หยูเหวินซื่อที่อยู่ในห้องก็รู้ดีว่าเขาไม่สามารถปิดบังได้อีกต่อไป จึงเห็นเขาเดินโซเซออกจากห้องด้วยสีหน้าน่าเกลียดพอ ๆ กัน
มีเสียง "เพี๊ยะ" และเขาก็ถูกตบทันทีที่ออกมา
หนานซินมองเขาทั้งน้ำตา "นี่คือน้องสาวที่เจ้าบอกเหรอ? นี่คือสิ่งที่เจ้าบอกว่าไม่มีอะไรเหรอ? พวกเจ้าถึงกับมีลูกด้วยกันแล้ว เจ้าบอกข้าว่าพวกเจ้าเป็นแค่เพื่อนกันเหรอ? หยูเหวินซื่อ เจ้าใจร้ายมาก! เจ้าโกหกข้าได้ยังไง?"
หยูเหวินซื่อเงยหน้าขึ้นและมองไปที่หลิ่วเซิงเซิง แต่กลับหัวเราะเยาะ
"จนถึงตอนนี้เจ้ายังเสแสร้งทําอะไรอยู่ล่ะ? จริง ๆ แล้วเจ้ารู้มานานแล้วใช่ไหม? หรงหรงเคยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเจ้า ตั้งแต่พวกเจ้าทะเลาะกัน เจ้าแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเธอตอนอยู่ข้างนอก เมื่อพูดถึงเธอ เจ้ามักจะว่าเธอเป็นปีศาจจิ้งจอก แม้ว่าเจ้าจะพูดเสียงดังว่าจะฆ่าเธอ แต่เจ้าก็ไม่เคยตามหาเธออีกเลย แต่วันนี้เจ้าก็มาที่บ้านอย่างกะทันหัน เพราะรู้ว่าเธอตั้งท้องเลือดเนื้อของข้าแล้วไม่ใช่เหรอ?"
"เจ้ากำลังพูดไร้สาระอะไร?"
"ข้าพูดเรื่องไร้สาระเหรอ? หรือว่าคนที่โวยวายอย่างไร้เหตุผลไม่ใช่เจ้าเหรอ? ใช่ เราสองคนมีอะไรกันจริง ๆ ข้าหลงใหลเธอจริง ๆ แต่เจ้าไม่สามารถถูกแทนที่ได้ในใจของข้า เจ้าจะเป็นผู้หญิงที่ข้ารักที่สุดเสมอ มิฉะนั้นข้าจะแต่งงานกับเจ้าได้อย่างไร? ข้าวางแผนที่จะอยู่กับเจ้าตลอดชีวิตจริง ๆ แต่เจ้าดูสิว่าตอนนี้เจ้ารุนแรงแค่ไหน? คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะสามารถลงมือได้แม้แต่เด็กที่ไร้เดียงสา!"
หยูเหวินซื่อจ้องมองเธอด้วยความโกรธ "เจ้ายังเป็นองค์หญิงที่ข้ารู้จักอยู่หรือเปล่า? ในความทรงจำของข้า เจ้ามีชีวิตชีวาและร่าเริงมาก มีน้ำใจมาก ตอนนั้นเรามีความสุขขนาดไหน ตอนนั้นมีผู้หญิงมากมายรอบตัวข้าชอบข้า แต่ข้าก็ยังเลือกเจ้าอย่างแน่วแน่ แม้ว่าคนข้างนอกจะบอกว่าเจ้าหยิ่งผยองและคอบงำ แต่เคยเสียใจไหม? ขอแค่เจ้าอารมณ์เสีย ข้าก็จะซื้อของขวัญมาง้อเจ้าไม่ใช่เหรอ?"
"แต่ดูสิ่งที่เจ้าทำสิ! เจ้าฆ่าลูกของข้า! ข้าทำเรื่องไม่ดีกับเจ้าจริง ๆ แต่เจ้ามีอะไรก็มาลงที่ข้า? เจ้าผลักหรงหรงล้มทำไม?"
หนานซินถูกด่าจนเธอตกตะลึง
"ทั้ง ๆ ที่เจ้าเป็นคนทำผิด เจ้าทำได้ยังไง..."
"งั้นเจ้าไม่มีอะไรผิดเหรอ? เจ้าเอากระจกมาส่องสภาพปัจจุบันของเจ้า ดูว่าภายในกระจกทองแดงว่าเจ้ายังคงเหมือนเดิมหรือเปล่า? ข้าควรเชื่อคําพูดหรงหรงตั้งนานแล้ว เจ้าขี้อิจฉา นิสัยไม่ดี จิตใจชั่วร้าย ข้าควรฟังเธอมาตั้งนานแล้ว ไม่แต่งงานกับเจ้า ถ้าเป็นแบบนี้ ทุกอย่างจะไม่เกิดขึ้นแล้ว!"
หัวใจของหนานซินมีเลือดไหล "แล้วยังไง? ตอนนี้เจ้าอยากจะไปกับเธอใช่ไหม?"
