรักมาก แสงแดดส่องใบหน้าของเขาพอดี หล่อเหลาขนาดนั้น อ่อนโยนขนาดนั้น

“จริงสิ” เซียวจ้านลูบศีรษะของเจียงอวี่โหรวเบาๆ

ทันใดนั้นเจียงอวี่โหรวหน้าแดง หลบอยู่ในอ้อมอกของเซียวจ้านอย่างเขินอาย พึมพำอยู่ไม่รู้ว่าพูดอะไร

จากนั้น เธอถึงนั่งตัวตรงขึ้น สูดหายใจทีหนึ่ง กุมหมัดเอาไว้ พูดให้กำลังใจตัวเอง “ได้! ฉันเจียงอวี่โหรว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ต้องพยายามสู้! ต้องเข้มแข็ง!”

วันนั้น เจียงอวี่โหรวกลับถึงบ้านก็หาหนังสือข้อมูลที่เกี่ยวกับเจียงซื่อ กรุ๊ปเจ็ดแปดเล่มออกมาแล้ว ยังมีหนังสือการวางแผนโครงการส่วนหนึ่งด้วย

เห็นเจียงอวี่โหรวอ่านหนังสือแบบไม่มีหลักการอ่านมาครึ่งวันแล้วก็ไม่ได้ข้อมูลอะไร เซียวจ้านหัวเราะอย่างจำใจ เลือกหนังสือให้เธอใหม่อีกสองสามเล่มแล้วบอกว่า “อ่านสองสามเล่มนี้”

เจียงอวี่โหรวยักคิ้ว กะพริบตาอย่างสงสัยมองเซียวจ้านไป ถามว่า “ทำไมนายถึงรู้มากขนาดนี้? นายไม่ใช่เป็นทหารมาเหรอ ในค่ายทหารก็สอนเรื่องพวกนี้กับพวกนายเหรอ?”

เซียวจ้านยักไหล่ตอบว่า “เธอลืมแล้วรึไง ไม่ว่าอย่างไรเมื่อก่อนฉันก็เป็นคุณชายของตระกูลเซียว สัมผัสทางด้านนี้มามากกว่าเธอ ฉันก็เรียนบริหารบริษัท คุ้นเคยกับโครงการการร่วมมือสารพัด ตอนนั้น พ่อแม่ฉัน......”

พูดถึงตรงนี้ สีหน้าของเซียวจ้านเย็นลงมากะทันหัน อารมณ์ก็เย็นเฉียบลงไปถึงจุดเยือกแข็งแล้ว

เขามองหนังสือสองสามเล่มในมือ ท่าทางโดดเดี่ยวพอสมควร บอกว่า “อีกไม่กี่วัน ฉันอยากไปทำความสะอาดสุสานให้พ่อแม่ฉัน”

เจียงอวี่โหรวรีบลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ฉันจะไปเป็นเพื่อนนาย ไม่ว่ายังไง พวกเขาก็เป็นพ่อแม่สามีของฉัน ถึงแม้ พวกเรายังไม่ได้......ไม่ได้แต่งงาน......”

เซียวจ้านเหมือนคิดอะไรได้ ดึงเจียงอวี่โหรวไว้อย่างไม่สนใจ วิ่งเหยาะๆ ออกไปจากตระกูลเจียงตลอดทาง

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง เซียวจ้านกับเจียงอวี่โหรวเดินออกมาจากในสำนักงานเขต สิ่งที่ถือไว้ในมือพวกเขา ก็คือทะเบียนสมรสสีแดงสด

เซียวจ้านอุ้มเจียงอวี่โหรวขึ้นมาจากตรงนั้นทันที เงยหน้ามองเธอ ยิ้มบอกว่า “ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เธอก็คือภรรยาของฉันแล้ว ฉันก็คือสามีของเธอแล้ว!”

ในเบ้าตาของเจียงอวี่โหรวแดงๆ น้ำตาที่คลออยู่ไหลออก โอบคอของเซียวจ้านไว้ ตอบว่า“อืม”อย่างหนักแน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ในมือถือทะเบียนสมรสไว้ ถูกเซียวจ้านอุ้มไว้แล้วหมุนวนอยู่ที่เดิม

วินาทีนั้น วันนั้น คือความโรแมนติกที่เป็นของเจียงอวี่โหรวกับเซียวจ้าน

ถึงแม้มันจะหยาบมาก แต่ว่าพวกเขาสองคนรู้อยู่แก่ใจโดยไม่ต้องอธิบาย

รอตอนที่พวกเขากลับถึงบ้านน้อยตระกูลเจียง เจียงอวี่โหรวยังถือทะเบียนสมรสไว้แบบวางไม่ลง

“โอ๊ย พวกเธอไปที่ไหนมากัน? ฉันตามหาพวกเธอตั้งนานแล้ว!” ทันใดนั้นสวีเฟินเดินออกมาจากในบ้าน พูดแบบสีหน้าร้อนใจ

ด้านหลัง ยังมีเจียงเฉินที่สีหน้าคลุมเครือตามมา

“แม่? ทำไมพวกคุณมากัน.....” พอเจียงอวี่โหรวประหม่า รีบร้อนซ่อนทะเบียนสมรสในมือเอาไว้ด้านหลังทันที บนหน้าฝืนยิ้มออกมา

เดิมทีสวีเฟินอยากพูดอะไร แต่ว่าหล่อนสังเกตเห็นการกระทำอันนี้ของเจียงอวี่โหรวเข้าแล้ว ชี้ไปทางด้านหลังเธอถามว่า “เธอซ่อนของอะไรไว้? เอาออกมาให้ฉันดูหน่อย”

“ไม่......ไม่มี ไม่มีอะไรค่ะ”

เจียงอวี่โหรวยังอยากซ่อน แต่ว่าถูกสวีเฟินแย่งเอาไปโดยตรง ตอนนั้น สวีเฟินร้องเสียงดังจนคอแทบแตก “ทะเบียนสมรส! คาดไม่ถึงเธอจดทะเบียนสมรสกับเซียวจ้านแล้ว!!! พระเจ้า! เจียงอวี่โหรว สมองเธอมันพังแล้ว! เธอจดทะเบียนสมรสกับพวกจนตรอกคนนี้?”

เจียงอวี่โหรวประหม่ามาก ในใจก็หวาดกลัว พูดอธิบาย “แม่คะ หนู......หนูรักเซียวจ้าน โดยเฉพาะ เขาเป็นพ่อของเข่อเข่อ”

“รักบ้ารักบออะไร? พวกเธอเพิ่งรู้จักกันมานานแค่ไหนเอง! ถ้าไม่ใช่เขาเมาเหล้าแล้วมาขืนใจเธอ เธอก็ได้เป็นคุณนายตระกูลร่ำรวยตั้งแต่แรกแล้ว! เป็นเขาทำลายชีวิตของเธอ เธอรู้ไหม? คาดไม่ถึงเธอยังจดทะเบียนสมรสกับเขา! น่าโมโหจริงๆ เลย! รีบไปหย่าเดี๋ยวนี้!” สวีเฟินโวยวาย ยกมือขึ้นแล้วกระชากเจียงอวี่โหรวแล้วอยากออกไป

แต่ว่า เซียวจ้านยื่นมือมาจับแขนของสวีเฟินไว้ทันที พูดด้วยสีหน้าเย็นชา “คุณน้าครับ ช่วยระวังการกระทำและคำพูดด้วย!”