เข้าสู่ระบบผ่าน

พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 316

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็มองไปที่หลิ่วเซิงเซิง

ดวงตาของเขาสงบมากและเขาไม่รู้สึกหวาดกลัวกับรอยแผลเป็นบนใบหน้าของหลิ่วเซิงเซิงเลย แต่เขากลับแสดงความเห็นอกเห็นใจเล็กน้อยและน้ำเสียงของเขาก็สุภาพมาก

"แม่นางคนนี้เป็นวีรสตรีที่ช่วยเด็กพวกนั้นใช่ไหม? จวนเจ้าเมืองของเรารักษาคำพูดเสมอ เจ้าสมควรได้รับหนึ่งแสนตำลึงนี้"

ขณะที่เขาพูด เขาก็ขอให้คนรับใช้ที่อยู่ด้านข้างเปิดหีบ หยิบเงินหนึ่งแสนตำลึงมามอบให้กับหลิ่วเซิงเซิงด้วยมือของเขาเอง

เงินหนึ่งแสนตำลึงก็หนักมาก หลิ่วเซิงเซิงเหลือบมองที่ อี้โจว และอี้โจวก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อรับมัน

จากนั้นหลิ่วเซิงเซิงจึงพูดว่า "ขอบคุณมาก"

เฉินโย่วพยักหน้าอย่างสุภาพ "แม่นาง ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ เราต่างหากที่ต้องขอบคุณจริง ๆ เดิมทีเราควรรับผิดชอบในการตามหาเด็ก เจ้าช่วยเราได้มาก เราไม่ได้ไปขอบคุณที่บ้าน มันหยาบคายแล้ว ข้าหวังว่าแม่นางจะไม่ถือโทษโกรธเคือง"

ต้องบอกว่าเจ้าเมืองหนุ่มคนนี้ค่อนข้างสุภาพ

นอกจากนี้หากเป็นคนเจ้าเล่ห์จริง ๆ หรงหรงก็ไม่สามารถหลอกลวงเขาได้...

แต่หรงหรงที่อยู่ด้านข้างก็พูดขึ้นว่า "สามี แบบนี้ไม่ดีมั้ง? ท่านพ่อเตรียมเงินห้าแสนตำลึงไว้สำหรับหมอเทวดา แต่ท่านให้หนึ่งแสนตำลึงกับแม่นางคนนี้ ถ้าท่านไปถึงหย่งชุนถังจะเกิดอะไรขึ้นถ้าท่านเชิญหมอเทวดามาไม่ได้?"

พูดพลางเธอก็ถอนหายใจอีก "ทุกคนบอกว่าหมอเทวดาคนนั้นหยิ่งยโส หลายเดือนมานี้ได้รักษาโรคที่รักษาไม่หายนับไม่ถ้วน ช่วยชีวิตคนได้มากมาย และเธอก็ลึกลับมาก บางครั้งในเมืองนี้ บางครั้งก็อาศัยอยู่ในชนบทอื่น ๆ ไม่เพียงแต่หายาก แต่ก็ยากที่จะเห็นและยากที่จะเชิญเขา อย่างไรก็ตามทุกคนก็รู้ว่าหมอเทวดาคนนั้นอาศัยอารมณ์ในการช่วยชีวิต..."

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง