ภพนี้ตราบภิรมย์รัก นิยาย บท 15

คำพูดของหนานมู่ชิงมีเหตุผลและตรงประเด็น

หลินเมิ่งหวันมองไปที่ฉู่โม่หยวนโดยไม่รู้ตัว

เมื่อครู่เขาปฏิเสธการแตะต้องของตนเอง เห็นได้ชัดว่ากำลังโกรธเรื่องที่เมื่อวานนางหนีไปกับหลี่จิ่นซู

ในตอนนี้เมื่อได้ยินคำพูดของหนานมู่ชิง เขาจะตอบสนองอย่างไร?

“คุณหนูหนานกำลังสอนให้ข้าปฏิบัติหน้าที่หรือ?”

เสียงอันเยือกเย็นเข้ามาในหู นัยน์ตาของหลินเมิ่งหวันก็เปล่งประกายขึ้นในทันที

หนานมู่ชิงใจสั่นสะท้าน “มู่ชิงมิกล้าเพคะ”

“มิกล้าก็หุบปาก”

ร่างของหนานมู่ชิงสั่นไหวอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าซีดเผือด และกัดริมฝีปากอย่างไม่พอใจ

“เสวียนยี นำตัวไป”

“จิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ย ท่านจะเข้าข้างหลินเมิ่งหว่านเช่นนี้หรือ? หากท่านนำตัวคนไป เกรงว่าจะปิดปากคนทั่วทั้งใต้หล้าไม่ได้!”

“ปิดไม่ได้ก็ฆ่าซะ”

หกคำอันเยือกเย็น ทำให้หนานมู่ชิ และคนอื่นๆ ใจสั่นสะท้าน

“เอาตัวไปให้หมด”

“ขอรับ! ”

เสวียนยีตอบรับและผิวปากในทันที

ทันใดนั้นเงาดำก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว จับหนานมู่ชิงและเหลียงอวี่ฉิงที่คุกเข่าอยู่บนพื้น

ทั้งสองตื่นตระหนกและอยากร้องตะโกนออกมาโดยไม่รู้ตัว

แต่คนชุดดำเหล่านั้นกระทำการอย่างช่ำชอง และปิดปากของพวกนางเป็นอันดับแรก

เสียงร้องตะโกนทั้งหมดถูกปิดกั้นไว้ในปาก ทั้งสองตื่นตระหนกและตัวสั่น

หลินเมิ่งหวันขมวดคิ้วในทันที

“จิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ย เรื่องนี้ไม่เหมาะสมหรือไม่?”

ท่านพ่อของหนานมู่ชิงเป็นท่านราชครูของฮ่องแต้ และฝ่าบาทก็ทรงเคารพเขามาก

หนานมู่ชิงมีชื่อเสียงมากขึ้นในเมืองหลวง และได้รับการยกย่องเป็นหญิงที่มีความรู้ความสามารถเป็นอันดับหนึ่ง

หากฉู่โม่หยวนจับตัวหนานมู่ชิงไปที่สำนักตรวจการ เรื่องก็จะวุ่นวาย

ฉู่โม่หยวนขมวดคิ้วแน่น และมองไปที่หลินเมิ่งหวันอย่างลึกซึ้ง

นัยน์ตาของเขาลึกราวกับหมึกดำและโกรธอยู่ในใจ

ไม่เหมาะสม?

เขาออกหน้าแทนหลินเมิ่งหวันเช่นนี้ หลินเมิ่งหวันยังไม่ซาบซึ้งอีก

เหอะ ไม่ซาบซึ้งก็ช่างเถอะ

“ตามใจเจ้า”

ทิ้งคำเหล่านี้ไว้ด้วยน้ำเสียงเย็นชา แล้วฉู่โม่หยวนก็เดินออกไปจากประตู

หลินเมิ่งหวันใจสั่นสะท้าน

โกรธอีกแล้วหรือ?

“เฮ้ จิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ย รอข้าด้วย!”

นางรีบตามไป แต่คราวนี้ฉู่โม่หยวนไม่ต้องการให้โอกาสหลินเมิ่งหวันมาพัวพัน

เขายังไม่ทันได้ออกไปข้างนอกก็ใช้วิชาตัวเบาแล้ว เมื่อเห็นร่างของเขา หลินเมิ่งหว่านก็ร้อนใจ

ฉู่โม่หยวนวรยุทธ์สูงส่ง หากเขาใช้วิชาตัวเบาจริงๆ ตันเองตามไม่ทันอย่างแน่นอน

หัวใจของหลินเมิ่งหวันเต้นแรง นางยื่นมือทั้งสองข้างออกไปแล้วโผเข้าใส่ฉู่โม่หยวน

ในชั่วพริบตาเดียวร่างของฉู่โม่หยวนลอยขึ้นจากพื้น และถูกดึงลงมาในทันทีทันใด

เขาตัวแข็งทื่อ ขมวดคิ้วและก้มหน้า

และพบว่ามือเล็กๆ คู่หนึ่งยื่นออกมาจากด้านหลังและกอดเขาไว้แน่น

เมื่อเหล่าองครักษ์ที่อยู่ในห้องเห็นฉากนี้ ก็ตกตะลึงจนหายใจไม่ออก

หลินเมิ่งหวันบ้าไปแล้วหรือ?

นางกล้าโผเข้าใส่ร่างของจิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ย!

จิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ยไม่เคยอนุญาตให้ผู้ใดเข้าใกล้!

แต่นางกล้าที่จะเข้าใกล้ เกรงว่าคงจะถูกจิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ยสะบัดออก จนเลือดสาดกระเซ็นใส่ที่เกิดเหตุ!

หนานมู่ชิงและคนอื่นๆ ต่างกลั้นหายใจด้วยความตกใจ และมองไปทางฉู่โม่หยวนอย่างรอคอย

แต่ ครู่ต่อมา......

“ปล่อยมือ”

หลินเมิ่งหวันกอดแน่นยิ่งขึ้น “ไม่ปล่อย! หากข้าปล่อย ท่านต้องไปอย่างแน่นอน”