ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) นิยาย บท 35

ระหว่างทางกลับว่านเซียง มูวี ฉินเฟยรับสายโทรศัพท์ของเจียงเยว่ถง

แต่หลังจากที่ฉินเฟยรับ คนที่อยู่ปลายสายอย่างเจียงเยว่ถงเอาแต่เงียบ ไม่พูดอะไรสักคำ

ถ้าไม่ได้ยินเสียงลมหายใจเบาๆ ของเจียงเยว่ถง ฉินเฟยคงเข้าใจว่าเธอโทรผิด

แต่ฉินเฟยรู้เรื่องที่บริษัทฉีแยกำลังจะเปลี่ยนเจ้าของ รู้ว่าตอนนี้จิตใจของเจียงเยว่ถงต้องไม่ดีเป็นอย่างมาก

เขาก็ไม่ได้พูดอะไรเหมือนกัน

เจียงเยว่ถงยืนอยู่หน้าลานอาคารเยี่ยหลัน ถือมือถืออยู่เงียบๆ บริษัทฉีแยเปลี่ยนเจ้าของแล้ว เธอโดนไล่ออกจากบริษัทแล้ว!

เธอยืนอยู่ในลานกว้างที่คนเดินไปมาพลุกพล่าน จู่ๆ อยากโทรหาฉินเฟย แต่เมื่อโทรติดก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร

แต่งงานมาสามปี จู่ๆ เจียงเยว่ถงพบว่าตัวเองไม่ได้คุ้นเคยกับฉินเฟยขนาดนั้น ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน แค่อยากโทรหาเขาเฉยๆ

“นายอยู่ไหน” เงียบอยู่นาน จู่ๆ เจียงเยว่ถงเอ่ยขึ้น

“เอ่อ......ถนนวินรุ่ย ผมเพิ่งเอาของขวัญของคุณย่ามา” ฉินเฟยพูด ตอนนี้ไม่รู้อารมณ์ของเจียงเยว่ถง จึงไม่กล้าพูดอะไรมาก

“มารับฉันหน่อย ฉันอยากรับลม ฉันอยากไปดูทะเล” เจียงเยว่ถงเอ่ยขึ้น

ฉินเฟยจับมือถืออย่างประหลาดใจ ดูทะเลเหรอ ซงไห่มีทะเลที่ไหนกันล่ะ เจียงเยว่ถงโมโหจนเลอะเลือนไปแล้วเหรอ

แม้จะงงเล็กน้อย แต่ฉินเฟยก็รีบตอบว่า “คุณรอผมที่บริษัท ผมจะไปรับคุณ”

“ได้” เจียงเยว่ถงวางสาย ยิ้มขมขื่นมุมปาก เธอไม่มีบริษัทแล้ว

ความคิดของเจียงเยว่ถงล่องลอยไปมา จู่เธอคิดถึงโจวเซี่ยงเฉียนขึ้นมา โจวเซี่ยงเฉียนก็เสียบริษัทไปเมื่อสองสามวันก่อน......

ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอกดโทรหาเบอร์ของโจวเซี่ยงเฉียน

“ฮัลโหล เยว่ถงเหรอ” เสียงสัญญาณดังอยู่หลายครั้ง กว่าจะมีคนรับสาย เสียงโจวเซี่ยงเฉียนดูตกใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงเลยว่าเจียงเยว่ถงจะเป็นฝ่ายโทรหาเขา

“อืม ขอบคุณที่นายชอบมาหลายปี นายมีเวลาเมื่อไร ฉันจะเอากระโปรง The chanrm of heaven คืนให้” เจียงเยว่ถงเอ่ยขึ้น

เธอไม่รู้ว่าโจวเซี่ยงเฉียนไปเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะ เพื่อซื้อกระโปรงThe chanrm of heaven ตัวนั้น แต่เธอคิดว่าจำเป็นต้องคืนให้เขา อย่างน้อยก็แลกเป็นเงินกลับมาได้ ส่วนเรื่องระหว่างเธอกับเขา เป็นไปไม่ได้เลย ถึงเจียงเยว่ถงหย่า ก็ไม่สามารถยอมรับโจวเซี่ยงเฉียนได้

ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่ได้คิดหย่า

“The chanrm of heaven เหรอ กระโปรง กระโปรงอะไร” เสียงของโจวเซี่ยงเฉียนดูงุนงง

“หืม กระโปรง The chanrm of heaven ตัวนั้น นายไม่ได้ส่งให้ฉันเหรอ” เจียงเยว่ถงขมวดคิ้วทันที เสียงดูประหลาดใจ “ฉันไม่ได้ส่งThe chanrm of heaven อะไรนั่นให้เธอนะ ก่อนหน้านี้ In Love ที่เป็นของปลอม โดนสามีแสนดีของเธอโยนไปแล้วไม่ใช่เหรอ เหอะๆ” โจวเซี่ยงเฉียนพูดอย่างขมขื่น

เมื่อวางสาย เจียงเยว่ถงขมวดคิ้วแน่น โจวเซี่ยงเฉียนไม่ได้ส่ง The chanrm of heaven ตัวนั้นมาเหรอ

แต่ว่า......จะเป็นใครได้อีกล่ะ

เจียงเยว่ถงรู้สึกงงไปหมด

ตอนฉินเฟยรีบขี่รถมาถึงอาคารเยี่ยหลัน เห็นจากไกลๆ ว่าเจียงเยว่ถงยืนรออยู่ที่ลานอาคารเยี่ยหลัน เธอสวมชุดยูนิฟอร์มกระโปรงสีดำ ไม่ได้สวมถุงน่อง เรียวขายาวดึงดูดคนเป็นพิเศษ

ฉินเฟยหยุดรถแล้วโบกมือทักทาย เห็นเจียงเยว่ถงเดินคิ้วขมวดมาหาตัวเอง

สภาพของเจียงเยว่ถงดูไม่ค่อยดีอย่างเห็นได้ชัด เหมือนไม่เจอวันเดียว เธอซูบลงไปเยอะ

ตัวตนของเจียงเยว่ถงนั้นร้อนแรงอย่างไม่ต้องสงสัย อีกทั้งยังเป็นแบบที่ฉินเฟยชอบที่สุด รูปร่างของเจียงเยว่ถงไม่ได้ผอมบางและสูงโปร่ง แต่เป็นแบบที่เซ็กซี่ มีน้ำมีนวลเล็กน้อย เขาชอบผู้หญิงมีน้ำมีนวล แต่ตอนนี้เหมือนเจียงเยว่ถงผอมลง ผอมแห้งซีดเซียว เหมือนลมพัดเบาๆ ก็ทำให้เธอล้มได้

ฉินเฟยรีบถอดสูทออก คลุมบนตัวเจียงเยว่ถงอย่างห้าวหาญ

เดิมคิดว่าเจียงเยว่ถงจะปฏิเสธ และรังเกียจว่าเขาสกปรก โดยเฉพาะตอนนี้เธออารมณ์ไม่ดี แต่เจียงเยว่ถงไม่พูดอะไรซึ่งเห็นได้ยาก ปล่อยให้ตัวเองคลุมสูทให้เธอ

เจียงเยว่ถงมองฉินเฟยแวบหนึ่ง เขาไม่ได้พูดอะไร การที่เขาไม่พูด กลับทำให้เจียงเยว่ถงรู้สึกสบายใจนิดหน่อย

ยื่นมือเล็กๆ ออกมาติดกระดุมสูท รูปร่างงดงามอยู่ภายใต้สูทใหญ่ เธอเงยหน้ามองฉินเฟยแล้วพูดว่า “ลงรถ”

“หา?” ฉินเฟยเงยหน้าอย่างตกใจ ยังเข้าใจว่าตัวเองฟังผิด

“ไปนั่งข้างหลัง ฉันจะขี่” เสียงเจียงเยว่ถงเผด็จการ

เธออยากรับลม

“เอ่อ......คุณขี่เป็นเหรอ......” ฉินเฟยลังเล เห็นเจียงเยว่ถงขมวดคิ้ว เขารีบหุบปากอย่างรู้งาน และลงรถอย่างว่าง่าย

เจียงเยว่ถงขี่รถไฟฟ้า เป้าหมายคือริมแม่น้ำซงไห่

แต่ไม่นานเธอก็รู้สึกเสียใจแล้ว เพราะไอ้เลวฉินเฟยที่อยู่ด้านหลัง กอดเอวของเธอ!

…...

ริมแม่น้ำซงไห่ เจียงเยว่ถงนั่งเงียบๆ บนเก้าอี้ยาว บ่ายสี่โมงกว่า พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน แสงอาทิตย์ยามเย็น ตรงขอบฟ้า ทำให้ผิวน้ำระยิบระยับ สะท้อนสีแดงที่แตกต่าง

เจียงเยว่ถงเหม่อลอย จู่ๆ เสียงมือถือดังขึ้น แต่เมื่อมองหน้าจอ เจียงเยว่ถงตกใจทันที