พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 20

ความโกรธอย่างกะทันหันนี้ทำให้เสี่ยวเจียงสับสนทันที

ท่านอ๋อง...โกรธใคร?

แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะไร้ยางอาย แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาต่างหากที่ควรเขินอาย หากมีผลกระทบใด ๆ ก็จะส่งผลกระทบต่อธุรกิจของโรงเตี๊ยมแห่งนี้เท่านั้น อย่างไรก็ตาม มีคู่รักหนุ่มสาวจำนวนมากเข้ามาและไปในโรงเตี๊ยมแห่งนี้ จึงไม่มีผลกระทบต่อใครแน่นอน...

จิ่งฉุนจงใจมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงอีกสองสามครั้ง

"เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีบุคลิกดีจริง ๆ เธอมีรูปร่างและผิวพรรณที่ดี แต่ใบหน้าส่วนใหญ่ของเธอถูกปิดบังและหน้ากากก็ขวางทางเล็กน้อย อีกเดี๋ยวข้าจะคว้าหน้ากากแล้วดูใกล้ ๆ"

ขณะที่เขาพูด เขากล่าวเสริมว่า: "แต่จะว่าไปแล้ว ถ้าคนนั้นที่จวนพี่เจ๋อรู้ว่าท่านชอบผู้หญิงคนอื่น อาจจะโวยวายขึ้นมาอีก แต่สองคนนี้นะ คนหนึ่งเก่งเรื่องเขียนบทความ อีกคนมีนิสัยขี้เล่น ถ้าแต่งงานด้วยทั้งสองคน จวนน่าจะคึกคักหน้าดู"

"ถ้าคุณพูดไร้สาระอีก ข้าจะตัดลิ้นของเจ้าออก"

จิ่งฉุนทำหน้าบูดบึ้ง "ล้อเล่นน่า พี่เจ๋อหล่อมากและมีสถานะสูงศักดิ์ จะหลงรักสาวบ้านนอกแบบนี้ได้ยังไงล่ะ?"

"คุณชายจิ่งไม่รู้อะไรมาก่อน ก่อนหน้านี้ผู้หญิงคนนี้จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวที่จวนอ๋อง การกระทำน่าสงสัยมาก ถ้าไม่ได้ช่วยท่านเสนาบดีไว้ ท่านอ๋องของเราคงฆ่าเธอไปนานแล้ว ตอนนี้ไม่ได้ฆ่าเธอ แต่เธอกลับหนีไป พวกข้าถึงได้สนใจเธอมาก"

เสี่ยวเจียงพูดด้วยสีหน้าจริงจังแล้วพูดว่า: "ท่านอ๋อง ต้องการให้ข้าลงไปเชิญเธอมาไหม?"

"..."

ตรงข้าม

หลิ่วเซิงเซิงและมู่ชิงชิงมีช่วงเวลาที่ดีในการสนทนากัน ทั้งสองคนพูดคุยกันแบบคำต่อคำตลอดทั้งวันโดยไม่รู้สึกเบื่อ พวกเขายิ่งกระตือรือร้นมากขึ้นในขณะที่พูดคุยกัน

จนกระทั่งมีคำเยาะเย้ยเล็กน้อยออกมาดังที่หู

"จุ๊ จุ๊ เป็นเรื่องไร้ยางอายจริง ๆ ที่ผู้หญิงจะสัมผัสคุณชายต่อหน้าสาธารณะ"

ผู้หญิงที่โต๊ะถัดไปกำลังพูดอยู่

จะว่าไปก็บังเอิญว่าฉากกั้นระหว่างพวกเขาเสีย แม้ว่าโต๊ะสองตัวจะอยู่ไกล แต่ทุกการเคลื่อนไหวของทั้งสองฝ่ายก็เห็นอีกฝ่ายหนึ่ง

มีผู้หญิงหน้าตาดีสามคนนั่งอยู่ที่โต๊ะถัดไป หนึ่งในนั้นพูดด้วยรอยยิ้ม: "ยังไงก็เถอะ นายน้อยคนนั้นหน้าตาดีจริง ๆ ข้าไม่รู้ว่าเขามาจากครอบครัวไหน"

"หน้าตาดีมาก แต่ถ้าเทียบกับที่บ้านข้าก็ยังเทียบไม่ได้"

"เฮ้ แค่เห็นว่าคุณชายหน้าตาดี ก็ลงไม้ลงมือกับคนอื่น ไม่ดูเลยว่าที่นี่ที่ไหน"

"ถ้าบอกว่าหน้าตาดี คนที่บ้านข้านั้นหน้าตาดีกว่า รูปร่างสูงใหญ่และแข็งแรง หน้าขาวที่อ่อนแอแบบนี้จะเทียบได้ยังไง?"

"เมื่อพูดถึงหนุ่มหล่อที่อ่อนแอ ยังต้องเป็นคุณชายคนที่สองของจวนเสนาบดี อายุยังน้อยและมีความสามารถ รูปลักษณ์ไม่ธรรมดา แต่น่าเสียดายที่บาดเจ็บบนใบหน้า หลายปีที่ผ่านมาสวมหน้ากากพบผู้คนมาตลอด ก็ไม่รู้ว่าถูกเสียโฉมจริงหรือไม่"

"ไม่จำเป็นต้องพูด เขาต้องเสียโฉมไปแล้ว แต่ก่อนเขาหล่อจริง ๆ และใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเกือบจะเทียบกับองค์ชายชางแล้ว..."

"เขาเสียโฉมแล้วยังไง? ด้วยรูปลักษณ์ของเขา สวมหน้ากากก็เป็นหนุ่มรูปงามใช่ไหม?"

ผู้หญิงหลายคนคุยกันราวกับไม่มีใครอยู่ ทันใดนั้น พวกเขาเห็นใครบางคน และพวกเขาก็ตื่นเต้นกันทันที

"ดูนั่นสิ นั่นคุณชายรองไม่ใช่เหรอ?"

หลายคนหันกลับมาและเห็นชายหนุ่มรูปงามเดินมาในทางเดินแล้วนั่งถัดจากพวกเขา

สาว ๆ มีความสุขมากจนอยากจะเงยหน้าขึ้นมามองโต๊ะข้าง ๆ แต่น่าเสียดายที่พวกเขามองไม่เห็นอะไรเลยเพราะถูกกั้นด้วยฉากกั้น

หลิ่วเซิงเซิงโดยธรรมชาติแล้วจะไม่ใส่ใจคนเหล่านี้ แต่เธอก็สังเกตเห็นว่านี่คือโรงเตี๊ยม แม้ว่าเธอจะรู้ว่ามู่ชิงชิงเป็นผู้หญิง แต่คนอื่น ๆ ก็ไม่ได้คิดเช่นนั้น ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าสำหรับเธอที่จะอยู่ห่าง ๆ

เธอจึงเดินไปตรงข้ามมู่ชิงชิง พวกผู้หญิงก็เริ่มพูดคุยกันอีกครั้ง