ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) นิยาย บท 34

เพิ่งวางสายจากเจียงเยว่ถง ขณะนั้นเสียงมือถือของฉินเฟยดังขึ้นอีกครั้ง เป็นเบอร์ของรองประธานเสิ่นเจียเหวิน

ฉินเฟยกดรับสาย พูดด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ “รองประธานเสิ่น ผมเพิ่งออกมาแป๊บเดียว อย่าบอกนะว่ามีเรื่องที่บริษัทอีก อีกทั้งคืนนี้ผมยังมีเรื่องสำคัญด้วย ผมไม่กลับบริษัทแล้ว”

“ประธานฉิน ฉันไม่รู้จะพูดเรื่องนี้ดีไหม” เสิ่นเจียเหวินพูดลังเลอยู่ปลายสาย

“ทำไม” ฉินเฟยรู้สึกสงสัย ผู้หญิงที่มีเสน่ห์เซ็กซี่ยั่วยวนอย่างเสิ่นเจียเหวิน อายขึ้นมาได้ด้วยเหรอ

“จะพูดก็พูด” ฉินเฟยพูดแบบเหนื่อยใจ

“เมื่อกี้ประธานเจียง เจียงเยว่ถงมาหาฉัน บริษัทฉีแยของเธอจะยกเลิกสัญญากับเรา และยอมชดใช้ค่ายกเลิกสัญญาหนึ่งล้าน” เสิ่นเจียเหวินพูดออกมาตรงๆ

“ยกเลิกสัญญาเหรอ ทำไมล่ะ” ฉินเฟยพูดอย่างตกใจ สีหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง

“คุณไม่รู้เรื่องนี้เหรอ” น้ำเสียงของเสิ่นเจียเหวินดูตกตะลึง วุ่นจนเบลอไปหมด จากการคาดเดาของเธอ ความสัมพันธ์ของฉินเฟยกับเจียงเยว่ถงต้องไม่ธรรมดาแน่นอน แต่คิดไม่ถึงว่าฉินเฟยจะไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ

“ถ้าผมรู้จะถามคุณเหรอ” น้ำเสียงของฉินเฟยดูมีความร้อนใจ เจียงเยว่ถงเจอเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมต้องยกเลิกสัญญา

แววตาวูบไหว เขานึกถึงที่คุยกับเจียงเยว่ถงเมื่อกี้ขึ้นมาได้ ในโทรศัพท์ยังถือว่าเจียงเยว่ถงพูดปกติ มีเสียงทุ้มเพียงเล็กน้อย เขานึกว่าเจียงเยว่ถงทำงานเหนื่อยเกินไป

“เอ่อ......แค่กแค่ก เหมือนจะเป็นความผิดของฉัน” น้ำเสียงเสิ่นเจียเหวินดูกระอักกระอ่วน “คือว่า......”

ฟังคำอธิบายของเสิ่นเจียเหวินจนจบ ฉินเฟยรู้สาเหตุในนั้นทันที และรู้ว่าทำไมเมื่อคืนเจียงเยว่ถงถึงโดนฮั่วจงเหยียนรังแก

ที่แท้เสิ่นเจียเหวินจงใจสร้างความดีความชอบให้เจียงเยว่ถง ส่วนแบ่งการลงทุนถ่ายทำ《เคสประหลาด2》 ของว่านเซียง มูวีให้เจียงเยว่ถง แน่นอนว่าเจียงเยว่ถงรับไว้ไม่ได้ จึงผลักไปให้ตระกูลเจียง

แต่ตระกูลเจียงไม่ได้มีเงินทุนอยู่เยอะขนาดนั้น จึงมาหาฮั่วจงเหยียน และเกิดเรื่องเมื่อวานขึ้น ปัจจุบันบริษัทฉีแยก็ยกเลิกสัญญากับว่านเซียง มูวีเหมือนกัน!

ตระกูลเจียงสูญเสียนักลงทุนใหญ่อย่างฮั่วจงเหยียนไปแล้ว ก็ไม่อยากเสียโอกาสปันส่วนการลงทุนของหนัง《เคสประหลาด2》 จึงคิดเรื่องขายทรัพย์สินของตระกูล และบริษัทฉีแยของเจียงเยว่ถงโชคร้ายที่ถูกเลือก

เมื่อวานเกิดเรื่องขึ้นเยอะขนาดนั้น ตอนนี้ฉินเฟยเพิ่งพบว่าวนไปวนมาตั้งนาน ล้วนเป็นหายนะที่เกิดขึ้นจากหนัง《เคสประหลาด2》!

