พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 235

คำพูดที่มีความหมายนี้เต็มไปด้วยการทดลองใจ หนานซินเงียบไปนานกว่าจะพูดว่า "ไม่น่าเป็นไปได้?"

"นี่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้"

เมื่อหนานหว่านหนิงพูด ดวงตาก็จ้องมองดวงตาของหนานซินตลอดเวลา "แต่จะว่าไปแล้ว ท่านเกลียดเธอขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ? ก็แค่ทะเลาะกัน ต่อไปก็คืนดีกันได้ไม่ใช่เหรอ?"

"ใครจะคืนดีกับคนแบบเธอล่ะ? ทั้งนิสัยไม่ดี ทั้งใจแคบ ความคิดยังลึกซึ้ง ข้าอดใจไม่ไหวที่จะดึงเอ็น ถลกหนังของเธอ ดูว่าต่อไปเธอจะอวดดีต่อหน้าข้าได้อย่างไรอีก!"

หนานซินเอามือเท้าเอว "ตอนแรกข้าเห็นเธอเป็นเพื่อน แต่ตอนนี้เธอกลับไม่เชื่อใจข้าขนาดนี้ เธอสมควรตายจริง ๆ"

หนานหว่านหนิงถอนหายใจ "ถ้าพูดอย่างนี้ เธอก็ไม่ค่อยจริงใจจริง ๆ แต่น่าเสียดายที่เสด็จอามีหัวใจให้เธอ ไม่ว่าจะเป็นท่านหรือข้า อยากจะแตะต้องเธอ กลัวว่าจะลําบาก"

"เสด็จอาไม่ชอบเธอสักหน่อย ถ้าไม่ใช่ว่าตอนแรกเธอเข้าหาเสด็จอาด้วยอีกสถานะหนึ่ง ตอนนี้เสด็จอาก็คงไม่มองเธอ เหตุผลที่ช่วยเธอตอนนี้ ก็คงเห็นแก่หน้าของอีกสถานะหนึ่งของเธอ แต่ความสดใหม่นี้จะผ่านไปในไม่ช้า ถึงตอนนั้น ข้าอยากจัดการกับเธอยังไงก็จัดการกับเธอ"

หนานหว่านหนิงจ้องมองหนานซินอย่างเงียบ ๆ โดยไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

เมื่อเห็นอย่างนี้ หนานซินก็พูดต่ออีกว่า "เห้อ เสด็จอามีอำนาจมากจนไม่มีใครกล้าทำอะไรภายใต้จมูกของเขานอกจากเสด็จพ่อ ถ้าคนที่ขึ้นครองราชย์เป็นน้องห้าก็คงจะดี เจ้าทั้งอ่อนโยนและฉลาด..."

"พี่สาม อย่าพูดเรื่องไร้สาระแบบนั้นสิ"

หนานซินปากมุ่ย "ข้าก็พูดเรื่องจริงนี่"

หนานหว่านหนิงพูดอย่างจริงจัง "ตอนนี้เสด็จพ่อมีสุขภาพที่ดี คำพูดแบบนี้ โปรดอย่าพูดอีกต่อไป"

"รู้แล้ว น้องชายที่ดีของข้า แต่ข้าแค่คิดว่าเจ้าเหมาะที่จะเป็นฮ่องเต้มากกว่านะ เมื่อข้าถูกกักบริเวณออกไป ข้าจะไปหาพวกให้เจ้าทันที จำเป็นต้องทำให้ขุนนางในให้ความสำคัญกับเจ้ามากขึ้น"

หัวข้อนี้ไม่สามารถดำเนินต่อไปได้อีกต่อไป หนานหว่านหนิงกล่าวคำอำลาอย่างสุภาพแล้วรีบจากไปพร้อมกับคนอื่น ๆ

ทันทีที่พวกเขาเดินออกจากจวนองค์หญิง ผู้ติดตามที่อยู่ข้าง ๆ พูดว่า "ฝ่าบาท ดูเหมือนว่าองค์หญิงสามคนนี้จะไม่ฉลาดจริง ๆ เชื่อคำพูดของเราอย่างง่าย ๆ เพียงแค่ใช้ประโยชน์ให้ดี ๆ จะได้ผลแน่นอน..."

"หึ เจ้าแน่ใจเหรอว่าเธอเชื่อเรา?"

หนานหว่านหนิงหัวเราะเยาะ "เรื่องวันนี้แปลกมาก หลิ่วเซิงเซิงไปที่หอชมดอกไม้และตั้งใจเรียกหนานมู่เจ๋อไปด้วย นั่นคือการป้องกันพี่สามหรือป้องกันเรา ยังไม่รู้เลย"

"แต่สิ่งที่องค์หญิงสามพูดนั้นดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องโกหก เธอยังบอกด้วยว่าเธอจะช่วยพูดกับขุนนางให้ท่าน..."

"เธอทำได้ค่อยว่ากัน ผู้หญิงคนหนึ่ง กล้าพูดอย่างบ้าคลั่ง ข้าจะดูว่าพวกเธอเล่นอะไรกันอยู่"

หนานหว่านหนิงเดินกลับไปที่รถม้า "จับตาดูเธอไว้ หากเธอเคลื่อนไหวอะไร ฆ่าได้เลย"

"ขอรับ!"

"..."

จวนอ๋องชาง

หลายวันมานี้หลิ่วเซิงเซิงก็อยู่ในจวนอย่างเชื่อฟังมาก เวลาเบื่อก็จะให้ป้าหวังช่วยสอบถามว่าองค์หญิงกำลังทำอะไรอยู่ แล้วก็ซ่อนตัวอยู่ในห้องทำอะไรทั้งวัน

หลังจากพักผ่อนช่วงนี้ ร่างกายของเธอก็ฟื้นตัวเต็มที่ บางครั้งเธอก็ฝึกวิชาตัวเบาและวิ่ง แต่ส่วนใหญ่ก็ยังนอนอยู่บนหลังคาเพื่อพูดคุยกับอาสิง

อาสิงไม่รู้ว่าพวกเธอกำลังแกล้งทะเลาะกัน ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่พูดถึงองค์หญิง เขาก็จะรู้สึกขุ่นเคืองอยู่เสมอ