ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) นิยาย บท 36

วิลล่าตระกูลเจียง!

พวกคนสำคัญของตระกูลเจียง สีหน้าไม่สู้ดี เจียงเฉิงเย่เอาแต่ก่นด่าออกมา บอกว่าเจียงเยว่ถงจิตใจเหี้ยมโหดเยี่ยงหมาป่า อุตส่าห์ไว้หน้าแต่ก็ไม่เอา คุณย่าเจียงก็สีหน้าอึมครึมจนน่ากลัว

ใครก็ไม่คาดคิด เจียงเยว่ถงที่เชื่อฟังมาตลอดจะกล้าปฏิเสธคุณย่า!

ไม่นาน คุณย่าส่งเจียงลั่วฝานไปเจรจาต่อที่ว่านเซียง มูวี

เจียงลั่วฝานก็เป็นคนที่โดดเด่นในบรรดาคนอายุน้อยของตระกูลเจียง พรสวรรค์ด้านธุรกิจไม่เลวเลย

ผลปรากฏว่าไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เจียงลั่วฝานโทรมา เขายังไม่ทันเขาประตูบริษัท เมื่ออีกฝ่ายได้ยินว่าเป็นคนตระกูลเจียง ก็โดนรปภ.ตะเพิดออกมาทันที!

ครั้งนี้คุณย่าเจียงตื่นตระหนกไปหมดแล้ว!

“คุณย่า ผมรู้ความคิดของเจียงเยว่ถง เธอโทษเรื่องที่เราขายบริษัทฉีแยของเธอ หรือเราจะไปซื้อกลับมา......” เจียงเฉิงเย่ฉลาดมาก แป๊บเดียวก็เดาความคิดของเจียงเยว่ถงได้ แต่อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่านั้น

คุณย่าเจียงมองเจียงเฉิงเย่แวบหนึ่ง เธอไม่ได้พูดอะไร ถือเป็นการตกลงไปโดยปริยาย

“ผมจะขอร้องเธอ แค่เธอยอมไปเจรจาความร่วมมือที่ว่านเซียง มูวี ผมจะซื้อบริษัทฉีแยกลับมาให้เธอ” เจียงเฉิงเย่กัดฟันอย่างโกรธแค้น แต่กลับแสยะยิ้มในใจไม่หยุด ผู้หญิงความคิดตื้นเขิน แค่บริษัทเสื้อผ้าเล็กๆ แห่งหนึ่งเท่านั้น

“ได้ ลูกผู้ชายยืดได้หดได้ เฉิงเย่ ทำได้ดี!” แววตาคุณย่าเจียงเป็นประกาย ชื่นชมการกระทำของเจียงเฉิงเย่มาก

พวกคนสำคัญของตระกูลเจียงที่อยู่ข้างๆ ก็พยักหน้าไม่หยุด คิดว่าเจียงเฉิงเย่ตั้งใจคำนึงถึงสถานการณ์โดยรวมของตระกูลเจียง เรื่องนี้เจียงเฉิงเย่ทำได้ดีมาก ส่วนเรื่องที่จะฉวยโอกาสบีบบังคับเจียงเยว่ถง เพราะความคิดตื้นเขิน คงไม่สามารถเป็นอัจฉริยะได้

“ฮัลโหล” ริมแม่น้ำซงไห่ เสียงประหลาดของเจียงเยว่ถงดังขึ้น

“เจียงเยว่ถง ฉันรู้ว่าเธอคิดยังไง เรื่องนี้คุณย่าตกลงแล้ว แค่เธอไปเจรจาที่ว่านเซียง มูวี ฉันจะไปซื้อบริษัทฉีแยคืนให้เธอ” เจียงเฉิงเย่พูดในโทรศัพท์

“คราวนี้เธอคงไปเจรจาความร่วมมือที่ว่านเซียง มูวี ได้แล้วใช่ไหม”

เจียงเยว่ถงอดมองฉินเฟยที่อยู่ข้างๆ ไม่ได้ เธอรู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ก็พูดว่า “ตอนนี้สายแล้ว พรุ่งนี้ฉันขอไปเตรียมของที่บริษัทฉีแยก่อน แล้วค่อยไปว่านเซียง มูวี”

เมื่อวางสาย เจียงเยว่ถงเงยหน้าขึ้น ฉินเฟยที่อยู่ตรงข้ามยกนิ้วโป้งให้เธอ

แม้คำพูดของเจียงเยว่ถงฟังดูอ่อนโยน แต่แฝงไปด้วยอำนาจแข็งแกร่ง ถ้าไม่ใช่คนโง่ก็จะฟังเข้าใจว่า ถ้าอยากให้เธอไปเจรจาความร่วมมือที่ว่านเซียง มูวีก็ได้นะ แต่เธอต้องเห็นบริษัทฉีแยก่อนวันพรุ่งนี้!

ฉินเฟยแอบขำในใจ เดาว่าตอนนี้เจียงเฉิงเย่คงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแล้วมั้ง

เจียงเยว่ถงเม้มปากขำ เธอไม่คิดว่าความต้องการของตัวเองเกินไป เธอแค่อยากเอาสิ่งที่เป็นของตัวเองคืนเท่านั้น!

