พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 137

หลิ่วเซิงเซิงพูดเพียงว่า "มีผู้หญิงมากมายในโลกนี้ และพวกเธอก็มีหุ่นเกือบเท่า ๆ กัน มันเป็นเพียงท้องฟ้าอันมืดมิดเท่านั้นที่ทำให้พวกเจ้ามองผิด"

หลังจากพูดเช่นนั้น เธอก็เร่งฝีเท้าแล้วจากไป

จิ่งฉุนหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาจิบ จากนั้นวางแก้วลงพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า โดยไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

หลังจากกลับมาที่จวนชิงเฟิงแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็นั่งบนชิงช้าเป็นเวลานานโดยไม่สงบลง

ดูเหมือนว่าตัวตนของตัวเองไม่สามารถปกปิดได้เป็นเวลานาน หนานมู่เจ๋อสามารถจำตัวเองเป็นตัวเองหลังจากดื่มเหล้า ถ้าเขาตรวจสอบจริงจังจะต้องหาเบาะแสเจอ

ถ้าหนานมู่เจ๋อไม่มีอคติกับตัวเอง บางทีเขาอาจจะรู้จักตัวตนของตัวเองมานานแล้ว...

ดูเหมือนว่าตัวเองต้องเร่งแผนและทำให้พลังของตัวเองคงที่ก่อนที่จะถูกค้นพบ เพื่อที่จะได้ไปจากที่นี่ได้

หลังจากรับประทานอาหารแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็ไม่สามารถหยุดพักได้อีกต่อไป เมื่อมืดแล้ว เธอก็ปีนข้ามกำแพงแล้วจากไปอีกครั้ง

ใช้เวลาไม่นานเธอก็มาถึงร้านร้อยปี

ในเวลานั้นหลิวเล่าทำงานเสร็จแล้วและกำลังจะกลับบ้าน เมื่อเห็นหลิ่วเซิงเซิง เขาก็ดูประหลาดใจเล็กน้อย

"แม่นางเซินเอ๋อ ไม่ใช่ พระชายา ท่านมาทำไม?"

หลิ่วเซิงเซิงทำท่าทางเขินอาย "ต่อจากนี้ไปอยู่ข้างนอกก็เรียกข้าว่าเซินเอ๋อเถอะ ท่านยังไม่ได้บอกตัวตนของข้าให้ใครฟังใช่ไหม?"

"แม่นางไม่ต้องห่วง ข้าจะเก็บทุกอย่างไว้เป็นความลับอย่างแน่นอน"

หลังจากหยุดชั่วขณะหนึ่ง เขาก็กล่าวเสริมว่า "มืดแล้ว ทำไมแม่นางยังไม่พักผ่อน..."

"ข้าว่างไม่ได้ มาที่นี่เพื่อถามอะไรหลิวเล่า"

หลิวเล่าหาโต๊ะแล้วนั่งลง "แม่นาง อยากถามอะไรก็ถามมาได้เลย"

"ท่านยินดีที่จะทำธุรกิจเฉพาะในเมืองหลวงเหรอ?"

เมื่อเห็นเธอถามอย่างกะทันหัน หลิวเล่าก็แปลกใจเล็กน้อย "แม่นางหมายความว่าอย่างไร?"

"ความหมายตามที่พูด"

"ฮ่าฮ่า ข้าเปิดร้านขายยา ทุกร้านที่ขายยาจำเป็นต้องมีหมอ หมอหาง่าย แต่หมอที่มีทักษะทางการแพทย์ดี ๆ หาได้ยาก ธุรกิจแบบนี้เหมาะกับการทำธุรกิจในเมืองหลวงเท่านั้น เพราะข้าอยู่ในเมืองหลวง เจออะไรรักษาไม่หาย ข้าช่วยได้ วันธรรมดาข้าก็สามารถเดินเที่ยวได้ แบบนี้ถึงจะทําให้ธุรกิจมั่นคงได้"

ในขณะที่พูดหลิวเล่าก็ชงชาสองถ้วย วางหนึ่งถ้วยต่อหน้าหลิ่วเซิงเซิง และพูดต่อ

"นอกจากเมืองหลวง การเปิดร้านแบบนี้ที่ไหนสักแห่งก็ไม่มีประโยชน์ เพราะอยู่ไกลเกินไปและข้าก็ไปที่นั่นไม่ได้ แม้ว่าข้าจะไปถึงที่นั่นได้ แต่ข้าก็ไม่สามารถอยู่ที่นั่นตลอดไปได้ ท่านก็รู้"

"มีร้านขายยาบางแห่งที่ไม่ต้องใช้หมอเทวดา แค่ต้องการยาที่เพียงพอ"

หลิ่วเซิงเซิงนั่งตรงข้ามกับเขาและพูดคำต่อคำ "ตราบใดที่มันไม่มุ่งเน้นไปที่การรักษาพยาบาล"

หลิวเล่ายิ้มและส่ายหัว "แม่นางกำลังพูดเหลวไหลอะไร? ร้านขายยาจะมีธุรกิจได้อย่างไรถ้าไม่รักษาคน?"