พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 207

หนานมู่เจ๋อมองย้อนกลับไปที่ห้องรู้สึกสับสนในใจ

"พูดความจริงหลังเมา"

เสี่ยวเจียงพูดอย่างรวดเร็ว "แต่หลังเทาก็พูดจาโมโหได้ ถ้าพระชายาอยากจากท่านจริง ๆ ตัวเธอเองก็สามารถเตรียมหนังสือหย่าได้ไม่ใช่เหรอ? เห็นได้ชัดว่าเธอกําลังโกรธอยู่"

"ตอนนี้ข้าไม่สามารถเอาเธอสองคนมารวมไว้ด้วยกันได้"

หนานมู่เจ๋อเดินจากไปทีละก้าว น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

เสี่ยวเจียงถอนหายใจ "ข้าน้อยก็ไม่ต่างอะไรหรอก? เมื่อก่อนพระชายามีนิสัยอ่อนแอ พูดจาอ่อนน้อมเสมอ แต่ภายใต้รูปลักษณ์ที่อ่อนแอก็มีหัวใจที่ชั่วร้ายซ่อนอยู่ มักจะทําสิ่งที่เข้าใจยาก ทุก ๆ สามวันห้าห้าก็มีความสุขกับการรังแกคนอื่น แต่เซินเอ๋อที่ปรากฏตัวในภายหลังนั้นกลับกล้าหาญ เต็มไปด้วยความรู้และศิลปะการต่อสู้และมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถเชื่อมโยงเธอกับพระชายาได้"

ในขณะที่เขาพูดอย่างนั้น เสี่ยวเจียงก็พึมพำอีกครั้ง "แต่ความจริงก็อยู่ตรงหน้า พวกเธอเป็นคนคนเดียวกันจริง ๆ คำอธิบายเดียวก็คือตอนนี้พระชายาเปลี่ยนไปมากแล้ว เธอพยายามจะเป็นอย่างที่ท่านชอบจริง ๆ แม้ว่าวิธีการจะน่าอับอาย..."

เมื่อเห็นว่าหนานมู่เจ๋อไม่ได้พูด เสี่ยวเจียงก็พูดต่อ

"ข้าน้อยเข้าใจความสับสนของท่าน อันที่จริงข้าน้อยไม่กล้าเชื่อเลย พูดตามตรง ข้าน้อยอยากจะเชื่อว่าผู้หญิงที่แกล้งทำเป็นเซินเอ๋อก่อนหน้านี้คือเซินเอ๋อตัวจริงมากกว่าที่เซินเอ๋อจะเป็นพระชายา แต่ความจริงก็คือไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงมันได้"

"ข้าน้อยรู้ว่าตอนนี้ท่านทั้งรักและเกลียดพระชายามาก ท่านไม่อยากสนใจพระชายา แต่ท่านก็อดไม่ได้ ข้าน้อยพูดความจริง บางทีในใจของท่านอาจยอมรับพระชายามานานแล้ว เหตุผลที่สับสนแบบนี้ก็เพราะท่านชอบเธอมาก..."

หนานมู่เจ๋อหยุดและเอื้อมมือไปจับหน้าอกตัวเอง ไม่รู้จะพูดอะไร

เสี่ยวเจียงตีเหล็กในขณะที่ยังร้อนอยู่ "จะเห็นได้ว่าพระชายาชอบท่านมาก ดังนั้นเธอจึงใช้ตัวตนอื่นเพื่อเข้าหาท่าน สิ่งที่เธอทำคือทำให้ท่านเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อเธอ... "

"ไม่ถูก"

ในที่สุดหนานมู่เจ๋อก็พูดด้วยน้ำเสียงแหบห้าว "เธอไม่ชอบข้าอีกต่อไปแล้ว"

เขารู้สึกได้

แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง หลังจากพูดแบบนี้ เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก...

"ท่านอ่อง ท่านไม่ต้องคิดมากแล้ว ข้าน้อยรู้ว่าตอนนี้ท่านไม่สามารถมองเห็นหัวใจตัวเองได้ชัดเจน ท่านเกลียดพระชายามาก แต่ท่านก็ชอบเซินเอ๋อมากด้วย ทันใดนั้นก็บอกท่านว่าพวกเธอเป็นคนคนเดียวกัน เป็นเรื่องปกติที่จะรู้สึกสับสนและรู้สึกเหมือนตัวเองโดนหลอก"

เมื่อพูดเช่นนี้ เสี่ยวเจียงยังคงพูดอย่างจริงจังต่อไป

"แต่ท่านมีอารมณ์แบบนี้ ก็เพราะท่านชอบพระชายามาก แน่นอนว่าพระชายาก็ชอบท่าน ไม่งั้นคงไม่ไปกินเหล้าเพื่อท่านหรอก ท่านก็อย่าโกรธพระชายาอีกเลย..."

หนานมู่เจ๋อเงียบไปนานและพูดว่า "เธอโทษตัวเองมากขนาดนี้ ข้าไม่มีสิทธิ์ที่จะโกรธ"

เสี่ยวเจียงตกใจ "ท่านไม่ได้โกรธเหรอ? แล้วทำไมท่านถึง..."

ทันใดนั้นก็นึกอะไรขึ้นได้ เสี่ยวเจียงก็พูดต่อ "เป็นเพราะ ชายที่ชื่ออาชิงหรือเปล่า? วันนี้พระชายาไปหาเขาอีกแล้ว ดังนั้นท่าน..."

การแสดงออกของหนานมู่เจ๋อเปลี่ยนไปเล็กน้อย

"สิ่งที่เธอโหยหาคืออิสรภาพ ปล่อยเธอไปเถอะ"

เสี่ยวเจียงรีบพูดว่า "เด็กหนุ่มหน้าตาอ่อนแอจะเทียบกับท่านได้อย่างไร? ท่านอ๋อง พระชายาชอบท่าน เธอคงถูกชายคนนั้นหลอก ข้าได้ยินมาว่าอาชิงมีชื่อเสียงเมื่อเร็ว ๆ นี้และเปิดโรงเตี๊ยมสามแห่งติดต่อกัน เดาว่าเขาทำเงินได้มากมาย ประกอบกับใบหน้าที่สวยงามของเขา เขาดึงดูดพระชายาให้ตามหาเขาตลอดเวลา ไม่อย่างนั้นข้าน้อย..."

"เจ้าพูดมากขึ้นเรื่อย ๆ"

เสี่ยวเจียงรีบก้มหัวลงอย่างรวดเร็ว "ข้าน้อยแค่อยากแบ่งปันความกังวลของท่าน"