ภพนี้ตราบภิรมย์รัก นิยาย บท 19

ฉีซือเหมี่ยวใจสั่น เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาของหลินเมิ่งหวัน นางก็ตื่นตระหนกในทันที

ทำไมหลินเมิ่งหวันคิดถึงเรื่องเช่นนี้ได้?

นางปกปิดไว้เป็นอย่างดีมาโดยตลอดไม่ใช่หรือ?

หรือว่านางจะเผยพิรุธออกมา? !

“เจ้าคิดว่าทุกคนไร้ยางอายเหมือนเจ้าหรือ? ซือเหมี่ยวมาเป็นเพื่อนข้า!”

“คนอย่างหลี่จิ่นซู มีเพียงเจ้าที่ตกหลุมรัก”

หลี่เล่อหย่าตวาดด้วยความโกรธ โดยไม่รอให้ฉีซือเหมี่ยวแก้ต่าง

หลินเมิ่งหวันตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และมองไปที่ฉีซือเหมี่ยวอย่างน่าขัน ที่แท้ก็เห็นว่าแก้มของฉีซือเหมี่ยวแดงก่ำ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเขินอาย

ฉีซือเหมี่ยวแทบจะหายใจไม่ออก แก้มก็ยิ่งดูเหมือนจะร้อนผ่าว

คำพูดของหลี่เล่อหย่ากำลังช่วยนาง

แต่ทุกคำที่หลี่เล่อหย่าพูด ล้วนกลายเป็นการตบหน้าฉีซือเหมี่ยวอย่างแรง

เพราะฉีซือเหมี่ยวชอบหลี่จิ่นซูจริงๆ

อีกอย่างคืนนี้นางก็มาเป็นเพื่อนหลี่เล่อหย่าก็เพราะนางเป็นห่วงหลี่จิ่นซู

นางกับหลี่เล่อหย่าจะสนิทสนมกัน นางอดทนต่ออารมณ์ร้ายของหลี่เล่อหย่า เพราะหลี่จิ่นซู!

ฉีซือเหมี่ยวพยายามที่จะสงบจิตใจ มองไปที่หลินเมิ่งหวันและกล่าวว่า “เจ้าอย่าเบี่ยงเบนประเด็น! ”

“เป็นเรื่องที่ยากจะพูดว่าเจ้าวางยาพิษหลี่จิ่นซู แต่พวกเจ้าทำร้ายหลี่จิ่นซู เรื่องนี้คงปฏิเสธไม่ได้ใช่หรือไม่?”

“หืม? ใครทำร้ายเขา?”

“เจ้าไม่ยอมรับหรือ?!”

ฉีซือเหมี่ยวมองไปที่หลินเมิ่งหวันด้วยความตกใจ

“ทำไมข้าต้องยอมรับด้วย?” หลินเมิ่งหวันก้าวไปข้างหน้าและถาม “เจ้ามีหลักฐานหรือ?”

“คนรับใช้บอกว่า...”

“คนรับใช้?”

หลินเมิ่งหวันหัวเราะเยาะ และพูดขัดจังหวะฉีซือเหมี่ยว

“เฝ่ยชุ่ย หลี่จิ่นซูขโมยตั๋วเงินหนึ่งแสนตำลึง ใช่หรือไม่?”

นัยน์ตาของเฝ่ยชุ่ยเปล่งประกายและกล่าวในทันที “ใช่เจ้าค่ะ!”