พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 181

แต่หลิ่วเซิงเซิงไม่ฟังเธอเลย หลังจากวางเธอไว้ข้าง ๆ แล้ว ก็รีบรุดไปข้างหน้าและต่อสู้กับองครักษ์อย่างรวดเร็ว

เข็มเงินในมือของเธอถูกโยนออกไปอย่างรวดเร็ว และพิษทุกชนิดก็ออกมาหมด และเธอก็ล้มองครักษ์โดยรอบทีละคนอย่างรวดเร็ว

ใช่แล้ว ทุกคนจะรู้สึกว่ามันไม่คุ้มที่จะเสี่ยงมาช่วยสาวใช้คนหนึ่ง!

แต่หลิ่วเซิงเซิงไม่ใช่ทุกคน และเธอก็ไม่ใช่คนในยุคนี้

เธอไม่เคยคิดเลยว่าเสี่ยวถังเป็นคนรับใช้ที่ต่ำต้อย ในโลกของเธอ ไม่มีใครสมควรตายเพื่อตัวเอง!

เธอคิดว่าตัวเองไม่ใช่คนดี

แต่ใครทำคนนั้นต้องรับผิดชอบ เพราะเป้าหมายของพวกเขาคือตัวเอง คนที่ตายก็ควรเป็นตัวเอง!

เธอไม่อยากให้เสี่ยวถังตายแทนตัวเอง!

ในไม่ช้าเธอก็กำจัดองครักษ์ส่วนใหญ่ออกไป พวกเขาทั้งหมดเป็นองครักษ์ธรรมดา หลิ่วเซิงเซิงสามารถกระโดดออกจากฝูงชนได้ด้วยวิชาตัวเบาและวิ่งหนีออกไปเลยก็ได้

แต่เธอทำไม่ได้!

ในเมื่อมาแล้ว เธอต้องพาเสี่ยวถังกลับบ้าน!

แต่ไม่สามารถล้าช้าได้อีกต่อไป การเคลื่อนไหวนี้จะดึงดูดองครักษ์เพิ่มขึ้นในไม่ช้า เมื่อถึงเวลานั้นก็จะไม่สามารถวิ่งออกไปได้จริง ๆ ...

แต่ถึงแม้ว่าองครักษ์เหล่านี้จะไม่มีทักษะการต่อสู้ แต่จำนวนคนได้บดขยี้หลิ่วเซิงเซิงอย่างสมบูรณ์ ด้วยกำลังของเธอเพียงคนเดียว เธอไม่สามารถพาเสี่ยวถังออกไปได้เลย

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

ทันใดนั้นเสียงของหนานลั่วเฉินก็ดังมาจากไม่ไกล

เมื่อทุกคนเห็นว่าเป็นองค์ชายสอง ก็ค่อย ๆ พากันหยุดไปทั้งหมด

หลิ่วเซิงเซิงยังใช้โอกาสนี้รีบกลับไปหาเสี่ยวถัง แบกเธอแล้ววิ่งหนีไปเลยทันที

หนานลั่วเฉินรีบพุ่งเข้ามาอย่างกังวล "องค์รัชทายาทเกิดเรื่องแล้วไม่รู้เหรอ? มาล้อมอยู่ที่นี่กันหมดทำอะไร? ยังไม่รีบไปช่วยเสด็จพี่ข้าอีก!"

องครักษ์คนหนึ่งพูดว่า "องค์ชายสอง มีคนปล้นคุก..."

หนานลั่วเฉินกล่าวว่า "ก็แค่ช่วยสาวใช้คนหนึ่งออกไป ชีวิตสาวใช้คนหนึ่งจะเทียบได้กับองค์รัชทายาทเหรอ? ยังไม่รีบไปช่วยองค์รัชทายาทอีก! ไปช่วยองค์รัชทายาทก่อนค่อยจับคน!"

แม้ว่าองครักษ์จะไม่เต็มใจมาก แต่เมื่อองค์ชายสองพูดแล้ว พวกเขาก็ไม่อาจขัดขืนได้ ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้เพียงไปในทิศทางที่หนานลั่วเฉินชี้เท่านั้น

หนานลั่วเฉินไม่ได้ติดตามพวกเขาไป แต่ตามหลิ่วเซิงเซิงไปอย่างรวดเร็ว

"พวกเจ้าทั้งสองรีบขึ้นรถม้าของข้า แล้วคนของข้าจะพาพวกเจ้าออกจากวัง!"

"แล้วเจ้าล่ะ?"

"องค์รัชทายาทรู้ทุกอย่างแล้ว เจ้าพูดไม่มีผิด พิษบนตัวข้าองค์รัชทายาทเป็นคนวาง ข้าไปกับพวกเจ้าไม่ได้ ข้าต้องอยู่รั้งเขาไว้"

พูดจบหนานลั่วเฉินก็ผลักเธอเข้าไปในรถม้า

หลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างเร่งรีบ "เจ้าโง่เหรอ! ถ้าองค์รัชทายาทรู้ทุกอย่างจริง ๆ เขาจะปล่อยเจ้าไปได้ยังไง? ทิ้งเจ้าไว้ ถ้าเขาฆ่าเจ้าจะทำยังไง? ถ้าเกิดเรื่องกับเจ้า เขายังสามารถโยนความผิดมาที่ข้าได้อย่างง่ายดาย ถึงตอนนั้นข้าไม่เพียงแต่หนีไม่ได้ แต่ยังต้องแบกรับข้อหาฆ่าเจ้าด้วย!"

หนานลั่วเฉินต้องการบอกว่าเขาสามารถปกป้องตัวเองได้ แต่เมื่อมองดูดวงตาที่เป็นกังวลของหลิ่วเซิงเซิง เขาก็พยักหน้าในที่สุด

"งั้นก็ไปด้วยกัน"