มิน่าล่ะในโทรศัพท์เสิ่นเจียเหวินถึงดูไม่สบายใจแปลกๆ ไม่มีเสน่ห์และน่ารักเหมือนก่อนหน้านี้

ฉินเฟยหัวเราะอย่างขมขื่น ที่แท้เสิ่นเจียเหวินแค่หวังดี อันที่จริงก็ไม่ใช่ความผิดของเธอ

“อืม ผมรู้แล้ว คุณเซ็นยกเลิกสัญญาหรือยัง” ฉินเฟยถาม

“ยัง แต่ถ้าบริษัทฉีแยเปลี่ยนเจ้าของจริงๆ ฉันว่าคุณก็คงไม่อยากทำความร่วมมือด้วยแล้วใช่ไหม” เสิ่นเจียเหวินถามอย่างชาญฉลาด

“แน่นอน” ฉินเฟยพยักหน้า แต่แววตาดูร้อนรน แต่งงานมาสามปี เขารู้ดีว่าบริษัทฉีแยมีความหมายอย่างไรต่อเจียงเยว่ถง ถ้าบริษัทเปลี่ยนเจ้าของจริงๆ ฉินเฟยยากจะจินตนาการ ว่านี่จะเป็นการโจมตีหนักขนาดไหนต่อเจียงเยว่ถง

แม้ความสามารถของตัวเองในตอนนี้ เจียงเยว่ถงจะไม่ทำงานก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าให้เธอเอาแต่เบื่ออยู่บ้าน เธอต้องบ้าแน่นอน!

“ใช่สิ เจียงเฉิงเย่ตระกูลเจียงเพิ่งมาคุยเรื่องลงทุน《เคสประหลาด2》กับเราเมื่อกี้ คุณคิดยังไง” เสิ่นเจียเหวินฟังออกว่าฉินเฟยไม่สบายใจ จึงถามอย่างระวัง

“บอกให้เขาไสหัวไป!”

“อีกอย่าง ไม่ว่าตระกูลเจียงส่งใครมาเจรจาความร่วมมือ ก็แสดงท่าทีแบบนี้ด้วย เว้นเสียแต่จะเป็นเจียงเยว่ถง” ฉินเฟยพูดอย่างเย็นชา

เสิ่นเจียเหวินรู้สึกว่าน้ำเสียงของฉินเฟยผิดปกติ จึงไม่กล้าล้อเล่นตอนนี้ เธอพูดเสียงขรึมว่า “ฉันเข้าใจแล้ว”

บริษัทฉีแย

เจียงเยว่ถงนั่งเงียบอยู่ในห้องทำงาน มองพนักงานพูดคุยกันเบาๆ ด้านนอกผ่านกระจกมองด้านเดียว ทรมานใจเหมือนโดนเข็มทิ่ม

วันนี้ตอนเที่ยง เธอประกาศเรื่องนี้แล้ว พนักงานบริษัทรู้แล้วว่าบริษัทฉีแยจะเปลี่ยนเจ้าของ

แต่สิ่งเดียวที่ทำให้เธอปลื้มใจคือ หลังจากเธอประกาศเรื่องนี้ พนักงานส่วนใหญ่ต่างแสดงออกว่าถ้าเจียงเยว่ถงไปแล้ว พวกเขาก็ไปเหมือนกัน เจียงเยว่ถงไปไหน พวกเขาก็ไปด้วย!

เจียงเยว่ถงตกใจเล็กน้อย แต่ที่มากกว่านั้นคือความซาบซึ้งใจ!

เธอคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะทำให้คนมีความคิดเหมือนกันได้ขนาดนี้ บางทีนี่อาจเป็นผลของความพยายามในหลายปีนี้ ตัวเองก้าวข้ามผ่านอุปสรรคแต่ละครั้งไปพร้อมกับพนักงาน จึงได้รับความเชื่อถือ!

แต่ตัวเองออกจากที่นี่แล้วจะไปไหนได้อีก พนักงานเยอะขนาดนี้ตามตัวเองไป เชื่อถือตัวเอง ตัวเองก็ต้องให้พวกเขาได้กิน อย่างน้อยก็ให้พวกเขาได้อยู่ในเมืองนี้ต่อไป แรงกดดันแบบนี้ กดดันจนเธอหายใจไม่สะดวกแล้ว

เจียงเยว่ถงมองไปข้างนอกเงียบๆ เหมือนอาลัยอาวรณ์ อาลัยอาวรณ์ทุกที่ ทุกช่วงเวลาของที่นี่ บางทีอีกเดี๋ยว ที่นี่จะไม่ใช่ของตัวเองอีกแล้ว.....

“ตริ๊งง......” ขณะนั้น เสียงมือถือดังขึ้น

เจียงเยว่ถงขยับมือ หลุดออกจากภวังค์ เมื่อก้มมอง เป็นเบอร์ของเจียงเฉิงเย่