พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 282

"ได้!"

หลิ่วเซิงเซิงตกลงอย่างง่ายดาย จากนั้นหยิบดาบบนพื้น ขึ้นมา "ก็แค่มือข้างเดียวไม่ใช่เหรอ? ข้าจะให้เจ้า แต่เจ้าต้องแก้มัดอาชิงก่อน"

มีชายชุดดำอย่างน้อยสามสิบหรือสี่สิบคนที่นี่ หนานหว่านหนิงไม่กลัวว่าทั้งสองคนจะหนีไปได้ ดังนั้นเขาจึงให้คนแก้เชือกมือและเท้าของมู่ชิงชิงอย่างง่ายดายแล้วพูดว่า

"ยังไม่คิดจะลงมืออีกเหรอ? จะให้ข้าฆ่าน้องชายคนนี้ก่อน แล้วค่อยช่วยเจ้าลงมือเหรอ?"

มู่ชิงชิงส่ายหัวอย่างตื่นเต้น ทันทีที่เชือกในมือของเธอถูกแก้ออก เธอก็ดึงผ้าในปากของเธอออก "เซินเอ๋อ รีบหนีไป! ไม่ต้องสนใจข้า!"

หนานหว่านหนิงเตะเธอออกไปด้วยเสียง "ปัง" "ดูเหมือนว่าพวกเราต้องช่วยเจ้าลงมือ"

ขณะที่กำลังพูด ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังสนั่น จู่ ๆ ประตูใหญ่ก็ถูกเตะอย่างแรง พร้อมกับหน้าต่างโดยรอบก็ถูกเตะออกทีละบาน!

ก่อนที่ใครจะทันได้โต้ตอบ เงาดำจำนวนนับไม่ถ้วนก็ล้อมรอบทุกคนอย่างรวดเร็ว!

หนานหว่านหนิงขมวดคิ้ว "หลิ่วเซิงเซิง เจ้าเล่นลูกไม้อีกแล้ว! เจ้าไม่สนใจสิ่งที่เจ้าเรียกว่าเพื่อนเลยจริง ๆ"

ขณะที่พูด เขาก็บีบคอของมู่ชิงชิงแล้วพูดว่า "หยุดกันให้หมด!"

หลิ่วเซิงเซิงรีบวิ่งไปข้างหน้าทันที "ปล่อยเธอไป!"

หนานหว่านหนิงก้าวถอยหลังไปทีละก้าว "ดูเหมือนว่าจะใช้กฎกับพวกเจ้าไม่ได้ หลิ่วเซิงเซิง เราค่อยเจอกันคราวหน้า"

ขณะพูด หนานหว่านหนิงบีบคอมู่ชิงชิงและพยายามหลบหนีผ่านประตูหลัง

ทันใดนั้น ลูกธนูก็พุ่งเข้ามาหาเขาอย่างดุเดือด แทงทะลุแขนของหนานหว่านหนิงโดยตรง!

หนานหว่านหนิงเจ็บปวด สุดท้ายก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทิ้งมู่ชิงชิงแล้ววิ่งหนีไป

ชายชุดดำทั้งสองกลุ่มได้ต่อสู้กัน เมื่อเห็นหนานหว่านหนิงหนีไป คนที่เขาพามาก็หนีไปด้วย...

ใช้ประโยชน์จากความวุ่นวาย หลิ่วเซิงเซิงรีบวิ่งไปข้าง ๆ มู่ชิงชิง

"อาชิง เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

มู่ชิงชิงไออย่างรุนแรงและส่ายหัว "ไม่ ไม่เป็นไร..."