พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 120

แค่ลูกค้าเพียงสองสามคน เสี่ยวเอ้อจึงไม่สนใจมากนัก เนื่องจากมีคนเข้าแถวอยู่ด้านหลังเขามากมาย ดังนั้นเขาจึงทักทายผู้คนที่อยู่ข้างหลังและกลับไปทำงาน

ชั้นสอง

ที่มุมห้อง

ในที่สุดหลิ่วเซิงเซิงก็ได้พบกับมู่ชิงชิง และเธอก็พูดอย่างเศร้าโศก "เจ้ามีความคิดทางธุรกิจมากเกินไปแล้วหรือเปล่า? ทําได้ยังไง? ธุรกิจดีขนาดนี้เลยเหรอ? ข้าเกือบเข้ามาไม่ได้แล้ว"

มู่ชิงชิงชงชาให้เธอด้วยรอยยิ้ม "เป็นลุงอิง อาหารที่เขาปรุงนั้นอร่อยจริง ๆ จากนั้นทุกคนก็ทำงานหนักมากเพื่อร้านของตัวเอง นี่เป็นผลมาจากความพยายามร่วมกันของทุกคน"

หลิ่วเซิงเซิงนั่งตรงหน้าเธอ "ฝีมือของเขาดีมาก ทำไมโรงเตี๊ยมของเขาถึงปิดตัวลง?"

"เรื่องมันยาว ประการแรกร้านของเขาเล็กมาก และประการที่สองอุบัติเหตุในครอบครัวของเขาก็ทำให้เขาเสียหายหนักเช่นกัน ข้าได้ยินมาว่าเจ้าของโรงเตี๊ยมคนอื่นโจมตีเขา ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเปิดมันได้ แต่ตอนนี้ไม่เป็นไร มีเราอยู่ที่นี่ไม่มีใครกล้าโจมตีเขา"

หลังจากพูดอย่างนั้นมู่ชิงชิงก็กล่าวเสริม "แต่ช่วงนี้ธุรกิจไปได้ดีมากและทุกคนก็เหนื่อยมาก ดังนั้นข้าจึงรับสมัครเสี่ยวเอ้อใหม่สองสามคน ซึ่งทุกคนเป็นหน้าใหม่ ข้าจะพาเจ้าไปพบพวกเขาเมื่อข้ามีเวลา ข้าเกรงว่าพวกเขาจะจำเจ้าไม่ได้"

"จะจำข้าได้หรือไม่ก็ไม่สําคัญ เพียงแต่ทุกอย่างคือเจ้าเป็นคนยุ่ง ข้ารู้สึกว่าเราควรแบ่งสามสิบเจ็ดสิบ ข้าสามสิบเจ้าเจ็ดสิบถึงจะถูก"

"ไม่ ไม่ เซินเอ๋อ เจ้าอย่าคิดอย่างนั้น เจ้าเป็นคนคิดเรื่องนี้ขึ้นมา ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ตอนนี้ทุกคนคงเป็นแค่ขอทาน นอกจากนี้ เงินทั้งหมดที่เปิดโรงเตี๊ยมแห่งนี้ เจ้าจ่ายให้ในตอนแรก เจ้าออกเเงิน ข้าออกแรง มันยุติธรรมมากสำหรับเราที่จะแบ่งปันมันอย่างเท่าเทียมกัน"

หลังจากพูดอย่างนั้นมู่ชิงชิงก็ถอนหายใจอีกครั้ง "สถานที่แห่งนี้ยังไม่ใหญ่พอ สูญเสียลูกค้าจำนวนมากทุกวัน เห็นแล้วน่าเสียดาย"

"ลุงอิงเริ่มรับลูกศิษย์หรือยัง?"

"มีลูกศิษย์อยู่ตลอด ไม่งั้นมีแขกเยอะขนาดนี้ เขาจะยุ่งคนเดียวได้ยังไง? ตอนนี้ในห้องครัวด้านหลังมีคนห้าหรือหกคนกำลังช่วยกันอยู่ ทุกคนยุ่งมาก"

"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ สามารถพิจารณาเปิดสาขาได้แล้ว"

มู่ชิงชิงชิงสะดุ้ง "สาขา?"