ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) นิยาย บท 25

ขณะที่ฮั่วจงเหยียนถูกถีบปลิวออกไป คนรอบข้างตกใจหมด ห้องรับแขกก็เงียบไปหมด 

ขณะเดียวกัน สายตาของทุกคนในตระกูลเจียง ก็มองไปตามทางนี้ เมื่อเห็นชัดแล้วคนที่มาเป็นฉินเฟย สีหน้าบนใบหน้าน่าดูขึ้นมาทันที 

มีคนตื่นเต้น เหมือนเก็บกดมานาน ได้แก้แค้น

มีคนช็อคใจ เพราะพวกเขานึกไม่ถึงจริงๆ ฉินเฟยสามารถโจมตีฮั่วจงเหยียนได้ปลิวออกไป ซึ่งเป็นแชมป์การชกมวย  

แล้วก็มีคนเป็นห่วง ห่วงว่าฉินเฟยได้ชนะเนื่องจากแอบโจมตี หลังจากนั้นจะต้องถูกโจมตีแน่นอน และมีอะไรห่วงมากที่สุดคือ แบบนี้ก็จะมีปัญหากับตระกูลฮั่ว  

แต่ละคนต่างคนต่างคิด บนใบหน้าก็คนละสีหน้า น่าดูที่สุด  

แต่เจียงเยว่ถงตกใจเกินจนอึ้งๆ

เจียงเยว่ถงเองก็ไม่รู้ทำไม น้ำตาไหลลงมายิ่งกว่าเดิม 

“ฉินเฟย ใช่คุณ… จริงๆด้วย” เจียงเยว่ถงให้ฉินเฟยกอดไว้ พูดด้วยเสียงเบาๆ ริมฝีปากเกือบโดนกัดเลือดออก 

เธอรู้ว่า ถ้าฉินเฟยรู้ข่าว จะต้องมาแน่!  

“ใช่ผมเอง แผมจะจัดการเรื่องที่ต่อมาเอง ดีมั้ย” ฉินเฟยยิ้มๆ เงยหน้ามองไปที่ฮั่วจงเหยียนที่ลุกขึ้นจากพื้น และเปลี่ยนสีหน้าอย่างเย็นชา  

เขาพาเจียงเยว่ถงที่ยังเหม่อลอยอยู่ไปที่เสิ่นหัวที่อยู่ข้างๆ   

“ถงๆ เธอเป็นอะไรไหม” เสิ่นหัวรีบดึงเจียงเยว่ถงเข้ามา มองดูลูกสาวทั้งซ้ายทั้งขวา ถามด้วยปลอบใจ 

เสิ่นหัวไม่ได้สนใจฉินเฟย  เธอคิดว่า ฉินเฟยก็ยังเป็นคนไม่ได้เรื่อง พูดด้วยห่วงใย “ ไป เรารีบกลับบ้านกันเถอะ”  

ส่วนฉินเฟยจะเป็นยังไง เธอขี้เกียจไปสนใจ ฉินเฟยกินฟรีอยู่ฟรีที่บ้านเธอ ถือว่าเขาตอบแทนแล้วกัน           

“เหี้ย ใครวะ เอ่ยชื่อมา” ฮั่วจงเหยียนลุกขึ้น สะบัดมือที่เย็นเป็นน้ำแข็ง ไม่ได้สนใจกับการมาถึงของฉินเฟย   

เขาคิดว่า ไอ้คนนี้แค่แอบโจมตีถึงได้ชนะ 

ฉินเฟยมองไปที่เขา พูดด้วยเสียงเย็นชา “ฉินเฟย” 

ฉินเฟยไม่รู้จักฮั่วจงเหยียน แล้วก็ไม่รู้ว่าที่นี่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เมื่อเขามาถึง เค้าเห็นผู้ชายคนนี้กอดเมียตัวเองไว้ และจะจุ๊บเจียงเยว่ถง และเจียงเยว่ถงตกใจจนไม่ใสใจหน้าตาตัวเอง น้ำตาไหลทั่วหน้า ผู้ชายใครๆ ก็รับไม่ได้               

“อ่อๆ ฉินเฟยนี่เอง คนที่เกาะผู้หญิงกินที่ไร้ประโยชน์อะนะ ฮ่าๆ ทำไม เห็นฉันเข้าใกล้เมียมึง ทนไม่ได้หรอ กูจะบอกให้ เมียมึง กูจะเอาให้ได้!” ฮั่วจงเหยียนเต็มภูมิใจบนใบหน้า และสีหน้าเย็นชา เมื่อสักครู่นี้ถูกถีบปลิวออกไป เสียหน้าจริงๆ  

“มึงหาเรื่องตาย!”  

