มู่ชิงชิงยิ้ม "เจ้าดื่มมากเกินไป เจ้าพูดอะไรโง่ ๆ? เขาจะหล่อได้อย่างไร? นอกจากนี้แม้ว่าเขาจะหล่อ แต่เขาไม่ใช่สเป็คของข้า"
หลิ่วเซิงเซิงมองเธอด้วยดวงตาที่เฉียบแหลม "ข้าหมายถึงว่า ถ้าเจ้าไม่รู้ว่าเป็นเขา แล้วเขาก็กลายเป็นคนหล่อแบบที่เจ้าชอบโดยสมบูรณ์ และเขาร่วมเป็นร่วมตายมากับเจ้า หลังจากนั้นเจ้าจึงพบว่าเป็นเขา เจ้าจะเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อเขาไหม?"
"ข้าว่าเจ้าดื่มมากเกินไปจริง ๆ คนที่น่าขยะแขยงมากจะเปลี่ยนยังไงก็ทําให้ข้าขยะแขยง ข้าไม่ใช่ชอบคนที่หน้าตาเลย ถ้าข้าเป็นคนดูหน้า ตอนแรกมู่เหยียนซีเสียโฉมข้าจะชอบเขาได้อย่างไร?"
มู่ชิงชิงพูดต่อด้วยท่าทางหมดหนทาง "ทำไมเจ้าถึงพูดเรื่องไร้สาระตอนนี้เพราะเจ้าดื่มไปเยอะ? และเจ้าถามคำถามที่เข้าใจยากเช่นนี้กับข้า... "
หลิ่วเซิงเซิงเดินโซเซขึ้นไปบนรถม้า และก่อนออกเดินทาง พิงหน้าต่างแล้วถามเธอว่า "เป็นไปไม่ได้จริง ๆ เหรอที่จะเปลี่ยนมุมมองของเจ้าเกี่ยวกับบุคคลนั้น?"
มู่ชิงชิงเดินไปที่รถอย่างช่วยไม่ได้และแหย่แก้มของเธอ
"เซินเอ๋อเจ้าเป็นอะไรไป? ดื่มมากเกินไปเป็นห่วงข้าขนาดนี้เลยเหรอ? ถามข้าตลอดเกี่ยวกับคนที่ข้าเกลียดทําอะไร? ข้าพูดหลายครั้งแล้ว เกลียดก็คือเกลียด กลายเป็นความชอบไม่ได้ อีกอย่างตอนแรกผู้ชายคนนั้นน่าขยะแขยงขนาดอยากใช้อํานาจในบ้านเขาบังคับให้แต่งงานกับข้า ยังดีที่พ่อของข้าเป็นเสนาบดี เขาจึงบังคับข้าไม่ได้ ไม่งั้นถ้าข้าแต่งงานกับเขาจริง ๆ ชาตินี้จะเกลียดเขาไปตลอด"
ขณะพูด มู่ชิงชิงก็บีบแก้มของหลิ่วเซิงเซิง "ข้ารู้ว่าเจ้าเห็นข้าอยู่คนเดียว และอยากจะหาคนดี ๆ รอบตัวข้าบ้างไหม แต่เจ้าต้องถามคนดีด้วย ทำไมเจ้าถามแค่คนเลวล่ะ?"
หลิ่วเซิงเซิงผลักมือของเธอออกเบา ๆ "ดังนั้นหากเจ้าไม่สามารถตกหลุมรักคนที่เจ้าเคยเกลียดได้ เจ้าจะปลอบข้าและบอกว่าคนอื่นทำได้ได้อย่างไร?"
มู่ชิงชิงสะดุ้ง และใช้เวลานานกว่าจะรู้ว่าเธอหมายถึงอะไร
ปรากฎว่าเธอกำลังเปรียบเทียบเรื่องตัวเองกับเรื่องของเธอ...
มู่ชิงชิงรู้สึกเขินอายอย่างยิ่งและพูดอย่างรวดเร็ว "ไม่ เจ้าอย่ามาก สถานการณ์แตกต่างออกไป... "
"เหมือนกันมาก"
หลิ่วเซิงเซิงลดม่านลง "พวกเจ้าเองก็ไม่สามารถชอบคนที่ตัวเองเคยเกลียดได้ ทําไมคนอื่นถึงอยู่ในสายตาของพวกเจ้าล่ะ? เวลาปลอบใจคนอื่น มักจะพูดจาไพเราะได้เสมอ"
หัวใจของมู่ชิงชิงเต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
เมื่อเห็นรถม้าหายไป เธอเสียใจที่ตัวเองไม่ได้ดื่มเมื่อกี้นี้
ทำไมถึงพูดเรื่องไร้สาระมากมาย?
เธอหายใจออก มันจบลงแล้ว ถ้าอ๋องชางรู้ เขาคงไม่สามารถไว้ชีวิตตัวเองได้อย่างแน่นอนใช่ไหม?
อย่างไรก็ตาม อ๋องชางจะชอบหลิ่วเซิงเซิงตอนนี้จริง ๆเหรอ?
ตอนนี้มู่ชิงชิงก็เริ่มดื่มด้วย โดยมีการเขียนความเศร้าโศกทั่วใบหน้าของเธอ
"..."
ในจวนอ๋องชาง
รถม้าหยุดอยู่ด้านนอกจวน และหลิ่วเซิงเซิงก็โซเซออกจากรถม้าโดยไม่มีใครช่วย เธอบอกว่าตัวเองไม่ได้ดื่มมากเกินไปและเดินเข้าไปในประตูอย่างไม่มั่นคง
เป็นผลให้วิ่งเข้าไปหาหนานมู่เจ๋อตรงหน้าหลังจากเดินไม่กี่ก้าว หลิ่วเซิงเซิงยังคงตื่นอยู่บ้างในขณะนี้และเห็นเธอถอยกลับไปข้างถนนและทำความเคารพตามปกติ
ในจวนอ๋องเธอเป็นแบบนี้มาโดยตลอด แต่หนานมู่เจ๋อไม่ใช่เมื่อก่อนอีกต่อไป
เดิมทีเขาวางแผนที่จะเดินจากไป แต่เมื่อเขาเห็นร่างที่เอนเอียงของหลิ่วเซิงเซิง เขาก็อดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้าเพื่อพยุงเธอ
"ท่านอ๋อง ดูเหมือนว่าพระชายาจะดื่มมากเกินไป..."
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
อ่านอีกแอปจบที่ตอน341 จบเสยๆงงๆคนด่าเพียบ...
เดาว่าเรื่องนี้อาจจะไม่อัพต่อแล้วอ่านะนิยายเวปนี้ 7 เรื่องมีอัพเดทต่อเนื่อง 1 เรื่องจะบอกว่าระบบมีปัญหาก็ไม่น่าใช่เพราะยังมีเรื่องที่อัพเดทอยู่...
ถึงแอดมิน ถ้าลบใหม่ หรือแก้ใหม่จะดีกว่านะคะ เพราะทุกบทซ้ำซ้อน แนะนำ ให้ต่อ จาก บทที่ 290 ->262 เวอร์ชั่น 2 จนถึง บทที่ 290 Ver .2 ค่ะ ขอบคุณค่ะ...
ถึงผู้อ่าน เหมือนมีบัค ตั้งแต่บทที่สองร้อยกว่าๆ วิธีอ่านต้องเปลี่ยนเป็นการเสิร์ช ด้วยตัวเลขของบทถัดไป เช่น 210 -> 211 ถ้าเจออ่านไม่รู้เรื่องบางบทมีเลขซ้ำกัน ให้ลองกดเสิร์ซซ้ำ บทเดียวกัน...
ต้องใช้จินตนาการ+การคาดเดาและความน่าจะเป็นในการอ่านเรื่องนี้เนื้อหามั่วไปหมดไม่ต่อเนื่องกระโดดข้ามไปมา..ปวดกะโหลกแต่ก็จะอ่านต่อไป...กว่าจะอ่านจบเราก็จะเป็นผู้ที่มีจินตนาการสูงส่งแน่นอน555555...
วันนี้ไม่มีตอนใหม่...
บทซ้ำสองครั้งบางบทซ้ำกันและเนื่อหาไม่ต่อเนื่อง..แอดขาา..รบกวนปรับแก้หน่อยค่ะ...
ซ้ำ2ครั้งเกือบทุกตอนเพื่ออะไร??...
อยากได้วันละ 10 บทพอจะเป็นไปได้มั๊ยคะแอด..ติดงอมแงม🤗😘😁😄...
ในที่สุดอ๋องซางก็รู้ซักทีว่าซินเอ๋อเป็นคนเดียวกันกับพระชายา...ลุ้นมาตั้งนานแต่ก็ยังต้องลุ้นอีกว่าถ้าทั้งสองคนมาเจอกันจะเกิดอะไรขึ้นอีก...