"ข้าไม่เคยเข้าข้างเธอ และไม่เคยคิดจะทิ้งเจ้าเพื่อเลือกเธอ แต่ความชั่วร้ายของเจ้าทําให้ข้าเปิดตาจริง ๆ ทําไมไม่เสียลูกของเจ้าไปล่ะ?"
ด้วยเสียง "เพี๊ยะ" หนานซินตบเขาอีกครั้ง
น้ำตาของเธอร่วงหล่นทีละหยด "ข้าตาบอดจริง ๆ ในเมื่อเจ้าเกลียดข้ามาก ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ ข้าขอให้พวกเจ้ามีความสุข!"
หลังจากพูดอย่างนั้น หนานซินก็หันหลังและจากไป
หยูเหวินซื่อก้าวถอยหลังอย่างอ่อนแรง ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความเศร้าเช่นกัน
เมื่อเห็นหนานซินวิ่งหนีไป เสี่ยวถังก็ดึงแขนเสื้อของหลิ่วเซิงเซิง
"พระชายา พวกองค์หญิงออกไปแล้ว เราควรกลับได้แล้ว?"
ขณะพูด เธอพูดด้วยสีหน้าเป็นทุกข์ "ไม่คิดว่าพระราชบุตรเขยจะเป็นคนแบบนี้จริง ๆ เห็นได้ชัดว่าเขาทำผิด ทำไมเขาถึงโกรธเอง?"
พูดตามหลักเหตุผลแล้ว หลิ่วเซิงเซิงควรออกไปตอนนี้ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอไม่ชอบคู่นี้จริง ๆ
หมอหลายคนได้รับเชิญมา และแต่ละคนก็ออกมาส่ายหัว
หยูเหวินซื่อยืนเฝ้าประตูอย่างกังวล คว้าหมอแล้วถามอย่างกังวล "สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง? หรงหรงสบายดีไหม?"
"ภรรยาของตัวเองโกรธจนหนีไปก็ไม่สนใจ องค์หญิงช่างไร้ค่าจริง ๆ..."
เสี่ยวถังอดไม่ได้ที่จะบ่นเบา ๆ
หมอที่ถูกดึงถอนหายใจ "อาการของแม่นางหรงหรงไม่ดีนัก ตอนนี้เธอมีเลือดออก หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป เธอจะไม่รอด!"
"ท่านได้โปรดช่วยเธอด้วย เธอ…"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
อ่านอีกแอปจบที่ตอน341 จบเสยๆงงๆคนด่าเพียบ...
เดาว่าเรื่องนี้อาจจะไม่อัพต่อแล้วอ่านะนิยายเวปนี้ 7 เรื่องมีอัพเดทต่อเนื่อง 1 เรื่องจะบอกว่าระบบมีปัญหาก็ไม่น่าใช่เพราะยังมีเรื่องที่อัพเดทอยู่...
ถึงแอดมิน ถ้าลบใหม่ หรือแก้ใหม่จะดีกว่านะคะ เพราะทุกบทซ้ำซ้อน แนะนำ ให้ต่อ จาก บทที่ 290 ->262 เวอร์ชั่น 2 จนถึง บทที่ 290 Ver .2 ค่ะ ขอบคุณค่ะ...
ถึงผู้อ่าน เหมือนมีบัค ตั้งแต่บทที่สองร้อยกว่าๆ วิธีอ่านต้องเปลี่ยนเป็นการเสิร์ช ด้วยตัวเลขของบทถัดไป เช่น 210 -> 211 ถ้าเจออ่านไม่รู้เรื่องบางบทมีเลขซ้ำกัน ให้ลองกดเสิร์ซซ้ำ บทเดียวกัน...
ต้องใช้จินตนาการ+การคาดเดาและความน่าจะเป็นในการอ่านเรื่องนี้เนื้อหามั่วไปหมดไม่ต่อเนื่องกระโดดข้ามไปมา..ปวดกะโหลกแต่ก็จะอ่านต่อไป...กว่าจะอ่านจบเราก็จะเป็นผู้ที่มีจินตนาการสูงส่งแน่นอน555555...
วันนี้ไม่มีตอนใหม่...
บทซ้ำสองครั้งบางบทซ้ำกันและเนื่อหาไม่ต่อเนื่อง..แอดขาา..รบกวนปรับแก้หน่อยค่ะ...
ซ้ำ2ครั้งเกือบทุกตอนเพื่ออะไร??...
อยากได้วันละ 10 บทพอจะเป็นไปได้มั๊ยคะแอด..ติดงอมแงม🤗😘😁😄...
ในที่สุดอ๋องซางก็รู้ซักทีว่าซินเอ๋อเป็นคนเดียวกันกับพระชายา...ลุ้นมาตั้งนานแต่ก็ยังต้องลุ้นอีกว่าถ้าทั้งสองคนมาเจอกันจะเกิดอะไรขึ้นอีก...