ฉินเฟยกัดฟันพูดทีละคำๆ  สายตาที่เย็นชา ทำให้ทำคนที่อยู่ตกใจมากมาย  

นี่ นี่คือลูกเขยคนั้นที่ไร้ประโยชน์หรอ? โมเมนตัมของเขาทำไม…ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ได้?  

ถูกเจียงเฉิงเย่กดลง เจียงเฟิ่งหยุนที่โมโหก็มองไปที่ลูกเขยที่ว่ากันว่าไม่ได้เรื่อง ด้วยสายตาเหม่อลอย  

เขารู้ แค่กำลังของฉินเฟยไม่สามารถต่อสู้กับฮั่วจงเหยียนได้ แต่เพียงที่เขามีความกล้า เมียถูกรังแกเขากล้าที่จะยืนออกมาโดยไม่กลัวตาย เขาก็เป็นผู้ชายแท้ๆ ! 

“เหอะๆ กูหาเรื่องตาย？ ที่ผ่านมาหลายปีขนาดนี้ กูเพิ่งเคยได้ยินมีคนกล้าพูดคำพูดพวกนี้กับกู! มึงรู้ไหมกูเป็นใคร? กูยังกำวลกลัวมึงไม่กล้ามา ตอนนี้มึงมาเองละ! ไอ้เหี้ย !” 

ฮั่วจงเหยียนสะบัดข้อมือ และทำท่าเท่ๆ บิดคอ และแกะถุงมือออกมาช้าๆ  

เขาจ้องตามองบอดี้การ์ดที่มาล้อมรอบฉินเฟย และด่าไปอย่างดุ “ไปให้พ้นๆ กูจะจัดการมันเอง!” 

บอดี้การ์ดหลายคนทยอยหลบหนี สายตาที่อยู่ในแว่นกันแดดก็มองไปที่ฉินเฟยที่มากะทันหัน และมี บอดี้การ์ดคนหนึ่ง หยีบท่อนไม้สีเงินแท่งหนึ่งออกมาอย่างรวดเร็ว  

ท่อนไม้นี้ไม่เราทำมาจากวัสดุอะไร และสามารถบิดแล้วก็จะเป็นอาวุธที่ยาว 5 ฟุตได้ และโยงไปให้ฮั่วจงเหยียน

ฮั่วจงเหยียนรับไว้ หัวเราะอย่างร้าย และวิ่งไปทางฉินเฟยอย่างรวดเร็ว ราวกับเสือหนึ่งตัว 

พอเห็นแบบนี้ คนในตระกูลเจียง สีหน้าดูซับซ้อนมาก! 

ถึงพวาเขาไม่ค่อยชอบฉินเฟย แต่ตอนนี้ หลายๆคนอยากจะให้ฉินเฟยต่อสู้กับไอ้คนนี้และได้ชนะ  

แน่นอน พวกเขาก็รู้ในใจ นี่เป็นแค่ความฝันเฉยๆ !  

ต้องรู้นะ ฮั่วจงเหยียนเป็นแชมป์กงฟู ได้ข่าวว่าชอบกงฟูตั้งแต่เด็ก มีพรสวรรค์อย่างสูง และได้ไปเรียนกงฟูที่สำนักป้าฉวนเหมิน ฝึกฝนมาเป็นสิบกว่าปี ไม่มีใครสู้ได้!  

ฮั่วจงเหยียนหัดมาเป็นกงฟูด้วยมือแขนขา แต่ได้ยินมาว่า ที่เขาเชี่ยวชาญที่สุดคือ วิธีเล่นท่อนไม้! 

“ฉินเฟย คุณส้กับเขาไม่ได้หรอกค่ะ คุณรีบไป รีบไปเลย!” เห็นฮั่วจงเหยียนหยีบอาวุธออกมา เจียงเยว่ถงยิ่งตกใจ ตะโกนกับฉินเฟย 

ถ้าหากฮั่วจงเหยียนได้โจมตีฉินเฟยป็รพิการ ก็จะถูกตีเปล่าๆ ! 

แล้วก็ ในใจเจียงเยว่ถง ฉินเฟยมาถึงและรับเรื่องนี้ไว้ เธอก็พอใจมากแล้ว  

และในใจเธอก็ยังรู้สึกเสียดายไปหน่อย ว่าไม่ควรให้แม่โทรหาฉินเฟย 

แต่ในตอนนี้ ฉินเฟนยอย่างกับไม่ได้ยิน กับฮั่วจงเหยียน

นที่วิ่งมา รอคอยอย่างอึ้ง ท่าทางไม่ได้คิดจะหนี