“เฉิงเย่ ต้องทำเรื่องนี้ให้สำเร็จนะ ตระกูลซุนเป็นตระกูลใหญ่ เราทำลายสัญญาก่อน ต้องถ่อมตัวหน่อย ไม่มีอะไรมากไปกว่าการที่เราใช้เงินมากหน่อย” คุณย่าเจียงพูดปลอบใจ

“ผมรู้ คุณย่าวางใจเถอะ” เจียงเฉิงเย่พยักหน้าจริงจัง ความมั่นใจเต็มเปี่ยม ในใจยิ่งรู้สึกได้ใจ

เขาไม่เชื่อว่าให้ราคาสองเท่า อีกฝ่ายจะไม่ขาย เพราะเดิมทีบริษัทฉีแยก็ไม่ได้มีกำไรเท่าไร แค่เจียงเยว่ถงไปเจรจาความร่วมมือครั้งนี้ ที่ว่านเซียง มูวี อย่างตรงไปตรงมา ตระกูลเจียงมีโอกาสกลายเป็นตระกูลอันดับต้นๆ ของซงไห่ทันที

ส่วนตัวเองได้รับหน้าที่สำคัญจากคุณย่า ถ้าครั้งนี้สร้างความดีความชอบครั้งใหญ่ ต่อไปตระกูลเจียง ก็เป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว!

ส่วนบริษัทฉีแยน่ะเหรอ เหอะๆ......

เห็นเจียงเฉิงเย่ออกไปด้วยความมั่นใจเป็นร้อยเท่า คุณย่าเจียงพยักหน้าชื่นชม พูดอย่างทอดถอนใจว่า “ถ้าคนตระกูลเจียงเป็นเหมือนเฉิงเย่ทุกคน ถึงฉันตายก็ไม่มีอะไรต้องกังวลใจแล้ว”

“คุณย่า วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ พูดอะไรไร้สาระ อีกอย่างตระกูลเจียงของเรา มีเฉิงเย่คนเดียวก็พอแล้ว!” มีคนพูดขึ้นมาข้างๆ

“ใช่ๆ เวลาปกติพวกนายก็เรียนรู้จากเฉิงเย่เยอะๆ ตอนนี้เขารู้เดียงสาขึ้นเรื่อยๆ แล้ว มีความเป็นเจ้าบ้าน” คุณย่าเจียงเต็มไปด้วยความปลาบปลื้ม

......

หลังผ่านไปชั่วโมงครึ่ง ฟ้าค่อยๆ มืดลง วิลล่าตระกูลเจียงสว่างไสว เต็มไปด้วยความยินดีปรีดา!

แต่ในห้องหนังสือชั้นสองของวิลล่า บรรยากาศกลับเต็มไปด้วยความกดดัน

คุณย่าเจียงนั่งหน้าอึมครึมอยู่ตรงกลาง เจียงเฉิงเย่ไม่ใช่แค่ใบหน้าเศร้าโศก หน้าตายังบวมฟกช้ำดำเขียว บนตัวมีรอยเท้าสิบกว่าร้อย เห็นได้ชัดว่าโดนคนซัดมาอย่างหนัก!

ซงไห่มีสี่ตระกูลใหญ่ ได้แก่ ตระกูลฮั่ว ตระกูลหลิ่ว ตระกูลซู และตระกูลซุน แม้ตระกูลซุนอยู่อันดับสุดท้าย แต่ยังไงก็เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ แข็งแกร่งกว่าตระกูลที่มีอำนาจอันดับต้นๆ มาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตระกูลเล็กๆ อย่างตระกูลเจียง

แต่ยังไงคนต้องพูดกันด้วยเหตุผล ใครก็คงคิดไม่ถึง เจียงเฉิงเย่จะไปเอาบริษัทฉีแยคืน ไม่เพียงแต่โดนปฏิเสธ กลับโดนซัดจนอ่วมด้วย!

“เฉิงเย่......นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมตระกูลซุนถึงทำร้ายนาย” คุณย่าเจียงพูดอย่างร้อนใจ

“คุณย่า ผม......ผมคิดไม่ถึงเลยว่าตระกูลซุนจะไร้เหตุผลขนาดนี้” เจียงเฉิงเย่ร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหล เต็มไปด้วยความน้อยใจ

“ถึงพวกเขาไม่ขายกลับ ก็ค่อยหาวิธีอีก ทำไมถึงทำร้ายนายล่ะ”

“คุณย่า ผม ผม......ผมผิดเอง ผมไร้ความสามารถ ผมไร้ประโยชน์ ผม......” เจียงเฉิงเย่คุกเข่าดัง ‘ตุ้บ’ ร้องไห้อย่างคับข้องใจ เขายกมือขึ้นตบหน้าตัวเองสองครั้ง

“เฉิงเย่ นายทำอะไร รีบลุกขึ้นมา มีอะไรค่อยๆ พูดกัน เกิดอะไรขึ้นกันแน่” คุณย่าเจียงพูดอย่างร้อนใจ

“ผม ผม เซ็นเอกสารซื้อขายเขาหลีเสวี่ย......”

“อะไรนะ” คุณย่าเจียงอึ้งไป ตัวสั่นอย่างแรง

“คนตระกูลซุนบีบบังคับผม พวกเขาบอกว่าถ้าผมไม่เซ็น จะทำให้แขนผมพิการข้างหนึ่ง แถมยังพูดว่าผมเป็นฝ่ายมายั่วโมโห ถ้าไปสถานีตำรวจพวกเขาก็บอกได้ พวกเขากล้าทำให้ผมพิการจริงๆ ผม ผมขอโทษครับคุณย่า เป็นความผิดผมเอง ฮือๆ......” เจียงเฉิงเย่คุกเข่าลงบนพื้น พูดน้ำตานองหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดผวา

“เท่า......เท่าไร ตระกูลซุนเก็บเงินเท่าไร” คุณย่าเจียงถามด้วยความตกใจ

“สอง......สองแสนห้า” เสียงเจียงเย่เฉิงเบาเหมือนยุง

“อะไรนะ” คุณย่าเจียงเบิกตาโตทั้งสองข้าง แววตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง